In mijn verslag van de derde ronde maakte ik melding van het feit dat Nick Manshanden in de vorm zoals hij toen Fred Avis versloeg een grote kanshebber zou zijn voor het clubkampioenschap.
Echter we zijn bijna twee maanden verder en het heilige vuur schijnt verdwenen te zijn. In de twaalfde ronde was Sernin van de Krol degene die nota bene in een Siciliaan Nick in het middenspel aftroefde. Op 15. Lc4 reageerde Nick niet scherp genoeg en moest lijdzaam toezien hoe de ver opgerukte g- en h-pion zijn stelling ruïneerde. Kort daarna moest hij de vlag strijken.
Heel prettig om te zien dat er elke dinsdagavond aan bijna dertig borden wordt gespeeld, waarbij vooral opvalt hoeveel nieuwe leden erbij zijn gekomen. Voor mij is het achteraf erg moeilijk om te kunnen beoordelen of daar leuke partijen tussen zitten die op de site kunnen worden gepubliceerd.
Frans Kragten en Gijs Leene zochten na afloop de ruimte bij de bar op voor een grondige analyse van hun partij. Die was dat ook waard, want er gebeurde van alles. Frans, met wit, leek de beste papieren te hebben. Hij verslikte zich in de veerkracht van Gijs. Met de uiteindelijke remise konden beide spelers vrede hebben, want over en weer werd er wel eens wat gemist.
Peter van Waert is een liefhebber pur sang en maakt er in vele partijen een dolle boel van. Ton van Dijk werd met zwart in zijn geliefde Frans in korte tijd overspeeld en met het dame-offer op e6 (dat niet aangenomen kon worden i.v.m. met mat op g6) moest hij diep door het stof. Voor hem wat ongewoon, want extern laat Ton mooie dingen zien.
Ook mijn partij tegen Ton Wessels mag gezien worden. In een van mijn kant gewaagde openingskeuze offerde ik een pion, maar hier reageerde Ton niet juist op en moest enkele zetten later toelaten dat er een witte toren op f7 verscheen. Alle dreigingen werden in het vervolg goed door hem gepareerd. Toen ik meende op g5 een stuk te moeten offeren, had Ton toch beter gerekend en haalde het punt binnen.
Martijn de Wit verbaast met zijn spel ook de meer ervaren spelers. Tegenstander Peter Poncin moest dit aan den lijve ondervinden, want een bijna gewonnen stelling werd door tijdnood en een verschrikkelijke bok (26. De1) om zeep geholpen. De remise werd dankbaar door Martijn geïncasseerd.
Nu het veld na mijn verlies weer wat in elkaar is geschoven, is de strijd weer helemaal open.