Beste clubgenoten,

De eerste overwinning sedert de fusie is afgelopen zaterdag behaald. Als ik u aanspreek als clubgenoten, dan kan ik me goed voorstellen dat de gemiddelde lezer denkt, wie is de schrijver van dit verslag en veel meer nog: wie zijn de matadoren welke acteren in het eerste team?!

Om hiertoe aan te vangen blikken we allereerst terug naar einde vorig seizoen, waarin de trouwe gewaardeerde teamleider Piet Aardenburg, ook voor u lezer, een welbekende naam, aangaf na 20 dienstjaren ermee te willen stoppen. De marathon van New York in het najaar lonkt als aanlokkelijk alternatief voor Piet. Zijn opvolger Tom Balla, ook geen onbekende naam in het Hoornse, werd benoemd tijdens de schaakloze zomerperiode.
Tom begon energiek met zijn taak, waarbij spelers werden geselecteerd die aangaven erg gemotiveerd te zijn om komend jaar te willen schaken. De doelstelling vooraf is om zo snel mogelijk terug te keren naar de eerste divisie van het landelijk schaaknivo, na de degradatie van vorig seizoen.

Na een sterke uit-overwinning tegen Enschede in de eerste ronde, moest het team aantreden tegen het ambitieuze MSC uit Meppel. Met Tom's  uitgekiende opstelling, maar zonder Tom zelf, zuidelijke familieverplichtingen verhinderden zijn lijfelijke aanwezigheid, zat iedereen op tijd achter zijn bord. Peter Doggers zat met wit op bord 6 en kreeg een spaanse opening op het bord. Peter zal ook bij veel lezers bekend zijn, heeft zelf bij Caissa gespeeld en zijn succesvolle schaakwebsite Chessvibes zal ook menig clublid een bel doen rinkelen. Ondanks het feit dat Peter erg druk hiermee is, maakt hij graag tijd
vrij om zelf achter het bord plaats te nemen. De grote inspiratie was echter niet aanwezig en nadat geen voordeel werd behaald uit de opening werd er tot remise besloten.

Martijn Monteban zat op bord 3 met zwart en kreeg een grootmeester als tegenstander! Dennis de Vreugt is door de Meppelaren aangetrokken als speler-trainer van het eerste. Martijn is een product uit de eigen opleiding van de Eenhoorn. Hij brak al op jeugdige leeftijd door en haalde als eerste speler van de Eenhoorn de magische 2300 grens, en Martijn mag zich dan ook Fide Meester noemen. De combinatie van liefde en werk zorgde ervoor dat Martijn sedert enige jaren in Oldenzaal woont, maar de motivatie om voor het team uit te komen is er niet minder om geworden. De verwachting dat Martijn het zwaar zou krijgen werd helaas bewaarheid. Langzaam maar zeker kwamen de witten naar voren, daarbij grootmeesterlijk aangevoerd, en hoewel Martijn zijn koning goed verschanst had in een bastion van verdedigers, diende uiteindelijk toch de witte vlag gehesen te worden.

Ron Deen intussen op bord 8 met wit had minimaal voordeel bereikt na de opening. Ron zal de lezer ook bekend voorkomen, wellicht heeft U nog niet allemaal een praatje gemaakt met hem, maar dat kan zeker nog gebeuren, daar hij nu al een regelmatige verschijning is gebleken in de interne competitie. Wat over Ron te vertellen? Generatiegenoot van Bas Dudink en in zijn jeugd een zeer groot talent, meerdere malen Noord Hollands kampioen geworden om vervolgens rond zijn 16de acuut uit de schaakarena te zijn verdwenen. Een mooie leeftijd natuurlijk om het edele schaakspel te verruilen voor andere geneugten des levens! Een flink aantal jaar later begon voor Ron het langzaam weer te kriebelen. Een comeback welke in feite nog steeds gaande is, want elk jaar maakt hij nog een flinke progressie. Deze dag echter hield zijn tegenstander Ron keurig in bedwang en werd de vrede getekend.

Intussen begonnen de trouwe volgers zich licht zorgen te maken.Gelukkig kwam aldaar het bericht dat Arlette van Weersel haar tegenstander had overrompeld en op degelijke wijze de vis op het droge wist te brengen. Arlette is sedert vorig jaar aangemonsterd bij de
club. Nadat we via via hadden vernomen dat ze toe was aan een stap hogerop werd ze razendsnel vastgelegd onder volledige instemming van het gehele team. Arlette mag zich scharen onder de Nationale dames top. Ze speelde al meerdere Nederlandse dames kampioenschappen en was lid van het Nederlandse damesteam welke meedeed aan de schaakolympiade afgelopen zomer in Istanboel. Interessant te vermelden is voorts dat
naast kenner van de Spaanse opening ze deze taal ook uitstekend machtig is en haar Spaanse tapas hapjes zijn ongeevenaard.

2-2 de tussenstand, en ineens kwam de onheilstijding dat Arne Moll de koning had omgelegd. Arne gezeten op bord 1 kreeg een tegenstander op welke hij zich niet had voorbereid, een taktische zet van de Meppelaren. Arne speelt sinds enige jaren bij de Eenhoorn en hij was de eerste speler waarvoor we een uitzondering maakten en hem vroegen om bij ons te komen spelen. Daarvoor was het beleid strikt dat een speler een sterke Hoornse of Westfriese achtergrond diende te hebben. Een aantal van het team echter leerde Arne kennen in Amsterdam tijdens de studietijd en toen bleek dat hij naast een hele geschikte vent, een goed schaker bovenal, tevens ook nog ging trouwen met een deerne uit Enkhuizen was iedereen om en werd Arne geincorpereerd binnen het team.
Deze keer kon hij het echter niet bolwerken, een goede openingsbehandeling werd gevolgd door een aantal ijzersterke zetten in het middenspel waarbij Arne groot voordeel wist te verwerven. Op het moment supreme greep hij mis waarna de knop in het eindspel niet tijdig kon worden omgezet. Te lang speelde Arne door op winst middels
een gevaarlijk uitziende aanval op de witte koning. Miracleus wist deze echter te onsnappen via het veld h3 alwaar hij, gezeten op de eerste rang, rustig kon toekijken hoe de zwarte koningsveste vervolgens werd afgebroken totdat mat onafwendwaar was.

2-3 achter en bevreesd werd gekeken naar de laatste 3 borden alwaar de strijd nog in volle gang was. Daan Zult, kind van Hoornse bodem, haalde ruim voor zijn 20ste  het eerste team, meervoudig kampioen van Noord Holland, zowel in de jeugd als bij de senioren, en later ook nog kampioen van Amsterdam alwaar hij woonachtig is sinds zijn studietijd.
Deze formidabele aanvoerder van het eerste team met een rating van boven de 2300 keek na een paar uur spelen  tegen een wel heel bedenkelijke stelling aan! Nadat Daan na wilde verwikkelingen een paar pionnen achterstond, zonder ogenschijnlijke compensatie besloot hij met uitgestreken gezicht een paard in de strijd te gooien. Had de tegenstander wat minder naar de stoere aanblik van Daan gekeken en wat meer naar het bord dan had hij de uitweg kunnen vinden naar een gewonnen eindspel. In plaats daarvan werd het stuk gelijk geslagen, en dit gaf Daan de kans een toreneindspel te bereiken met 2 pionnen
minder, dat echter op studieachtige wijze gewonnen bleek.

3-3 en met Gilbert Vrancken en Henk-Jan Visser nog aan het spelen leek ineens van
alles weer mogelijk. Gilbert is gelijk met Arlette binnengehaald vorig jaar. Werd na lang delibereren in het 2de geplaatst, maar liet zien veel aanleg te hebben. Na een aantal verliespartijen met een zeer hoog amusementsgehalte ging het roer om en bleek Gilbert over onvermoedde positionele Karpoviaanse talenten te beschikken. Ook deze keer verliep
het volgens een inmiddels vast patroon. Na met zwart de stelling in evenwicht te houden in de opening verkreeg hij een positioneel voordeel dat gestaag werd uitgebouwd, op het juiste moment ruilde hij de zware stukken waarna een uitstekend opgesteld paard, achter de vijandelijke vrijpion zoveel druk uitoefende op de witte stelling dat deze niet bijeen te houden bleek voor zijn tegenstander. Pionverlies werd alras gevolgd door overgave.

4-3 en onze tijdnoodspecialist Henk Jan was nog druk bezig. Henk-Jan is een bijzondere speler. Heb ik eerder over producten uit de eigen opleiding gesproken, dan zou het nu
zeer oneerbiedig zijn om Henk-Jan als bij-product te betitelen. Feit is wel dat waar de ene na de andere jeugdspeler uit de academie van Jan van Kalken debuteerde in het eerste team, daar vonden we in die tijd Henk-Jan terug in het derde team. Maar dat wat goed is snel komt niet altijd opgaat blijkt wel in het geval van Henk-Jan. Geruisloos sloop hij van het derde naar het tweede om vervolgens zijn opwachting te maken in het eerste team. Hede ten dage heeft Henk-Jan ruim 2250 elopunten op de teller verzameld en het einde lijkt nog niet in zicht. Vele kenners, en ik schaar mij achter hun woorden, denken dat als iemand na Dimitri Reinderman het talent en doorzettingsvermogen bezit om het nivo van Internationaal Meester te halen (2400 rating), dat dit Henk-Jan zal zijn. Henk-Jan stelde ons niet teleur, tegen een sterke speler, rating 2300, kwam hij niet zo goed uit de opening, maar wist zoveel dreiging in de stelling te weven dat heel lang voor alle toeschouwers onduidelijk bleef wie er nu beter stond. Een moeilijk te taxeren eindspel met een kwaliteit meer voor 2 pionnen kwam op het bord, maar mede door hevige tijdnood van de tegenstander toonde Henk-Jan aan de fijne nuances van de stelling beter te doorgronden dan zijn tegenstander en daamee de overwinning voor Caissa-Eenhoorn veiligstelde. Hiermee gaan we alleen aan de leiding in klasse 2a van de KNSB-competitie.

Tot slot wil schrijver dezes nog wat kwijt aan de clubleden. Overigens is schrijver dezes genaamd Mark van Ojik. Net als Farhad Muktharov en Jeroen Edeling speelde ik tot afgelopen jaar in het eerste. Dit jaar doen Farhad en ik het wat rustiger aan en zijn als reserve beschikbaar. Jeroen Edeling komt dit jaar uit voor het 2de team. Ik wou van de gelegenheid gebruik maken om de wens uit te spreken dat de samensmelting mag leiden tot een voor iedereen aansprekende bloeiende vereniging. Een goed bezochte interne competitie, tevens alle leden van het eerste team, niet perse hoeven te spelen, maar wel kennis komen maken op de clubavond in de een of andere vorm. Een training geven, of kleine competitie spelen is ook mooi. Dat daarnaast de externe competitie zowel door de week als op zaterdag succesvol mag zijn. Een goede doorstroming lijkt mogelijk. Ik zag good-old Peter Holscher spelen in het tweede (en ook Ronald Ritsema is de lezer bekend), maar mijn oog viel tevens op Bart Voorn en Marten Ploeger, talentvolle jonge spelers die zeker nog een stap kunnen maken. In dat kader hoop ik dat Sereyo terugkeert naar de club, alsmede op termijn geld dit voor jongens als Kevin Smit en Sjoerd Plukkel, ook bij de clubgenoten een bekende naam.

Een vriendelijke groet,

Mark van Ojik