Op donderdag 24 april speelde Caïssa-Eenhoorn N1 tegen De Wijkertoren de beslissende wedstrijd in de topklasse van de NHSB.  Concurrent De Waagtoren had eerder die week gewonnen, wat betekende dat enkel een overwinning ons het kampioenschap kon bezorgen. Mason en David waren er helaas niet bij, maar in Henk-Jan en Martijn hadden we twee uitstekende invallers.

Bij Bas was van kampioenskoorts in ieder geval geen sprake. In een Benko met verwisselde kleuren begreep hij de stelling duidelijk beter dan zijn tegenstander, die zeeën van tijd spendeerde. Onze man behield koeltjes zijn extra pionnetje, en nam weldra zelfs het initiatief over:

Hier volgde 22...Db6+ 23.Kh2 Lxf3 24.Lxf3 Pd4 met materiaalwinst en beslissend voordeel.

Ik was de volgende die klaar was. Na de opening had ik kans op groot voordeel, maar toen ik de juiste zet miste bleef er een onduidelijke stelling over:

Mijn tegenstander en ik begrepen allebei weinig van wat we samen hadden geproduceerd, en ik nam hier zijn remiseaanbod na enige aarzeling daarom aan. Ik was 20.Lxb5 van plan, maar na ...Dd4 staat wit nauwelijks beter. Een beetje angsthazerig van mijn kant, maar Bas had al gewonnen en ook op de andere borden vond ik het er goed uitzien.

Vooral Nick ging voortvarend te werk: hij speelde zijn tegenstander volledig van het bord. De zwarte koning wankelde en het punt leek binnen handbereik. Hoe het precies gebeurd is weet ik niet, maar toen ik even later kwam kijken stond hij weliswaar een stuk voor, maar ook met zijn koning in het open veld. Normaal is Nick ijzersterk in dit soort stellingen, dus ik ging er in eerste instantie vanuit uit dat alles nog steeds volgens plan verliep. Aan de lichaamstaal van beide spelers viel echter al snel af te lezen dat we helaas van een miraculeuze ontsnapping getuige waren. Een extra loper en levensgevaarlijke aanval ten spijt: de witte koning kon niet meer ontsnappen aan alle schaakjes. Een domper voor Nick, die verder een geweldig seizoen heeft gespeeld. De wedstrijd werd nu wel ineens heel spannend.

Helemaal omdat Martijn ondertussen het hoofd had moeten buigen. Hij kwam in de opening al snel een pion achter, maar vocht zich keurig terug:

Na 19.Pb5! zou wit binnen komen op de zwarte velden, en staat hij zelfs wat beter. Er volgde helaas echter 19.g4 fxg4 20.Txg4 e5, en nu hangen er meerdere witte stukken. Verder verzet was al snel zinloos.

Bij Robin was de partij eigenlijk continu in evenwicht. Ze wist uiteindelijk wel een pionnetje te winnen, maar de witte koning was zo actief dat een serieuze winstpoging niet mogelijk was. Net toen haar tegenstander kansen begon te krijgen bood deze haar remise aan, een geste waar we hem achteraf zeer dankbaar voor mogen zijn.

Mark was lang optimistisch over zijn kansen, maar had een belangrijke witte tussenzet gemist. De stelling werd erg onduidelijk, en daarom werd ook hier tot remise besloten. Met 6 uit 7 was hij dit seizoen onze topscorer en sterspeler.

Stand 3-3, en een bloedstollende finale lag voor ons in het verschiet. Nog twee kansen om ergens te winnen, maar een nederlaag op een van beide borden zou onze titelkansen definitief om zeep helpen. Bovendien begon de tijdnood steeds harder op de deur te kloppen.

Al snel werd duidelijk dat Henk-Jan het voor ons moest gaan doen. De stelling bij Peter was erg gelijk, en het was lastig om een serieuze winstpoging te verzinnen.

Peter besloot om geen ijzer met handen te willen breken, en bood hier na ...a6 remise aan.

De stand is 3.5-3.5 en er staan nog twee minuten op de klok in een partij die gewonnen móét worden. Dan is er maar één man die je achter het bord wil hebben: het fenomeen Henk-Jan Visser. Onverstoorbaar blijft hij rustig nog een minuutje nadenken om dan plots als een schaakrobot de ene na de andere krachtzet op het bord af te vuren. Zijn tegenstander had de hele partij taai weerstand geboden, maar in zo'n tijdnoodfase kent Henk-Jan zijn gelijke niet:

Na 43.d5! Pc7 44.d6 Pd5 45.Da7+ was het beslissende punt een feit!

Een prachtig seizoen werd zo op de ultieme wijze bekroond. Na N2 en N3 zijn ook wij kampioen, en zelfs voor het eerst van de hoogste NHSB klasse!

De sleutel tot succes lag naast de sterke basisopstelling vooral in de brede vijver van invallers waaruit wij dit seizoen konden vissen: er hebben maar liefst 17 spelers meegedaan, en allemaal hebben ze hun steentje bijgedragen. We eindigen uiteindelijk twee bordpunten voor De Waagtoren, dus ieder halfje deed ertoe. Bedankt iedereen en op naar volgend seizoen!