CE4 heeft in het cruciale degratatieduel thuis tegen Koedijjk niet kunnen toeslaan. De pot was spannend genoeg maar aan het eind van de avond stond er 3½-4½ op het scoreformulier. Ten gunste van de bezoekers uit Alkmaar.

Jammer want het lijkt er op dat er wel meer in had gezeten. Maar de ingewikkelde stellingen waarin de CE spelers voordeel hadden vielen vaak naar remise terwijl de partijen waarin de bezoekers het betere van het spel hadden zij dit wel wisten te verzilveren.

Captain Gerard had de opstelling grotendeels laten afhangen van de vorm van de spelers. Dit is goed te begrijpen want de ratingverschillen van CE4 zijn klein maar de vorm van de spelers is nadrukkelijk verschillend. Jammer was wel dat hij geen beroep kon doen aan de man in grote vorm. Robbert van Dijkhuizen laat in de interne een spoor van vernietiging en gesneuvelde reputaties achter maar moest nu vanwege studieverplichtingen verstek laten gaan.

Door de opstellingstactiek was de captain zelf op bord drie beland. Helaas speelde hij daarop een draak van een partij, hoewel het een Najdorf variant was. Tegenstander Jan Barteling kreeg een onaangename aanval van dame en loper, en at en passent een paar pionnen mee. De zaak werd onhoudbaar toen de koning naar het midden van het bord werd gedwongen en Gerard hield er snel mee op toen zijn toren niet meer te redden was.

Op bord één zat Arend tegen de sterke kopman Danny Stoop. Arend kreeg met zwart de Siciliaan op het bord en kenners weten dat Arend deze opening goed beheerst. Hij kwam vroeg goed te staan en op de achttiende zet miste hij een belangrijke pionwinst. Een zet later werd tot remise besloten, mogelijk vanwege het ratingverschil, want van mij had onze man nog wel even verder mogen spelen.

Ook Frans op bord twee had een sterke tegenstander in de vorm van Brian Möllenkamp. Maar ook de tweede bordspeler is in vorm. Ook hier Sicilicaans. Op de eerste drie borden overal Siciliaans. Goede zaak. Frans won een pion. De pion voor leek moeilijjk te houden, maar Frans miste de voortzetting waarmee dit toch kon geschieden. Nu ging het kleinood weer verloren en bleef een remise eindspel over. Eén uit twee op de twee eerste borden tegen Koedijk is iets waar je normaal gesproken voor tekent maar opvallend genoeg hebben we hier nu misschien wel meer gemist.

Op bord vijf mocht ik het proberen tegen Paul Roomer. Het evenwicht werd nooit echt verstoord. Even leek het mis te gaan toen Paul een lelijke inval met zijn toren had (die ik volledig had overzien) waarbij hij een loper dreigde te winnen, maar gelukkig had ik een uitweg. Kort daarna koos ik voor herhaling van zetten omdat ik meende dat alternatieven een licht voordeel aan wit zouden geven.

Een 1½-2½ achterstand maar de sterke topborden waren geneutraliseerd en op de lagere borden was onze rating steeds wat hoger. Ton had op bord vier initiatief. Gerrit was niet zo duidelijk. Aad had een moeilijke avond op bord zes en Bas had een op het oog lelijke geïsoleerde c pion die in werkelijkheid echter toch niet zo heel erg lelijk was, en eigenlijk stond hij wel prettig. Het zou wel niet makkelijk gaan worden maar er was hoop.

Gerrit had aanvankelijk een gelijkopgaande stelling. In de tweede helft van de partij opende Ron Möllenkamp de g lijn en kreeg hij via die open lijn een hoop druk op de zwarte koningsstelling. Hier had de Koedijker mogelijk meer mee kunnen doen maar in de partij wist Gerrit de meeste stukken te ruilen en het resterende eindspel van dame en een bak pionnen was remise.

Ton had een betere stelling, had druk en initiatief maar de verdediging van Jan van Dam was solide. Ton had het echter te kwaad met de klok, en in een stelling waar de eerste die iets verkeerd doet de sigaar is besefte de Groninger projectleider, die geplaagd werd door een buurman die koffie op zijn notatieformulier morste, dat remise nemen misschien een betere keuze was dan door de vlag te gaan, of onder druk van het uurwerk verleid te worden tot onaangename fouten. Toch jammer natuurlijk want als de tijd net even anders zit dan is de tegenstander misschien de klos. Dus 2½-3½ ten voordele van de bezoekers.

Bas was met stip gedegradeerd van bord één naar bord acht. Hier werd Scandinavisch gespeeld en ofschoon tegenstander Fred Volkers wat stukken kon ruilen op c3 die onze man een geïsoleerde dubbelpion op de c lijn opleverde kwam Bas goed te staan. Fred Volkers had weinig andere keus van verdedigen en het initiatief van Bas compenseerde de dubbelpion ruimschoots. De Koedijker hield het lang vol maar in het verre eindspel had hij de minste tijd en kwamen de foutjes. Bas won een pionnetje en kon zijn centrumpionnen laten doorbreken. In het gewonnen eindspel ging zijn tegenstander door de vlag.

3½ elk en Aad nog aan het spelen. Aad keek de hele avond tegen een slechte stelling aan met een pion minder, en stond een tijdlang glad verloren. Maar hij wurmde zich eruit en ofschoon hij een tweede pion had moeten prijsgeven kreeg hij tegenkansen. Hij herstelde het materiële evenwicht en een remise leek in de maak. Een van de Koedijker pionnen was echter ver opgerukt en het stoppen van het ding is makkelijker voor een schaak engine dan voor een mens van vlees in bloed in tijdnood. De pion brak door en in verloren stand velde de klok het vonnis.

Op 12 februari is de volgende wedstrijd. Het team wordt dan verwacht in het Huis van Egmond in Hoogwoud voor de loodzware uitwedstrijd tegen Aartswoud 2, met in de gelederen de overloper Erik van Tooren. Duim maar voor ons.