We did it: in eigen huis heeft het eerste van Caissa-Eenhoorn directe concurrent - en angstgegner - Wijker Toren met 4,5 – 3,5 verslagen. Hierdoor staat wij nu op de eerste plaats met 1 matchpunt verschil en 1 wedstrijd te gaan.

Na veel speculaties over de opstelling van de tegenstander, bleken de jongens uit Beverwijk gekozen te hebben voor een vostrekt willekeurige bordvolgorde. Openingsvoorbereiding was dus niet aan de orde – er moest “gewoon geschaakt” worden. Laten we dus gewoon maar eens kijken hoe dat ging.

Aan bord 1 had Henk-Jan Visser een “off day” (zijn woorden) tegen Jimmy van Zutphen. Hoewel het algemeen bekend is dat een behoorlijk aantal spelers van Wijker Toren de altijd toch wat miezerig ogende d2-d4, Lc1-f4 systeempjes tot hoofdvariant van het schaakspel hebben bestempeld, leek Henk-Jan toch onaangenaam verrast toen dit daadwerkelijk door Van Zutphen op het bord gegooid werd. Hoe anders het lange en helaas ook vruchteloze peinzen van Visser te verklaren?

Van Zutphen veroverde het loperpaar en kreeg een loopgravenstelling op het bord die weliswaar iets makkelijker speelde voor wit, maar die toch houdbaar leek. Totdat Henk-Jan, reeds in aanzienlijke tijdnood, een kleinigheidje toeliet:

Van Zutphen-Visser

32…Dd7?? Dit verliest op slag. Het toreneindspel dat min of meer geforceerd op het bord komt na 32…g6 33.Lxg6 hxg6 34.Txg6+ Dxg6 35.Dxg6+ Txg6 36.Txg6+ Kh7 37.Txf6 f4! lijkt houdbaar voor zwart.

33.Le8! Gevalletje overbelasting 2A. Niet moeilijk, wel elegant.

33…Dc7 34.Lxc6 Txc6 35.Dxd5+ en zwart gaf enkele zetten later op.

 

Dat was een lelijke tegenvaller, gelukkig deed Daan Zult aan het tweede bord wat terug.

Zult-Schoehuijs

32.e6! Splijt de zwarte stelling.

32…f5? Hierna speelt de witte stelling zich vanzelf. Taaier was 32…fxe6 33.Dd7! Dxd7 34.Txd7 Pb4! 35.Txe7 Td8! en zwart mag hopen op enig tegenspel.

33.De3 Bereidt Td7 voor.

33…Pb8!? 34.Td3?! Voorzichtig gespeeld. Direct winnend was 34.Dxc5! Dxb3 35.Td7! Pxd7 36.exd7 en wit wint door simpelweg c6 op te eten en met zijn c-pion naar c6 te marcheren. Zwart kan slechts machteloos toezien.

34…Db6 35.h4

35…Pa6? Hierna is het afgelopen. Een stuk hardnekkiger was 35…h5.

36.Td7 Nu is er geen houden meer aan.

36…Te8 37.h5! gxh5 38.Dd3 en vijf zetten later door zwart opgegeven.

 

 

Inmiddels had Jerrel Thakoerdien aan bord 8 remise gespeeld. Het was een partij zonder veel spannende momenten.

Thakoerdien-Mulder

Wit heeft het loperpaar en een stevige centrummeerderheid, maar zwart heeft de h-lijn en het is niet direct duidelijk welke opstelling wit moet innemen.

18.Lg5?! Na afloop oogstte deze zet kritiek, ook van de witspeler zelf, maar een paar dagen later revancheerde Jerrel zich door te melden dat ook Houdini dit wits beste voortzetting vindt. Toch ziet 18.a4! er natuurlijker uit. Weliswaar heeft zwart na 18…0-0 19.Tfb1 Tfd8 ook de nodige troeven in handen, zoals blijkt als wit zorgeloos gaat verdubbelen: 20.Tb3?! Lc5! 21.g5 Pe8 en zwart staat misschien wel beter. Toch kan wit in deze variant subtieler spelen: 20.Ta2! Td7 21.Tab2 b5 22.Ta2! met nog steeds een klein plusje.

18…0-0 19.Tfe1 Tfe8 en hier werd tot remise besloten.

Ook aan de zwartborden 5 en 7 ging het moeizaam. Arlette van Weersel kreeg van de sterke Dennis Ruygrok een Spaanse ruilvariant voorgeschoteld, die ze niet optimaal behandelde. Al snel geraakte ze in een passief eindspel met veel stukken op de onderste rij, en alle hoop was verloren toen de pionnen op de damevleugel stuk voor stuk verloren gingen.

Ook Gilbert Vrancken had zijn dag niet. Rick Duijker was hem in alweer een d2-d4, Lc1-ergensheen opzet te slim af. Aangezien de zetten van beide partijen niet beschikbaar zijn, beperk ik me tot de oppervlakkige waarneming dat we collectief wel eens wat aan ons zwartrepertoire mogen doen.

Ikzelf pakte aan bord 4 een belangrijk punt – dat werd wel weer eens tijd want in de wandelgangen werd het woord ‘remisekoning’ al gehoord. Het geluk lachte  mij dit keer toe: tegen Peter Uylings kreeg ik een openingsvariant op het bord die ik reeds in 1995 voor het eerst bestudeerd had.

Hoewel ik vrijwel al mijn toenmalige analyses vergeten was, kwam de opgedane ervaring goed van pas. Nadat op zet 10 de dames geruild waren, stond zwart in een tactisch eindspel voor een fundamentele keuze: lopers ruilen, of juist niet?

Moll - Uylings

12…Lh5 Het ligt voor de hand om witte rochade te willen blijven verhinderen, maar de loper staat hier tactisch niet gunstig, zoals zal blijken. Beter was slaan op g2, waarna wit compensatie heeft voor de pion, maar meer ook niet.

13.Lf4 0-0-0 14.Pb5! Uylings merkte hier na afloop op dat hij tijdens de partij niet kon geloven dat dit mogelijk was voor wit, maar niet alleen de witte koning staat oncomfortabel, zoals nog zal blijken.

14…Lb4?! Dit is te optimistisch. Beter waren zowel 14…Pe8 15.Pxa7+ Kb8 16.Pb5 Pd6 = als 14….a6!? 15.Lh3+ Td7! 16.Lxd7+ Kxd7 17.Pc3 Lb4 met compensatie.

15.Kf1 La5 Hierna trekt wit het initiatief naar zich toe. Op het scherp van de snede was 15…a6 16.Lh3+ Td7! 17.Pxc7 Pxe4 18.Pa8! Lc5 19.Le3! en wit behoudt voordeel.

Nu start wit een tactische operatie, met de geestige 19^de zet als pointe.Rekent u even mee?

16.d6! Alle ballen op c7.

16…c6 17.Lh3+ Pd7? Overziet wits idee. Verplicht was 17…Kb8 18.d7+ Ka8 19.Pc7+ Lxc7 20.Lxc7 en nu niet 20…Txd7 (waar we na afloop naar keken) maar de computerzet 20…g6! waarmee zwart in elk geval praktische kansen behoudt.

18.Pxa7+ Kb8 19.Tg5! Een donderslag bij heldere hemel, althans voor de zwartspeler. De toren ‘vorkt’ allebei de lopers.

19…Lb6 20.Pxc6+ bxc6 21.Lxd7 Txd7 22.Txh5 De rook is opgetrokken, wit staat  een pion voor met heerlijke stelling. Op de 59^ste zet staakte zwart de ongelijke strijd.

Ook Peter Doggers, de laatste jaren een beetje kwakkelend bezig in de competitie, speelde een puike witpartij  tegen Sjoerd Plukkel. Wat heet: ‘Pluisje’ werd volkomen weggespeeld. Een mislukte semi-Rauzer viel niet meer recht te breien, al had het achteraf gezien nog (een beetje) spannend kunnen worden.

De zwarte stelling doet pijn aan de ogen: alles op de onderste rij, zijn koning vast in het midden van het bord, en twee geïsoleerde randpionnen. Wit heeft geen haast.

19.Tf2! Rustig even alles dekken. Zwart heeft toch geen zetten.

19…Tb8 20.Dd3?! Verpest niets, maar wit had hier al beslissend kunnen uithalen met thematische 20.Pxd6+! exd6 21.e5 en zwart kan opgeven.

20…Lc6 21.c4 e6 22.Dd4 De engine komt in deze fase met diverse verbeteringen voor wit, maar de stelling blijft in hogere zin uit.

22….Tg6 23.b5 La8

24.Ta2! Offert een stuk voor totale dominantie. Ook de machine vindt dit een zeer aantrekkelijke optie voor wit, al waren er natuurlijk alternatieven (24.Da7, 24.Tfe2)

24…exd5 25.exd5+ Kd7 26.Txa4 Dc7 27.Kh1! Wederom hoeft wit niet te haasten.

27…Lb7 Zwart probeert taai overeind te blijven, geen eenvoudige opgave in zo'n stelling!

 

28.h4? In zwarts tijdnood een hele onaangename, maar  objectief gezien is dit niet de beste zet. Winnend was 28.De4! met als fraaie hoofdvariant 28…Dc5 29.Pd4 Kc7 30.Pc6 Tc8 31.b6+! Dxb6 (31…Kxb6 32.Tb1+ gevolgd door Ta7) 32.De7+!! Lxe7 33.Txe7 mat!

28…Te8? Aanzienlijk taaier was 28…Dc5 29.De4 Kc7 al blijft wit uiteraard goed  staan na 30.Pd4 en zwart kan slechts lijdzaam afwachten. Na de tekstzet is het over en sluiten.

29.Txe8 Kxe8 30.h5 Tg4 31.Ta1! en enkele zetten later opgegeven.

En zo stond er dus 3,5 – 3,5 op het scorebord  met nog een partij te gaan…

Martijn Monteban had met zwart een aanvankelijk miniscuul minnetje omgetoverd in een miniscuul plusje (nou ja, optisch althans) en na 29 zetten stond het zo:

Broek-Monteban

30.De1?! Maakt het zichzelf onnodig moeilijk. Er was niets mis met 30.Dc3 =

30…Dxb5 31.De7+ Pf7 32.h5 Db1+ 33.Kg2 Dc1 Verhindert de irritante dreiging h5-h6+ zodat wit weer wat nieuws moet verzinnen.

34.Le2! Hij wil de loper via b5 omspelen naar e8.

34…Dg5 35.Dxc7 gxh5 36.Dxb6?! De helderste weg naar remise was 36.f4! Dg6 37.De7! en zwart komt niet verder, want op 37…Df6 38.Db7 h4 heeft wit 39.Lh5. Maar nu grijpt zwart zijn kans.

 

36…h4! 37.Db3 hxg3 38.fxg3?! Het eindspel na 38.Dxg3 moet met correct spel remise zijn.

38…Dd2?! Waarom zwart hier geen 38…f4 speelde, is mij niet bekend. Nu is zwarts voordeel weer weg.

39.Dd3 Dxd3 40.Lxd3 Kf6 Achteraf gezien het kritieke moment van de wedstrijd! Als wit hier zijn hoofd koel gehouden had, was de wedstrijd waarschijnlijk in 4-4 geeindigd.

Wit besloot echter tot het dramatische

41.g4?? Van alle goede geesten verlaten. Na iedere andere zet kan zwart vermoedelijk niet winnen. In plaats daarvan stort wit zich in het zwaard.

41…fxg4 42.Lxh7 Kg5 Dit is andere koek. Pion d4 gaat op termijn verloren en daarna ook d5. Het resterende eindspel is vervolgens triviaal, en Monty gaf dit niet meer uit handen (0-1, 57). Het beslissende punt!

 

En zo staat Caissa-Eenhoorn na acht gespeelde rondes opeens bovenaan in klasse 2b. Wie had dat gedacht? Maar niet te vroeg gejuicht! Er wacht immers nog een loodzwaar uitduel tegen AAS, die nog strijden tegen degradatie.

Kortom, er is eigenlijk niets veranderd. Never stop fighting till the fight is done en it ain't over till the fat lady sings. Kortom, er moet in de laatste ronde gewoon gewonnen worden.

Pas dan kunnen we juichen.