Precies een jaar geleden had Nederland ook te maken met winterse omstandigheden en werd de laatste speeldag in de Meesterklasse in Amersfoort nog afgelast. Ook al waren er gisteren stevige sneeuwbuien en was het vannacht min 8, vandaag ging de speeldag wel door.

Met het oog op de gladheid vertrok teamleider Roy reeds om 8.15 uur om met spelers Seréyo, Abel en Robbert richting Amersfoort te gaan. Na een tussenstop in Amsterdam om Bart op te halen ging de reis verder op goed begaanbare snelwegen. In Amersfoort zelf was het echter zeer glad waardoor ze ietwat glibberend maar nog mooi op tijd in de speelzaal arriveerden. Ongeacht de resultaten van vandaag sowieso voor het laatst want na 1 januari wordt de speellocatie gesloopt.

De meeste teams waren compleet aanwezig op een enkel bord na. Voorafgaand aan deze cruciale speeldag is er binnen het team nog volop gediscussieerd over de te volgen speeltactiek. De tactiek om met het sterkste team te spelen, zou inhouden om het eerste bord leeg te laten en vervolgens met Bart, Seréyo en Abel op bord 2,3 en 4 te spelen.

Hiermee zouden onze winstkansen beduidend hoger zijn. Na rijp beraad en wat advies of dit conform de schaak ethiek wel moreel correct was (hoewel geheel reglementair) hebben we hier niet voor gekozen en besloten er met dit team een gezellige laatste dag van te maken.

Enfin, de 7e speelronde speelden we ‘uit’ tegen VAS. Op het 4e bord was de speler niet komen opdagen, dus het eerste punt voor Robbert hadden we al in the pocket. Dit was een goed begin van de dag! Maar dat was dan ook het enige lichtpuntje. Bart en Seréyo verloren op bord 1 en 2, en Abel stond toen al een kwaliteit achter, wat resteerde in een kansloze 1-3 nederlaag.

Even de vrieskou in, voor een laatste keer genieten van de overheerlijke Turkse pizza’s (hopen dat deze door het sluiten van het speellokaal niet zo veel klandizie misloopt dat het op z’n faillissement uitdraait) en dan klaar voor de allerlaatste ronde.

Omdat we natuurlijk alle “zwakke” teams al hadden gehad, kregen we zelfs de laatste ronde een sterke tegenstander. Charlois-Europoort 2, die zijn vorige ronde ook gewonnen had. Ons team ging dan ook met 3 – 1 ten onder. Bart en Abel redden de eer met een remise.

Helaas, wat we al hadden zien aankomen is dus ook gebeurt. Natuurlijk is ons team te zwak voor de meesterklasse A. Degradatie ‘an sich’ is ook geen ramp, maar het feit blijft dat het natuurlijk heel leerzaam is om tegen zulke sterke jeugdspelers te spelen. In de promotieklasse (waar we vorig jaar kampioen werden) zijn we juist weer een van de topfavorieten, dus eigenlijk verkeren we een beetje tussen wal en schip: te zwak voor het tafellaken, en te sterk voor het servet 🙂