Robin Duson en Robbert van Dijkhuizen speelden afgelopen weekend in Alkmaar alle twee een super weekendtoernooi. Met 3 uit 6 in het Tapijtgigant Alkmaars Kampioenschap konden beiden dik tevreden zijn met mooi behaalde TPR’s en plusscores. Robin speelde erg sterk in de hoofdgroep en hield twee titelhouders op remise (liever gezegd, de FM's hielden haar op remise). Ik steeg ook boven mezelf uit, werd 14e, en won op weerstandspunten de ratingprijs in diezelfde groep.

Sinds een aantal jaren is het ASK ook het Noord-Hollands kampioenschap. Sinds dat moment is het weekendtoernooi wat gehouden wordt in de akoestieke bovenruimte van Het Gulden Vlies steevast uitverkocht. Ook dit jaar was het snel vol en kon de strijd in drie groepen vrijdagavond losbarsten. FM Danny de Ruiter verdedigde zijn titel en kon ondanks flinke tegenstand zijn titel met verve verdedigen.

Dan naar Robin en Robbert, de enige twee deelnemers van Caïssa-Eenhoorn. Beiden waren op rating laag geplaatst in de hoofdgroep.  Zonder al te hoge verwachtingen kon er dus lekker vrijuit worden gespeeld. Dat bleek uiteindelijk een mooie inspiratie zodat het beste eruit kon worden gehaald. Na een bye in de eerste ronde op vrijdag begonnen de twee Rob’s namelijk erg sterk aan het toernooi tegen wat hoger gerate spelers.

Met wit strafte Robin de onnauwkeurige openingsbehandeling van haar tegenstandster Shannon Vlaar (1869) goed af. Robin behaalde al snel voordeel en was niet echt onder de indruk van een vaag stukoffer. Het was nog even werken, maar al snel werd het punt binnengehaald.

Ikzelf had daarentegen wat meer moeite met mijn tegenstander Tijmen Grondhout (1886). Ik zette mijn partij goed op, maar kon niet het juiste plan vinden. Toen ik in tijdnood ook nog eens een kwaliteit weggaf leek het voorbij. Echter, mijn paard werd zo sterk dat het voor mijn opponent van Bergen, tevens in tijdnood, lastig werd vanwege allerlei aftrekschaakjes en vorkjes. Waar ik twee weken terug zelf nog mijn dame weggaf in het Westfries kampioenschap tegen Ronald Ritsema, zat ik dit keer wel aan de goede kant van het bord. Op vrijwel identieke wijze won ik de dame met aftrekschaak.

Een lekker begin werd vervolgd met twee sterke tegenstanders in middagpartij. Met zwart zaten Robin en Robbert naast elkaar tegen 2200+ spelers. Tot zet 7 kwam op de twee borden exact hetzelfde op het bord in het Engels. Dat zie je niet vaak. Frank Agter (2227) koos tegen mij voor de beste (lees: meest solide) voortzetting. Wit kreeg daardoor een prettige stelling, hetgeen goed werd behandeld. Ik kwam niet onder de druk vandaan waarna Agter het prachtig afrondde met een torenoffer.

Robin, die tegenover FM Marc Overeem (2212) zat, kreeg een ietwat dubieuzere variant tegen zich. Ondanks dat wit het sterke: 18.g4 miste, speelde Robin het prima wat uitmondde in een gelijke stelling. Echter, de FM wilde voor de winst gaan en kwam met een stukoffer. Moeilijk te beoordelen, en bleek nogmaals dubieus. Robin haar stukken stonden beroerd, maar de witspeler had eigenlijk te weinig materiaal en ruimte om echt tot een winstplan te komen. Ze moest wel goed opletten voor (mat) combinaties, maar bleef rustig en op haar hoede. Toen ze eenmaal dreigde haar stukken erbij te kunnen halen, kon wit niets anders dan voor eeuwig schaak gaan (al was 30...Kb6 misschien nog wel mogelijk) :

Een knap resultaat tegen een titelhouder wat, natuurlijk wel even gevierd kon worden. Toch wel een beetje voldaan, maar ook wat vermoeid na twee lange potten opnieuw twee toppers in de avondpartij. Dit keer speelden we tegen  KNSB eerste klasse (2100+) spelers van De Wijker Toren. Robin tegen Erik Schoehuijs (2126), en ik tegen Bart-Piet Mulder (2133).

Met wit deed ikzelf wat onhandig in de opening. De echte scherpte was er wel een beetje van af. Zwart kon echter geen voordeel behalen en bleek ook niet echt geïnspireerd om er wat van te maken na een lange dag. Ik bleef stug spelen en kon vervolgens afwikkelen na een remise-eindspel. De partij bleef in evenwicht en de remise kwam dan ook niet meer in gevaar.

Robin speelde opnieuw erg goed. De opening, die ze nog niet heel goed beheerst, werd behandeld alsof ze het al jaren speelde. Schoehuijs had dan ook de grootst mogelijke moeite om met zwart tegenspel te creëren. Met een mooie witte plus werd er echter afgeruild naar een paard+lopereindspel. Het plusje was weliswaar verdwenen, maar met een pion meer en ongelijke lopers leek het minimaal wel remise te gaan worden. Haar koning stond echter niet zo lekker opgesteld, waarna ze zich op slinkse wijze liet piepelen. Door een goede samenwerking van de twee zwarte stukken werd na een smerig pionzetje alle vluchtvelden rond haar koning ontnomen en kon mat niet meer worden voorkomen.

Na een geslaagde zaterdag (alhoewel er dus meer in had gezeten voor Robin) werd ze zondagochtend in ronde 5 gekoppeld aan Waagtoren-voorzitter Alex Albrecht (1873). Met zwart kreeg ze een prima stelling nadat wit een zet omdraaide. Het voordeel leek echter moeilijk te verzilveren waarna na dameruil een interessant eindspel volgde. Uiteindelijk zat er niet veel meer in dan remise, waar beiden content mee waren.

Aan de andere kant kreeg ik IM Piet Peelen (2330) tegenover me. De nummer 1 van de plaatsingslijst zat er niet lekker in na 1,5 verliespunt op de zaterdag. Ook tegen mij ging het niet vanzelf. Ik probeerde me goed staande te houden, maar na een tijdinvestering vond Peelen echter het juiste plan om een pion te winnen. Na dameruil speelde ik nog wel even verder, maar toen ik in het eindspel  vervolgens stukverlies niet meer kon voorkomen was het afgelopen. Met complimenten van de IM, een leuke en nuttige ervaring!

In de laatste ronde kon worden bewezen of we het hoge niveau vast konden houden. Dat ging meer dan uitstekend. Zelf kreeg ik met de witte stukken al snel een goede stelling tegen Ton Fasel (1932). Hierna pakte ik het wel aardig aan tegen mijn (te) opportunistisch spelende tegenstander, waarna pionwinst volgde. Fasel koos hierna voor een alles of niets variant door twee stukken te offeren. Het bleek allesbehalve makkelijk, maar ik bleef geconcentreerd, overzag de (mat)dreigingen, en beschikte na een afwikkeling over een toren en een stuk meer. Meer dan voldoende zo bleek:

Tegen haar tweede titelhouder, FM Jan Roebers (2086), kreeg Robin opnieuw een hele prettige stelling. Ze snoepte een pion mee, en toen ze er nog één won, zat er voor Roebers niets anders op dan vol aan te vallen op de koningsvleugel. Ondanks dat Robin goed stond, bleek het zeker in de analyse met Piet Peelen allemaal niet zo makkelijk met veel rekenwerk. Robin koos dan ook om niet al te veel risico te nemen in 'tijdnoodstress', gaf de pion terug, en bood remise aan in een gelijkwaardige stelling. Dat werd zonder aarzeling aangenomen.

Moe, maar meer dan voldaan, was ik zelf wel blij dat het erop zat. Terwijl ik even geen stukken meer kon zien na mijn eerste weekendtoernooi, zat Robin nog vrolijk te vluggeren (ja, toch meer ervaring met weekendtoernooien). Toen echter de prijsuitreiking daar was werd ik nog wel even blij verrast. Zo bleek ik op weerstandspunten met 3 uit 6 14^e te zijn geworden. Dat was goed voor de boekenprijs (elke nummer 14 in elke groep, omdat het de 14^e editie van het ASK was) en ook nog eens voor een mooie ratingprijs.

Robin behaalde ook 3 punten, maar beschikte over minder weerstandspunten en werd 24^e. Geen prijs maar met een prachtige TPR van 2024 en een +1,47 een schitterend resultaat. Met uitstekend spel heeft ze veel vertrouwen opgedaan en kan ze met een goed gevoel de voorbereiding voor het NK tegemoet gaan. Dat gaat zeker goed komen!  Ook mijn score bleek ver boven verwachting. Een mooie TPR van 2083 en een +1,39.

Klik hier voor de gehele eindstand en alle uitslagen