Het derde duel van Caïssa-Eenhoorn 3 is in de kleinst mogelijke overwinning geëindigd. In Schagen werd Magnus-Anna Paulowna Combinatie met 4,5-3,5 verslagen.

Op papier zijn de achttallen uit Hoorn en Schagen/Anna Paulowna aan elkaar gewaagd. Zoals vaak bij kleinere clubs heeft het team uit de Noordkop hogere ratings op de hoge borden, terwijl ze op de lagere borden wat toegeven. Het gemiddelde verschil blijft beperkt tot 18 punten ten voordele van de Hoornse equipe. Tel daarbij op dat MAC een puntje meer had in de stand en je hebt alle ingrediënten voor een duel waarin alles mogelijk is.

Aan de wedstrijd viel vooral op dat er veel partijen in een betrekkelijk evenwicht bleven. Het zou ook in de einduitslag naar voren komen. Roy offerde een pion in de opening, en kreeg daarvoor een stuk initiatief terug. In de partij van Bas had onze man de controle op de damevleugel, maar Niels Wijntjes had de aanval op de koningsvleugel. Fred had een merkwaardige stelling tegen Aart Strik. Geruime tijd had Fred met wit geen enkel stuk voorbij de derde rij geposteerd, maar ook Aart had enige tekortkomingen, al was het maar in zijn pionnenstructuur.

Eigenlijk viel lange tijd alleen de partij van Ton Wessels op. Hij speelde op bord twee tegen Wim Boon, die door de KNSB 150 punten hoger wordt ingeschat dan onze man, maar hij had naar eigen zeggen een makkelijke avond. Na een handvol zetten had de man uit Schagen al onnodig een kwaliteit ingeleverd. Wim had daar wel een pion voor terug maar dat was beslist niet voldoende gezien de stelling.

De zorgelijke partijen waren die van Erik van Tooren en ondergetekende. Erik speelde tegen hun sterkste man Enrico van Egmond. Net als Wim Boon moet die 150 ratingpunten hoger worden ingeschat dan onze man. Erik speelde een behoorlijke partij maar dat kon niet verhinderen dat de met zwart spelende Enrico geleidelijk aan beter kwam te staan. Ik speelde aan bord zes tegen Siem Roet, een voormalig Purmerend speler die eigenlijk tot de top drie van MAC moet worden gerekend. De toewijzing van borden binnen MAC bleek gedurende de avond niet vrij van controverse. Er schijnt een interessante maar vooral discutabele berekening achter de bordvolgorde te zitten die vooral bij de NHSB competitieleider niet lekker zit. Maar daardoor hoeft de lage plaats van Siem Roet niet het gevolg te zijn van een tactische opstelling. Hoe dan ook, ik trof een sterke tegenstander en nadat ik door een onachtzaamheid zijn paard in mijn stelling had toegelaten beleefde ik een zware avond.

De eerste uitslagen vielen aan de borden van Bas Dudink en Ton van Dijk. Bas zat wat krapper in de tijd en kreeg remise aangeboden wat hij accepteerde. Bij Ton gebeurde niet veel noemenswaardigs en ook de Groninger deelde de punten. Bij Fred liep het anders. Hoewel het er allemaal wat vreemd uitzag kon Aart niet veel uitrichten en geleidelijk kwam onze voorzitter beter te staan in het NHSB bestuur onderonsje. De partij werd beslist toen Aart misgreep maar in de analyse bleek dat Fred hoe dan ook beduidend beter stond. De voorzitter zette ons daarmee op een 2-1 voorsprong.

Voor de eerste tijdcontrole werden er nog drie partijen beslist. Piet Aardenburg had op bord acht de hele avond een gelijkwaardige stelling, met hooguit een marginaal voordeeltje voor tegenstander Jos Hendriks. De strijdende partijen zagen weinig winstmogelijkheden en besloten tot een puntendeling. Roy stond de hele partij een pion achter, maar daar tegenover stond het duidelijke initiatief. Het was lastig om door te drukken, de tegenstander kon ook niet veel en ook hier werd het punt gedeeld.

Ton Wessels had na zijn vroege voorsprong vooral een technische klus. Hij kweet zich prima van die taak. Eerst werd de stelling verbeterd. Vervolgens won hij een pion waardoor de voorsprong een kwaliteit werd. In het eindspel stonden er een toren versus een loper op het bord, met verder elk nog drie pionnen op de koningsvleugel. Ton moest een manier zoeken om de witte stelling te beslechten maar nadat zijn monarch in de vijandelijke zone kon binnendringen was het afgelopen met de tegenstander. 4-2. In elk geval een matchpunt binnen.

Slechts twee partijen sleepten zich door naar de knock out fase en MAC kon nog hopen op een puntendeling. Ik had een moeilijke stelling maar Siem wist niet echt de beslissende doorbraak te forceren. Geleidelijk aan kwam ik minder slecht te staan en Siem had maar weinig minuten over om de winstweg te vinden. Uiteindelijk kwam die er toch en wel dankzij mijn hulp. Op knullige wijze verspilde ik een toren en dus alsnog de partij. 4-3.

Erik had een pion minder en stond wat minder hoewel hij wel een verre pion had en een goed ontwikkelde dame. In het eindspel hadden beide spelers kansen. Enrico had over het algemeen de betere stelling maar kon niet vinden hoe te winnen. Ook Erik kreeg nog een winstkans maar ook onze man zag de mogelijkheid niet. Het werd remise en daarmee sleepte Erik het tweede matchpunt binnen.

Feestje natuurlijk. De kleine uitspanning De Waldhoorn bleek zich te kunnen omtoveren tot een knusse plek voor een beetje naborrelen. Piet toonde zich hier van zijn optimistische kant door het aanstaande kampioenschap alvast te bezingen (van zowel CE3 als van MAC overigens). CE3 heeft nu vier punten maar staat ondanks dat slechts op de vierde plek. Het is dringen in de ranglijst: Castricum leidt met vijf punten en wordt door drie teams gevolgd die elk vier punten hebben: naast ons Waagtoren 4 en Bergen. De top vier heeft elkaar nog niet gehad, dus het belooft nog een spannende competitie te worden. Ook de minder geclassificeerde teams kunnen nog makkelijk terug komen. Achtervolgers MAC, HWP en Excelsior hebben ook al punten, maar hebben wel tegen de meeste hoog geplaatste teams gespeeld. In december is de vierde ronde en dan mag CE3 aantreden tegen rode lantaarndrager Koedijk.