Terwijl een Duitse schaakman een bergetappe in de Ronde van Italië wint, kijk ik of er in de competitie van Caïssa-Eenhoorn clubgenoten naar grote hoogte zijn geklommen. Een overzicht van het interne seizoen 2017-2018.

Op de hoogste trede van het erepodium staat Roy Kerkhoven die in zijn zesde seizoen een persoonlijk record boekt met het aantal winstpartijen (veertien) en de hoogste puntenscore (15½). Vice-clubkampioen Sjoerd Kelder tekent voor zijn beste eindklassering ooit – hij is eerder tweemaal als vijfde geëindigd – en verbetert zijn pr van laagste aantal verliespartijen (drie). Fred Avis, derde in de eindstand, haalt voor de tweede keer in zijn lange carrière de top drie.

In zijn tweede seizoen bij Caïssa-Eenhoorn stijgt Gijs Leene van de tiende naar de vierde plaats. Robbert van Dijkhuizen eindigt voor de derde maal op rij in de top tien: achtste, vierde, vijfde. Peter Holscher wint nog altijd meer dan de helft van zijn partijen en legt beslag op een degelijke zesde plaats. Bert Spil (zevende) heeft dezelfde score als in 2015-2016: twaalf winstpartijen, zeven remises, acht keer onderuit. In zes seizoenen Caïssa-Eenhoorn speelt hij 164 partijen voor de clubcompetitie en zijn score is 96½ punt.

Nick Manshanden is tweemaal vice-kampioen geweest en tekent daarna voor een minder seizoen. Ook nu: achtste, al speelt hij het laagste aantal partijen sinds zijn debuut. Net als twee seizoenen geleden wordt Ger Roos negende en hij is sinds de fusie daarnaast tweemaal als twaalfde geëindigd. Een stabiel hoge eindklassering voor onze secretaris die liefst dertien partijen op rij ongeslagen is gebleven. Arend Stapel is het derde bestuurslid in de top tien en laat weer progressie zien: 25^e in 2016, dertiende in 2017, tiende in 2018.

Van de overige deelnemers heeft Arnold van der Wolff het prima gedaan. Zijn dertiende plaats is de beste sinds de fusie. Wel speelt hij voor een aanvalsspeler opvallend vaak gelijk: negen keer. De eindstand in de subgroep C krijgt een spannende ontknoping, maar Sander Koning (negentiende in de totaalstand) houdt Wout Druijf nog net achter zich. Sander toont vooruitgang met zijn rating, TPR en bondsresultaten. Tom Snoeij Kiewit heeft eveneens nog steeds de opgaande lijn te pakken: 45^e, 42^e, 30^e en nu 28^e. Daarnaast is hij als bondsspeler ongeslagen gebleven (3½ uit vier).

Jeugdspeler Thomas van der Knaap (31^e ) draait een bijzonder debuutseizoen. Beginnen met vijf nederlagen op rij en eindigen met zeven winstpartijen op rij. Paul Snoeij Kiewit verbetert zich ook steeds: 61^e, 47^e, 37^e en 33^e en met 13½ punt een evenaring van zijn hoogste score.

Dit seizoen zijn Paul Snoeij Kiewit en Hans de Vries de trouwste bezoekers van de clubavonden. Van de 33 ronden missen zij er slechts twee.

Tenslotte nog wat meer cijfers.

Langste ongeslagen serie (achtereenvolgens aantal winstpartijen en aantal remises):
13: Roy Kerkhoven 12-1, Ger Roos 8-5.
11: Sjoerd Kelder 8-3, Piet Aardenburg 6-5.
10: Peter Holscher 7-3, Jan Schagen 3-7.
9: Peter Poncin 7-2, Bert Spil 6-3.
8: Gijs Leene 5-3, Marc Baank 4-4, Arnold van der Wolff 4-4, Bas van den Berg 3-5.
7: Thomas van der Knaap 7-0, Wout Druijf 4-3, Nick Manshanden 3-4, Arend Stapel 2-5.
6: Roel Ridderikhoff 5-1, Aad Laan 4-2, Ton Wessels 4-2, Erik Romkes 3-3, Roy Verhoef 3-3.
5: Robin Duson 5-0, Johan Paul Hendriks 4-1, Adri van der Starre 4-1, Robbert van Dijkhuizen 3-2, Johan Paul Hendriks 3-2, Sjoerd Kelder 3-2, Tom Snoeij Kiewit 3-2, Arend Stapel 2-3.
Meeste punten: Sjoerd Kelder en Hans de Vries (16).
Meeste winstpartijen: Roy Kerkhoven (14).
Langste reeks opeenvolgende winstpartijen: Roy Kerkhoven (12).
Meeste remises: Jan Schagen en Arnold van der Wolff (9).
Langste reeks opeenvolgende remises: Arend Stapel (5).
Meeste partijen gespeeld: Paul Snoeij Kiewit en Hans de Vries (31).