We hebben zes clubavonden achter de rug en Ton van Dijk is de vijfde nieuwe naam bovenaan op de ranglijst. Ton verslaat koploper en titelverdediger Ronald Ritsema en stijgt van de tweede naar de eerste plaats.
De clubcompetitie van Caïssa-Eenhoorn lijkt wel een beetje op een tombola. Vorig seizoen voerden tijdens de 32 ronden tellende strijd welgeteld vier clubgenoten het klassement aan: Ton van Dijk (na drie avonden), Peter Holscher, Ronald Ritsema en Erik van Tooren. Nu, na anderhalve maand, is het er al één meer. Ron Deen debuteerde met twee overwinningen en leidde op 11 en 18 september. Arend Stapel nam het stokje van hem over, maar speelde in de vierde ronde remise tegen Lex Griffioen en zo werd Peter Holscher de volgende koploper. De oud-kampioen verloor op 9 oktober de topper tegen Ronald Ritsema en dat overkwam de nieuwe nummer 1 in de zesde ronde tegen Ton van Dijk.
Komende dinsdag is er weer een toppartij: Ton Wessels (tweede, met wit) tegen Ton van Dijk. De ‘witte’ Ton heeft met vijf uit vijf – gewonnen van Dirk Lont, Jeroen Naastepad, Jan Haijer, Fred Avis en Arend Stapel – de beste score, maar staat desondanks niet bovenaan. In de laatste negen seizoenen is hij zeven keer in de top drie geëindigd en desondanks zelden of nooit koploper geweest. Daar kan hij nu verandering in brengen.
Zelf speel ik in de zesde ronde tegen Arpad Hamaker, die dertig jaar schaakervaring bij het Vereenigd Amsterdamsch Schaakgenoot overbrengt naar Caïssa-Eenhoorn. Hij heeft dezelfde voornaam als de Hongaarse bedenker van de Elo-rating en dat komt omdat onze nieuwe clubgenoot van moederskant Hongaars bloed heeft. Arpad is een taaie opponent, waardoor het niet meevalt om andere partijen te volgen. Als ik bij het eerste bord (Ton van Dijk-Ronald Ritsema) ga kijken, heeft wit een pion meer. Na dameruil dreigt Ton met wat vorkjes en een daarvan is op een toren en een pion, waardoor hij een tweede kan nemen. In het eindspel verspeelt Ronald een paard en is de nederlaag voor de titelhouder een feit.
Er lijken wat verrassingen aan te komen, maar aan het einde van de avond is eigenlijk alleen de verliespartij van Erik van Tooren tegen Ben Zuurveld onverwachts. De favoriet heeft de kwaliteit en een pion meer. Een blunder doet hem echter op de ranglijst flink dalen.
Anton Hommes houdt Erik Romkes flink bezig. Op weg naar het eindspel is de materiële stand gelijk (dame, twee torens en vijf pionnen), maar de witte stukken werken beter samen en dat loont. Anton kan zijn verdediging rond de klok van elf niet meer overeind houden. Tussen de twee zit een ratingverschil van zo’n 450 punten, hetzelfde als tussen Frans Kragten en Herman Muller. Zij spelen de langste partij van de avond. Herman staat een toren achter, maar dringt met dame en paard op lastige wijze in de koningsstelling van Frans. Die het hoofd koel houdt en met een elegante mataanval de strijd om half twaalf beëindigt.
Aan de bar ontstaat even later een discussie over de schoonheidsprijs. Er is echter geen schoonheidscommissie en geen clubblad, met de beoordeelde partijen, meer. Ton van Dijk vindt zijn partij wel een schoonheidsprijs waard en Aad Laan ook. De oud-secretaris heeft oud-clubkampioen (jazeker) Fred Avis in een Gesloten Spaans verslagen. Onze voorzitter wint weliswaar de kwaliteit, maar krijgt het rond de dertigste zet Spaans benauwd als wit ook nog eens een paard offert. Voor een – prachtige – winnende aanval uiteraard.