Het kan : terecht de eerste winstpunten voor het derde

Na de remise in de eerste ronde tegen het Alkmaarse De Waagtoren moest het derde het nu tegen het tweede team van het Hillegomse De Uil zien te rooien. Door de afsluiting van de Westfrisiaweg was het een flinke puzzel om zonder een bijgewerkt navigatiesysteem in onze speellocatie te komen. Een kwartier later dan de bedoeling was konden de eerste zeven partijen beginnen. Mijn tegenstander, Tata / KNSB scheidsrechter Gerie Opgenhaffen, verscheen een minuut of vijftien later achter het bord.

Nick was het snelste klaar : niet geheel geconcentreerd rondom zijn partij vergreep hij zich en blunderde een paard weg op d5. Nu had hij het niet getroffen met zijn tegenstander : die speelt met dispensatie in het tweede en hoort dus eigenlijk in het eerste thuis. Maar dat team speelt in dezelfde klasse dus je zou ook goed kunnen volhouden dat dat niet uitmaakt : dan was hij hem mogelijk in de wedstrijd tegen het eerste tegengekomen.

 
Mijn tegenstander Opgenhaffen moest een kwartier in halen door zijn late komst. Geheel geconcentreerd was hij daardoor niet. Hij liet zich wegdrukken, gaf een kwaliteit en een pion weg, waardoor en na afruil van enige stukken niet veel meer voor hem te halen was. Ook die partij was voor tienen afgelopen.

 
Robbert kreeg tegen Van den Bergh een Reti tegen zich : opening met 1. b3. Robbert verkreeg een licht overwicht en hield zijn tegenstander flink bezig : Robbert probeerde de stelling van wit binnen te dringen, waardoor wit steeds maar weer een verdediging moest zien te vinden. In de gehele partij van 35 zetten is wit maar keer over de middellijn heen geweest. Een blunder op de vijfendertigste zet gaf Robbert de gelegenheid een paard op d4 te slaan met een toren wat, indien die toren zou worden teruggeslagen, Robbert de gelegenheid zou geven om met zijn dame schaak op g1 te geven en tegelijkertijd een op a1 ondekbare toren aan te vallen. Zijn tegenstander gaf terecht onmiddellijk op.
Eerder had Robbert nog een remise aanbod gekregen, wat hij na overleg met zijn teamleider, die elders in het gebouw verbleef, afwees.

 
Ton Wessels verkreeg een prima stelling tegen Mark van der Ploeg, maar die wist met een fraaie zet, Lc5, veel dreiging uit de stelling te halen. Vervolgens kreeg hij een remiseaanbod, waardoor ook Ton moest op zijn naar zijn teamleider. Die had in zijn partij echter al lang de snelste weg naar de bar gevonden, dus het was niet moeilijk hem te traceren. Ton vond zijn stelling niet prettig meer dus overwoog het aanbod te accepteren, waarvoor hij toestemming verkreeg.

 
Bert Spil speelde een lekkere partij in een van zijn favoriete openingen. Tegenstander Zegstroo bleek echter ook lang goed op de hoogte te zijn. Hij rokkeerde lang, maar speelde prompt zijn koning naar d7 : een koning in het midden… dat levert gevaar op, waarvan Bert, nadat hij rustig zijn torens en dame op de e-lijn wist te posteren met een fraaie paardzet op d5 wist te verzilveren. Een mooie winstpartij.

Sjoerd Kelder had het niet makkelijk tegen Dick Roosa. Roosa slaagde er in de loper van Sjoerd naar h8 te verjagen met een pion op f6. Sjoerd speelde lange tijd met een loper minder, maar wist uiteindelijk de pion op f6 met een toren op te peuzelen. Sjoerd wist de weg naar de bar niet te vinden en beoordeelde de stellingen aan de overige borden zelf. Inhoudelijk bezien ging hij dan ook terecht accoord met het remiseaanbod.

Ton van Dijk stond een pion weer tegen good old Cok Ippel. Een makkelijke weg naar winst leek het niet te zijn, maar het moest toch kunnen, zo verwachtten zijn teamspelers. De winnende voortzetting kon hij echter niet vinden. Cok verdedigde zich bekwaam, zodat de partij op remise bleef steken.

Roy leek lang wat gedrongen te staan, maar wist zich daaraan toch te onttrekken. In tijdnood worden veelal de mooiste zetten gemist, en dat gebeurde dan ook, aan beide zijden. Roy gaf pardoen een kwaliteit weg, maar rommelde zich naar een optisch toch nog houdbare stelling. Zijn tegenstander overzag drie zetten lang een schaak zodat hij de kans op loperwinst drie maal liet glippen. Roy haalde het gevaar uit drie dreiging door zijn lopers en koning te verzetten. Niet omdat hij de mogelijkheid voor zijn tegenstander had gezien, maar in het kader van wat doorrommelen leek hem dat beter… Aangezien we de winst toch al binnen hadden werd tot remise besloten.

Een punt achter op de eerste twee De Kennemer Combinatie en De Uil 1... : het wordt weer spannend dit jaar daar in de top.

Caïssa-Eenhoorn 3 - De Uil 2 5 - 3
1 Nick Manshanden 1970 - Theo Bakker 1990 0-1
2 Roy Kerkhoven 1919 - Fred van Randen 1729 ½-½
3 Sjoerd Kelder 1850 - Dick Roosa 1760 ½-½
4 Ton Wessels 1853 - Mark van der Ploeg 1706 ½-½
5 Robbert van Dijkhuizen 1836 - Jan van den Bergh 1698 1-0
6 Bert Spil 1747 - Martin Zegstroo 1773 1-0
7 Fred Avis 1890 - Gerie Opgenhaffen 1755 1-0
8 Ton van Dijk 1727 - Cok Ippel 1715 ½-½
Gemiddelde teamrating 1849 1765