Op een van die typische dagen in november – blauwe luchten, zonnetje, 18°C – speelde CE2 thuis tegen Ooster-Toren 1 uit Amsterdam (Oost). Het zou mooi eindigen die dag voor het tweede, waar het eerste helaas net misgreep. De kleine voordelen werden meestal verder uitgebouwd en pech werd vermeden: 5-3 aan het eind op 1 november (door een combinatie van makrelen en delirium is dit verslag iets vertraagd aangeleverd).

Ronald kon tegen zijn tegenstander met zwart zijn opstelling precies zo krijgen als hij voorzag. Met begrip van de stelling offerde hij een pion om op de semi-open b-lijn tegen zijn lang-gerokeerde tegenstander een klein voordeel op te bouwen. Op de eerste kans voor een combinatie won Ronald een stuk en kon soepel het punt gerekend worden.

Voor Sjoerd verliep het minder goed. In de opening koos hij net iets te snel de verkeerde voortzetting. Zoals het dan gaat, duurt zo'n partij uiteindelijk nog veel langer op een zonnige dag dan wanneer je gewoon wel de goede zet had gedaan. Zijn tegenstander was genadeloos en uiteindelijk werd de uitslag getekend.

Ik speelde zelf een partij met een slechte fase net na de opening. Wakkergeschud door de fouten die ik had gemaakt om daar terecht te komen kregen mijn stukken allemaal goede velden in het middenspel. Toen tijd begon te dringen stond ik er inmiddels goed voor. Mijn tegenstander was echter nog niet overtuigd en toen hij een zet te lang met zijn aanval bezig was kon ik met een kleine combinatie de dame winnen op de 8e rij - en 15 (fijne) zetten later ook de partij.

Roy tekende voor remise tegen zijn tegenstander. Ik heb via de site van Ooster-Toren mogen vernemen dat hij blijkbaar op een bepaalde zet een toren weggaf... maar er is geen bewijs meer van te vinden, dus ik houd het op een solide middenspel met een welverdiende puntendeling aan het einde. Het maken van de blunder is niet het probleem – het vergeten te overtuigen van je tegenstander wel, ten minste – dat is wat ik vandaag, 2 weken later, heb geleerd bij de zesde partij om het wereldkampioenschap tussen Carlsen en Anand. In dat licht: een partij van wereldklasse – en een welverdiende remise.

Alexander kreeg de sterkste tegenstander van Ooster-Toren voor zijn kiezen. In een typische siciliaan maneuvreerde wit goed en behield controle over d5. In het nauw gedreven kwam er een barst in Alexander's stelling en verloor hij a5. De druk van wit was daarna niet meer te stoppen en ondanks goede verdediging was er niets meer dan de 1-0 te doen.

Joseph kon na de opening beginnen met de partij. In een compleet open stelling zonder pionnen in het centrum speelde zowel hij als zijn tegenstanders met 2 lopers en geen paarden. Zijn eerste taak in de stelling na de theorie is om te zorgen dat hij niet mat gaat, maar in zijn eerste torentzet geeft Joseph zijn tegenstander de computer-kans Lxh7, gevolgd na Dh5+ door Lxg7. Wit heeft ruimte voor een toren-lift op de derde rij om het af te maken... Het fijne aan computerkansen is dat ze lastig te berekenen zijn, dus kreeg Joseph een tweede kans. In een middenspel met gelijk materiaal zat er weinig rek meer in de partij, na 40 zetten werd de vrede getekend.

Het was Bas die de 4-3 binnensleepte toen hij vakkundig zijn tegenstander overspeelde richting het eindspel. Hoewel in de opening hij een taaie stelling voor de kiezen leek te krijgen stond hij een uur later er prima voor. In het eindspel maakte hij het verschil en verzekerde gelijkspel tegen Ooster Toren.

Ardjan had vanaf het begin van zijn partij goede plannen. Na de opening met zwart te buigen naar zijn hand kwam er een wonderbaarlijke reeks zetten langs nadat zijn tegenstander een 'tussenzetje' deed met aanval op Ardjan's dame. Het tussenzetje werd gecountered met een aanval op wit's dame, en een handvol aanvallen later had Ardjan ten minse 3 pionnen voor een stuk die nog niet verloren was. De volgende aanval op de dame hakte Ardjan vakkundig wit's toren op a1 eraf, een dame-offer voor een toren, stuk, en een groepje pionnen!
Het werd een avontuurlijke partij waar wit de acvititeit van de dame goed wist te gebruiken om verwarring te zaaien. Hoewel het materieel overwicht genoeg leek, moest Ardjan de coordinatie van zijn stukken opgeven om verder te komen. Nadat alle mogelijke dubbele aanvallen waren uitgerekend hadden zowel hij als zijn tegenstander amper tijd, dus speelden ze effectief met 30 seconden per zet. In dit soort eindspelen moet elke zet berekend worden, met weinig tijd lukte dat echter niet, de dame werd dol, maar de schade viel mee. Vakkundig hield Ardjan het daarna kalm en maakte met zijn pionnen voortgang ondanks de truuken van zijn tegenstander. Aan het eind van de middag veroverde hij het welverdiende punt – en alle matchpunten die er die dag te halen vielen!

Een prima aanloop naar de volgende partij op 22 november voor het tweede team!