Op 8 februari streden twee teams onder de enigszins verwarrende noemer Caïssa 4 - Caïssa-Eenhoorn 2. Enkele tafels verderop speelde toen Caïssa 2 - Caïssa-Eenhoorn, waar zelfs nog spelers bij beide teams die bij Caïssa interne spelen. Je verzint het niet. In een volle aula van het nog nieuw ogende Ignatiusgymnasium in Amsterdam werd het op 8 februari een lange dag, en een stuk spannender dan de 5000m schaatsen.
Ron kwam na een aanvankelijk scherpe opening in een geforceerde afruil terecht waarna weinig spanning meer overbleef. Jammer, want de omzeiling van het spaans leek toch wel interessant! Al hadden beide heren er niet op gerekend dat het snel voorbij zou zijn, zat er al vroeg niets meer op. De vrede werd getekend, er werd geanalyseerd, en de tijdnoodfase moest toen nog aanbreken bij de andere partijen.
Ronald kwam aanvankelijk goed uit de opening met een nette Franse verdediging, maar zijn tegenstander bouwde stilaan een goede aanval op in een scherp middenspel met tegengestelde rokades. Toen zijn tegenstander in plaats van extra stukken erbij te halen dames afruilde werd het weer houdbaar voor Ronald, maar het toreneindspel bleek moeilijk te houden. Na elke zet werd het moeilijker; verlies leek dichtbij. Wonderbaarlijk genoeg maakte Ronald het zijn tegenstander lastig genoeg om een eeuwig schaak eruit te slepen. Alle stukken stonden op de goede plek om dat laatste kansje te pakken! Niet de gekste remise van dit seizoen, maar dat zegt denk ik meer over de andere partijen.
Sjors ging vanuit de goede kant op tegen een Pirc opstelling. In een complex middenspel kwam hij stukje bij beetje dichter bij een aanval en maakte het zijn tegenstander steeds moeilijker. De tijd begon echter op de raken voor beide heren en in de complexiteiten leek wits voordeel weg te vallen. Eigenlijk geeft Sjors het uit handen net 1 zet voor het einde, maar het leverde wel de heerlijke stelling op na in de volgende stelling zijn tegenstander 32. ... Pe8 te zien spelen:
Met een winst voor Sjors die erg aangenaam moet zijn geweest om op te halen.
Ardjan bouwde een nette partij op tegen het frans van zijn tegenstander. Elke zet kwam hij iets beter te staan, pionnen werden naar voren gespeeld en rustig aan werd het voordeel vergroot. Terwijl hij aan twee kanten van het bord speelde werd zijn tegenstander in de verdediging gedrongen, waar Ardjan vol gebruik van maakte door een pionnetje af te snoepen aan de damevleugel. Afstevenend op een winstpunt met een pion, 2 vleugels en slechts een loper tegen een paard in het eindspel lukte het uiteindelijk net aan niet. Een remise kon niet meer worden ontweken toen er nog maar 2 pionnen overbleven.
Abel kwam goed uit de opening, maar ging daarna iets de verkeerde kant op. Het leek zwaar weer, maar toch vond hij de weg terug naar een min of meer houdbare stelling. Uiteindelijk werd het remise, maar dat was maar goed ook. Toen zijn tegenstander dat aanbood leek Abel namelijk niet de beste stelling te hebben, een prima resultaat.
Door de commotie op mijn eigen bord heb ik weinig meegekregen van de partijen van Alexander en Joseph. Alexander leek prima uit de opening te komen en in de stelling die volgde had ik er wel vertrouwen in. Het leek iets minder te gaan richting tijdcontrole, maar ik was verrast toen ineens het verliespunt getekend moest worden. Bij Joseph ging het andersom... Het scandinavisch van hem leek goed opgevangen, maar hij buigde de partij netjes om naar winst. Eigenlijk hadden we van Joseph ook niet anders verwacht, zo lang het maar niet -2 is na de opening krijgt hij er toch elke keer weer een punt uit! Met nog geen verliezen dit seizoen geeft de Grote Leider het goede voorbeeld.
Ikzelf kwam op bord 8 verwikkeld in een ware zeeslang. Ik was er deze zaterdag de matige remises die ik met geluk uit het vuur had gesleept in eerdere partijen zat: winnen was het devies. Het ging al snel de goede kant op, in een symmetrisch engels besloot mijn tegenstander mijn …a6 op te volgen met a3. Een ander soort symmetrie dan ik had verwacht! 2 Zetten later kwam b4, waar ik voor mijn gevoel een pionnetje gratis kreeg. De vis lag nog op het droge, maar nadat ik met een petite combination twee pionnetjes in het centrum en een toren tegen twee paarden kon ruilen leek dat er wel op. Ik speelde wat sneller, duwde mijn pionnen vooruit en alles binnen 2 zetten leek er prima uit te zien.
Helaas vond mijn tegenstander een onverwacht sterke aanval terwijl ik zijn stukken voor hem de goede kant op dreef. Ineens stortte alles in elkaar en had ik met elke zet meer aan het weggeven dan ik daarvoor had gehad. In een eindspel met ongelijke lopers en 3 pionnen tegen een paard vocht ik voor remise terwijl mijn extra pionnen stuk voor stuk werden opgehaald. Alles wat ik kon doen was mijn loper langs de lange diagonaal heen en weer bewegen en de laatste pionnen afruilen. Met 30s extra per zet viel er weinig meer voor te hopen... Maar plotseling leek ik een rare soort vesting te hebben opgebouwd zonder muren. Met mijn koning in de goede hoek en loper op de lange diagonaal kwam wit met geen mogelijkheid vooruit. Tientallen zetten kwamen, zonder vooruitging. Inmiddels durfde ik te hopen op remise... maar toen maakte ik mijn laatste fout van de dag door f8 en f7 niet op het juiste moment af te schermen. 10 zetten later ging mijn loper eraf voor de laatste pion en vliegensvlug maakte mijn tegenstander het af met loper en paard. Resultaat: 130 zetten en mat op a8.
