Waarom weet ik niet, maar een bondswedstrijd op maandagavond stuit mij meestal tegen de borst. Zo net na het weekend en dan nog een eind weg en vaak last van de maandagfiles. Dit keer was de reis naar Nieuw-Vennep, waar we zonder invallers konden aantreden tegen het puntloos onderaan staande De Vennep.

Door tijdig te vertrekken waren we ook vroeg op de plaats van bestemming, waar in het buurthuis de jeugd het tot acht uur voor het zeggen had. In de aanpalende zaal werd ons gevraagd om het spelmateriaal vast op te zetten voor onze wedstrijd, zodat er verder geen tijd verloren ging. Na het welkomstwoord van de ‘de wedstrijdleider’ die daarna vrolijk in de andere ruimte zijn partij ging spelen, vlogen de onzen voortvarend uit de startblokken en na ruim een half uur kon Fred Avis het eerste punt noteren ,toen zijn al laat binnengekomen tegenstander pardoes een stuk weggaf, meteen opgaf en verdween. Niet veel later liet Robin Duson met zwart aan bord 8 haar opponent zien hoe je een goed opgezette opening vervolgt met een overtuigende materiaalwinst. Wel lekker al meteen een 0-2 voorsprong.

Toen niet veel later ook Ton Wessels liet zien hoe je een partij opzet en tot winst voert, konden we toch stiekem aan de overwinning denken. Maar de overige borden stonden nagenoeg gelijk, dus er was nog van alles mogelijk.

Aan het bord van Bert Spil gebeurde bijvoorbeeld het een en ander. Het Koningsgambiet werd door Bert geweigerd en er ontstond daarna een positionele strijd, toen wit zijn f-pion doorschoof. Uiteindelijk resulteerde dat in winst van de kwaliteit, maar omdat zwart niet had gerocheerd kwam wit gevaarlijk opzetten na het veroveren van de pion op g7. Hij kon het onverwachte remise-aanbod eigenlijk niet weigeren.

Met een stand van ½-3½ kwam Piet Aardenburg vragen of hij remise mocht aanbieden en bijna gelijkertijd gebeurde hetzelfde bij Robbert van Dijkhuizen. Bij Robbert vond ik dat niet zo vreemd, want in het ontstane toreneindspel was niet veel meer te beleven. Bij Piet verwonderde mij dat ten zeerste, omdat er pas dertien zetten waren gespeeld en beide spelers uiterst nauwkeurig manoeuvrerend veel tijd hadden gestoken in hun opening. Mij leek het rijkelijk vroeg, maar in het belang van het team waren deze uitslagen genoeg om de overwinning te behalen.

De partijen van Nick Manshanden en Roy Kerkhoven aan de eerste twee borden waren het aanzien volkomen waard, waarbij aangetekend moet worden dat beiden in tijdnood het beste uit zichzelf haalden. Roy kwam een pion achter, maar wist met actief spel zijn sterke tegenstander voor zoveel problemen te zetten dat de remise zeer verdiend was.

Toen even daarna Nick de felicitaties van tegenstander Poncin in ontvangst kon nemen, was de 2-6 een feit. Het spel en geduld van Nick om op het juiste moment de beste zet te vinden was bewonderenswaardig. Met hem moet een ieder in de interne op zijn tellen passen en hij is in mijn ogen zeker een goede kanshebber voor het clubkampioenschap. Beide partijen zijn het naspelen waard.

Met vijf man in de auto van Fred werd ons ook nog getoond hoeveel drempels een alternatieve route heeft, maar een ieder was rond enen veilig thuis.

Onze vierde wedstrijd is op 13 december thuis tegen het sterke Kijk Uit. Ik kijk er zeker naar uit en hopelijk weer compleet.

De Vennep – Caïssa-Eenhoorn 3 2-6