Bondswedstrijden tussen Caïssa-Eenhoorn 2 en Amsterdam West hebben een voorspelbaar resultaat: de thuisploeg wint. Zaterdag werd het vijfde duel tussen beide achttallen gespeeld en dat gebeurde in De Kreek. Door de 5½-2½ uitslag handhaafde het Hoornse team zich in de derde klasse C op de eerste plaats. VAS 2 staat eveneens op honderd procent, maar de hoofdstedelijke ploeg heeft 2½ bordpunt minder.

Eén speler werd in alle vier wedstrijden opgesteld: Frans Schoffelmeer. De routinier van Amsterdam West verloor tweemaal van Ardjan Langedijk en versloeg Joseph Molenaar en… Alexander Geerts. Op 21 september 2013, zo’n drie maanden na de fusie van Tal/DCG met Het Probleem waaruit Amsterdam West voortkwam, trof Frans met wit Alexander en zegevierde. Tien jaar later volgde de revanche, met dezelfde kleuren.

Nick Manshanden, twee dagen voor de wedstrijd 25 geworden, zette de eerste uitslag op het papieren scorebord. Bij Caïssa-Eenhoorn behoort hij inmiddels tot de gevestigde orde, maar de concurrentie is fors toegenomen en dat kostte hem zijn plaats op het vlaggeschip. Tegen de bepaald niet misselijke Sven Pronk behaalde hij een prima overwinning. De lichte stukken gingen voorop in de strijd en daarmee drong hij de zwartspeler terug. Wit had een aanval op de koningsvleugel goed voorbereid. Dame, toren en het loperpaar vormden een geweldig kwartet dat voor een winnende eindstelling zorgde.

Met die twee triomfen tegen Frans Schoffelmeer stond Ardjan Langedijk op een score van honderd procent tegen Amsterdam West, maar Aldo van de Woestijne voorkwam een supertrio. Net op het moment dat de penningmeester van Caïssa-Eenhoorn ten aanval trok, verslikte hij zich in 16. a3. Zijn toren op b4 moest terug, maar zwart speelde die naar f4 en moest daar duur voor betalen. Het stuk had op de vierde rij geen vluchtvelden. Ten koste van een paard kon hij torenverlies voorkomen. Een kleine compensatie was het nemen van de pion op h3, maar Aldo vereenvoudigde de stelling en voorkwam en passant een offensief op de koningsvleugel. Met een loper minder had Ardjan geen serieus tegenspel meer.

Alexander Geerts pakte dus zijn revanche en zorgde voor een hernieuwde voorsprong. Hij maakte er met Frans Schoffelmeer een spannende partij van. In een gelijkwaardig middenspel schoof zwart zijn e-pion door. Die werd een prooi voor de Amsterdammer, maar er volgde een ruil van alle torens en de activiteit van het Hoornse spel werd daardoor vergroot. Vooral de lichte stukken van de Caïssa-Eenhoornaar (zijn loperpaar contra paard met loper) domineerden. Wit moest de velden f1 en f3 in de gaten houden en kon zich geen uitstapjes verloorloven. Toen hij dat wel deed (41. Dh4+), sloeg Alexander meteen toe. De winst was binnen bereik, al duurde het nog een ruime tien zetten voordat die op papier stond.

 

Aan het tweede bord zegevierde Peter van den Brink eveneens. Hij versloeg Peter Manuel die bij voorgaande gelegenheden het punt had gepakt van Roy Kerkhoven en Arjon Buikstra. Amsterdam West heeft een evenwichtig team, net als de thuisploeg overigens, en kan op alle borden flink tegengas geven. Dat ondervond Caïssa-Eenhoorns Peter. Al snel werden twee voorposten inzet van de strijd: een witte pion op d5, een zwarte op e4. Toen ze beiden naast het bord stonden, had de Amsterdamse Peter met zijn isolani op d6 een zwakte. Het weerhield hem er niet van om met torens op de tweede rij ten aanval te trekken. Een ruil van alle torens verminderde de hoofdstedelijke offensieve kracht en wit ging een dame-eindspel in met zijn loper contra een Amsterdams paard, plus een extra pion. Ook de zwaarste stukken gingen, op de dertigste zet, in de doos. De zwarte a-pion werd opgeruimd en voor Peters a-pion lag de weg naar promotie open. Die hoefde hij overigens niet te bewandelen.

Er werd zaterdagmiddag een beroep gedaan op Joseph Molenaar die zich inmiddels een supersub, een superinvaller, mag noemen. Hij deelde mee in het succes en is na de winst tegen Iwan Bonoo in die hoedanigheid al in acht wedstrijden ongeslagen.

Met Iwan Bonoo zorgde hij voor een avontuurlijke partij. Er waren schermutselingen op het hele bord. Gaandeweg bouwde Joseph wel aan een positioneel overwicht. Hij had al met het verrassende 24. Ld4 kunnen toeslaan (met na Lxg7 de dreiging van een schaakvork, met kwaliteitswinst), maar dan had het fraaie paardoffer 30. Pe5 niet in de stelling gezeten. Onder tijdsdruk was ook de voortzetting van hoog niveau: een dame-offer om de d-pion te laten promoveren. In de tweede tijdfase werd de klus kundig afgerond.

 

Maksymilian Markuszewski had in het eerste weekeinde van september gedebuteerd op het Oscar Romero Open Hoorns (drie uit zes, maar onder meer verloren van Leandro Slagboom en Kobe Smeets; twee van de zes winnaars) en kwam een ruime maand later voor de tweede keer naar de Westfriese hoofdstad. Weer bemande hij het eerste bord van Amsterdam West en weer met succes. Na Zhengke Zhou (Caïssa 3) bleef nu David Verweij op een nul steken. Direct na wits korte rokade zorgde de Hoornaar voor druk op de koningsvleugel, terwijl zijn opponent de ruimte op de andere flank wilde gebruiken. Daar werden de laatste zwarte pionnen opgeruimd ten faveure van de vrijpion op b2. De aanval van David liep vooral via de open h-lijn, maar stokte nadat de laatste torens waren geruild. Alle lichte stukken stond ver van het front verwijderd en eenmaal dichterbij had Maksymilian zijn vrijpion op b5. De promotie kon niet worden verhinderd. David lonkte nog wel naar een matzet op c1; wit verijdelde die poging snel en kon zijn tweede bondszege bijschrijven.

De stand kwam op 4-2, spannend werd het evenwel niet. Ron Deen stond op het punt Ron Klein te verslaan en dat gebeurde een minuutje later. De two Ronnies waren lang gelijkwaardig aan elkaar, gelijk aan de Engelse komieken. De Amsterdam West-speler werd met 32. e5 aangever voor zijn naamgenoot die het aangevallen koningspaard via h5 naar g3 liet springen. In die fase brachten de Hoornse paardsprongen de witte stelling uit balans en won zwart tevens een pion. Na enkele geforceerde zetten van zijn opponent kreeg de routinier van Caïssa-Eenhoorn een vrijpion op b4 en na loperruil moesten de Amsterdamse koning en een toren twee fronten in de gaten houden. De vrijpion had inmiddels de tweede rij gehaald, de Zwaagse koning werd actief op de koningsvleugel en boekte daar pionwinst. Het was voor de witspeler niet mogelijk meer om de nederlaag te voorkomen.

Robbert van Dijkhuizen schudde om 13.00 uur Joel Groenewoud de hand en dat was niet voor het eerst. Het talent van Amsterdam West had op 31 oktober 2021 op de Finbotx GP, het jeugdtoernooi van Caïssa-Eenhoorn, groep 5 gewonnen met een score van zes uit zes en reikte Robbert hem de eerste prijs uit. Toen had Joel een jeugdrating van 500, nu een KNSB-rating van 2043. En was daarmee royaal hoger dan de clubvoorzitter die verre van fit in de zaal verscheen en ook nog eens een partij van 74 zetten speelde. Wit miste 13. … Da5 die een aanval op a2 en d5 inhield. De zwartspeler durfde niet te gaan voor pionwinst en beetje bij beetje kreeg zijn opponent de grip op de partij terug. Met 31. Tc1 bereidde Robbert een plan voor die tot stukwinst moest leiden. Die kans kreeg hij (na … De5), maar hij miste de juiste voortzetting. Toch veroverde wit een pion en had met 43. Td5 alsnog prima winstkansen gekregen. In het verdere verloop bleek Joel een taaie verdediger die met de preses van de thuisclub een aparte eindstelling op het bord zette: Kd4 (wit), Kf4 (zwart).

Opnieuw behaalde Caïssa-Eenhoorn 2 een ruime overwinning en neemt het enige afstand van de concurrentie. VAS 2 staat tweede met ook vier punten, maar met 2½ bordpunt minder. ZSC-HWP Combinatie (de aanstaande Zaanse fusieclub Het Saense Paert) volgt met drie punten op de derde plaats en is eind november de vierde tegenstander. Eerst wacht nog een andere Amsterdamse ploegL Caïssa 3, op 4 november.