Het was de afgelopen anderhalve week plezierig toeven op teletekstpagina 694 (van de NOS). Regelmatig stonden daar de uitslagen van clubgenoten op. Daan Zult, Henk-Jan Visser (foto's: Frans Peeters) en Ronald Ritsema zaten op het SPA Chess Open in Amsterdam om beurten aan de hogere borden en dat betekende automatisch sterke tegenstanders. Wie kwamen er op het Caïssa-Eenhoornse pad? Twee grootmeesters (onder wie de – gedeeld – toernooiwinnaar), vijf IM-spelers, twee FIDE-meesters plus een kandidaat-meester en ook een WGM- en een WIM-speelster. Daan en Henk-Jan namen het elk liefst vijf keer tegen een titelhouder op en eindigden met een plusscore.
Maar de grootste klapper maakte Sjoerd Plukkel. Stadgenoot, al begint hij straks aan alweer zijn achtste seizoen bij de Beverwijkse fusieclub De Wijker Toren. Oud-speler van de Eenhoorn, oud-clubkampioen van Caïssa (in 2006 en 2007) en dit jaar winnaar van het open Hoorns kampioenschap en van de edities in 2011 en 2006. Hoorn, stad van probleemmaker Jac. Haring, correspondentietopper Ronald Ritsema, grootmeester Dimitri Reinderman, de FIDE-masters Martijn Monteban en Etienne Goudriaan, van Peter Doggers en nu ook van Sjoerd Plukkel die net als Peter in Amsterdam zijn eerste IM-norm haalde. Er hangt toch wel een gezonde schaaklucht boven de Coenstad.
Ik ben gezegend met het eigendom van een schaakspel van pakweg tien bij tien centimeter. Met echte stukjes die een magnetische onderkant hebben. De afgelopen dagen heb ik, ten behoeve van het archief van Caïssa-Eenhoorn, 23 SPA-partijen van Daan, Henk-Jan en Ronald ingevoerd en in een wordbestand (met één diagram per partij) geplaatst. Op zomerse avonden is de achtertuin een ideale omgeving om het bord op schoot te nemen en de – uitgeprinte – notaties na te spelen. Mochten clubgenoten op hetzelfde idee komen, stuur een mailtje en ik zend dat overzicht van zeven A4-tjes terug. Met als bonus de drie winstpartijen van een andere clubgenoot, Peter Holscher, op het recente Nederlands veteranen- en seniorenkampioenschap. In hotel De Bilderberg in Oosterbeek haalde hij uit de laatste drie ronden 2½ punt en klom naar de gedeelde vijfde plaats van de eindstand.
Kijkend naar de laatste etappe van de Ronde van Frankrijk moest ik aan Frank Tieken denken. Hij speelde in groep C van het SPA-toernooi. Na vijf ronden had hij één punt, maar de eindsprint van Frank was beter dan die van de Nederlanders in de Tour de France: 3½ uit vier. Op de Champs-Élysées van het Science Park Amsterdam verdiende hij dan ook het rode rugnummer voor de meeste strijdlust.