Het vierde heeft in Hoogwoud met 4½-3½ gewonnen van het vierde van Aartswoud en blijft meedoen in de hoogste regionen van de tweede klasse A.

CE4 moest het doen met drie invallers. Frans en Ton hebben relatief nieuwe vriendinnetjes en tsja, dan heb je in het weekend kennelijk belangrijker dingen te doen. Onzin natuurlijk: De vriendinnetjes zouden deze twee heren toch eens moeten gaan uitleggen dat schaken veel belangrijker is dan zij. Ook Bas was verhinderd. Gelukkig hebben we een brede selectie en slaagde captain Sernin er in waardige vervangers te vinden. Rapidkanon Gijs Leene ging mee; met de altijd bloedfanatieke Erwin Brouwer heb je altijd een prima aanvulling en Wout Druijf zou op bord acht ook bewijzen goed mee te kunnen.

Het Huis van Egmond blijft altijd een feest van herkenning. Het is er altijd sfeervol, met behalve schakers ook biljarters en darters op de vrijdagavond, en het stikt er van de al dan niet oude bekenden. In een vorig verslag tegen Aartswoud mopperde ik nog dat ze Sevilla moesten gaan gebruiken, maar inmiddels in men in Hoogwoud overtuigd. Goed bezig Aartswoud!

De wedstrijd. Lang was er weinig van te zeggen. Alle partijen zagen er heel gelijkwaardig uit. Bij Wout en bij Ger ging het relatief snel. Er werd veel geruild en na een krap uur was er aan deze borden al een soort eindspel ontstaan waarbij je aan je water al wel kon voelen: dit gaat remise worden. (Ik verklap de plot al vast: het gaat remise worden.)

Erwin, met zwart op bord twee had wel een zeker initiatief maar er stonden veel pionnen op het bord in een harmonica slagorde; ook daar ging een doorbraak moeilijk worden. Aad had kort gerokeerd in de Siciliaan en had best wel een aardige stelling.

Zelf was ik zeer content met mijn stelling. Ik had aanval en initiatief en meende een makkelijk punt binnen te gaan halen. Ik had lang gerokeerd versus niet bij zwart en mijn pionnen op de koningsvleugel kozen dapper de aanval. Dirk op bord drie had het Wolga gambiet op zijn bordje gekregen. Het resultaat is duidelijk: Hij had een pion in de plus maar moest het initiatief aan zwart laten.

Sernin wist uit "inside information" dat Michel Verweij op bord 1 zou zitten en wilde graag tegen deze vader van enkele CE jeugdleden aantreden. Waarschijnlijk bestaat er een bepaalde vete of zo tussen deze twee. Zijn stelling (niet de enige Siciliaan van de avond) was actiever maar daarmee was het wat mij betreft gezegd. Gijs had ergens op de damevleugel een pion gewonnen maar had een dame die zich wel erg ver in vijandelijk gebied bevond. Ik was een beetje bang dat het mens e.e.a. wel eens zou kunnen gaan bekopen met insluiting of zoiets engs.

Wel. Ger en Wout speelden remise (maar dat had ik al verklapt). Aad had niet genoeg voordeel en bleef ook op remise steken, en Gijs had tot tweemaal toe een pion in de plus maar kon deze tot tweemaal toe niet houden .en kwam ook uit op remise. 2-2.

In de tijdnoodfase waren de andere partijen nog bezig. Zelf had ik mijn voordeel verspeeld. Mijn tegenstander toonde zich een zeer degelijk verdediger en als je dan een, misschien wel winnend, voordeel hebt wil je graag winnen. Mijn honger was te groot; ik overspeelde mijn kaart en moest het punt in Aartswoud laten. Intussen had Dirk gewonnen. Zoals hij uitlegde: Als je de Wolga goed verdedigt blijf je de pion voor en win je in het eindspel. En inderdaad. Het zwarte initiatief liep langzaam leeg en de pluspion bracht onze competitieleider in het eindspel de winst zodat mijn nederlaag gecompenseerd was en er 3-3 op het scorebord stond. (Letterlijk want Aartswoud heeft een mooi scorebord dat een beetje lijkt op datgene die Yvonne Holscher onlangs voor CE heeft gemaakt.)

Daarna waren de andere partijen ook snel uit. Erwin had niet genoeg om te winnen, was verstandiger als ik en nam genoegen met remise. Sernin werd de matchwinner. Hij brak in de slotfase met zijn torens door naar de zevende lijn en kon toren- en matchwinst afdwingen. Een prestatie die, aan bord één, alle lof verdient. Die vete moeten we er in houden.

Met andere woorden: Ik dicht hier een verslag van een wedstrijd waarbij ik als enige het bittere der nederlaag moet proeven. Gelukkig ben ik onderdeel van een mooi team dat mijn tekortkomingen teniet doet.