In de vijfde ronde van de bondscompetitie heeft het derde prima zaken te gedaan door titelkandidaat Castricum te bedwingen. In Castricum werd het 3-5. Samen met Bergen staan we nu bovenaan met 8 punten.

Soms valt het voor een verslaggever niet mee om een verslag te schrijven. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer de verslaggever zelf meespeelt, en ook nog eens als laatste klaar is. Als hij dan ook nog de hele avond met de rug tegen de muur staat dan kan hij zomaar de belangrijke taak van verslaggever verwaarlozen en daardoor weinig besef hebben van de ontwikkelingen op de naburige borden.  Dit probleem trof uw verslaggever in deze wedstrijd. Hij stond een groot deel van de avond twijfelachtig maar ook houdt hij niet erg van verliezen. De verleiding om al zijn aandacht te schenken aan zijn eigen partij werd hem te groot. Jammer natuurlijk, en U als lezer bent hier de dupe van. U wordt opgescheept met een weinig gedetailleerd verslag.

Maar laten we wel wezen: Uw verslaggever is niet de enige schuldige aan het gebeurde. Zijn teamgenoten treffen ook verwijten. Die moeten zorgen dat ze niet zo snel klaar zijn. Ook de spelers van de tegenstander hebben zich in dit geval laakbaar opgesteld. En waar waren getalenteerde schrijvers als Robbert van Dijkhuizen en Co Buysman? In elk geval niet in Castricum.

Bert Spil en Fred Avis treffen de minste blaam. Die waren in elk geval zo vroeg uit dat ze al uit waren toen uw verslaggever nog de tijd had om wat rond te struinen in de zaal. Bovendien is Fred rechter of zo, dus ik laat het wel uit mijn hoofd hem te hard aan te pakken. In de rechtszaal maakt hij ongetwijfeld gehakt van mij.

Fred had een wazige stelling met over en weer sterke en zwakke punten, die als typisch Avisiaans kan worden omschreven. Ik denk dat ze zelf het overzicht ook kwijt waren wat om een gegeven moment hoorde ik naast me dat ze remise overeenkwamen. Bert speelde als invaller op bord twee tegen Heleen van Arkel, ongetwijfeld de enige speler in de zaal die als schaker een eigen entry op Wikipedia heeft. Ooit won ze het NK bij de dames, en met een rating van ver boven de 2000 was ze huizenhoog favoriet in deze partij. Bert hield er derhalve een eenvoudige tactiek op na: Op remise houden die dame. Er kwam Schots op het bord (wat van Arkel zeer te prijzen staat - er zijn ook schakers die schaamteloos voor het Italiaans zouden hebben gekozen) en de Hoornse invaller deinsde er niet voor terug om in hoog tempo het halve bord leeg te ruimen. Na een zet of 10 zaten ze al zowat in een eindspel. Uiteindelijk kwam er een stelling op het bord die potremise was, met elk nog een lading pionnen en een loper van gelijke kleur. Bert vuurde enige remise aanbiedingen op Heleen af, maar de Castricumse bleef het nog een tijdje proberen. Daarmee was Spil niet uitgepoept: Hij haalde een oude spelregel uit de kast die weinig bekend is, omdat de FIDE vergeten is hem in de reglementen op te nemen: De veertienzetten regel. Als er veertien zetten lang geen stuk is geslagen dan is de partij remise. In die veertien zetten mogen er overigens wel pionnen geschoven zijn. Tegen dergelijke argumenten bleek Van Arkel uiteindelijk niet bestand, het punt werd gedeeld en de stand was 1-1. (Het kan ook zijn dat het remise werd omdat er geen doorkomen aan was.)

Nu wordt het moeilijk want de rest van de partijen kwamen pas tot de ontknoping toen uw verslaggever geen tijd meer had om er op te letten. Erik van Tooren had een makkie want hij moest tegen een invaller. Robert van der Wal mag een rating van boven de 2100 hebben maar dat doet er niet toe: hij deed voor de eerste keer mee bij Castricum en een kopman moet winnen van een invaller. Aanvankelijk vond ik hem niet zo gek staan maar verderop in de partij liep het toch minder. Op de 36e zet had hij nog enige seconden, en hij meende nog wel even te kunnen nadenken. Tot er een lampje ging branden: verrek, ik moet natuurlijk wel zetten. Zet. Ram op de klok. Eén seconde over. Pfff. Jammer genoeg was het geen al te beste zet. Erik verloor meteen.

Van Roy weet ik weinig meer dan dat er Trompovsky werd geopend en dat Roy op een bepaald moment een geïsoleerde pion op de d lijn had. Deze partij werd remise. Ton van Dijk had tegen Mark Min een stelling waarin hij het centrum beheerste maar er een netwerk van complicaties met gepende pionnen zat. Ton had niet gerokeerd en zijn koning verdedigde dapper mee op f2. Bottom line won de man uit Leek: 2½-2½.

Piet Aardenburg was gebrand op een overwinning want in de eerste vier ronden had hij nog niet het zoet der overwinning mogen proeven. Hij vroeg de teamcaptain om zwart op bord acht en mocht deze plek inderdaad innemen. Hij veroverde tegen Gerard Kuijs een stuk. In het vervolg was het echter nog flink opletten maar uiteindelijk zette de 52 jarige atleet de Hoornse ploeg voor het eerst op voorsprong.

Bas Dudink en uw verslaggever nog bezig. Uw verslaggever had het zoals gezegd heel moeilijk gehad. De opening was weer eens mislukt en de stelling was net zo slecht ontwikkeld als Biafra aan het eind van de jaren zestig. Maar naarmate de tijd voortschreed werd het een mooie va banque / de dood of de gladiolen pot die niet altijd even goed was maar wel erg spannend om naar te kijken. Zeker spannender dan Koen Verweij op de 1500 meter. Bas had het ook een tijdje minder gestaan en kwam uiteindelijk naar eigen zeggen gewonnen te staan. Dit heb ik van de speler zelf, maar deze opvatting wordt bestreden door Bert. Hoe dan ook: hij kreeg remise aangeboden en vroeg of hij het moest aannemen. Na een paar minuten verwarring ja aannemen/nee doorgaan kreeg hij van de captain het groene licht voor een puntendeling, waarmee het eerste matchpunt ook binnen was.

Uw verslaggever, als enige nog bezig, kreeg nu de aanwijzing dat remise voldoende was. Maar de loterij had voor hem goed uitgepakt. Beide spelers hebben gewonnen gestaan. Tegenstander Gerrit Holsteijn leverde een toren in, maar uw verslaggever moest even later hetzelfde doen om een tweetal promoties te neutraliseren. Toen de rook opklaarde had uw verslaggever een pion meer, eentje op de zevende rij en beslissend meer tijd. Precies voldoende om het volle punt binnen te halen. Eindstand 3-5.

Het is hopeloos parkeren in Castricum maar prima naborrelen. De Hoornse equipe kon de overwinning in Castricum langer vieren dan dat de gemeentelijke verordening dat in Hoorn toestaat. De overwonnenen toonden zich prima verliezers en bleven ook nog een tijd hangen. Uiteindelijk kregen enkele CE'ers het te kwaad met de klok in de zin van de wekker die zaterdag vroeg zou afgaan. Enkele andere zullen mogelijk wat uit te leggen gehad hebben bij moeder de vrouw. Maar we staan tweede en we moeten nog uitkijken dat we niet gaan promoveren. In de volgende ronde de Waagtoren met de overloper Willem Meyles; in de slotronde Bergen: koploper met even veel punten maar meer bordpunten.

Omdat uw verslaggever won hier de gedetailleerde uitslagen: