Mykhailo Dorokin is bliksemsnel. Op het NK lightning in Tilburg (2 min. p.p.p.p.) legde onze clubgenoot beslag op de veertiende plek. Kampioen werd Hing Ting Lai die de lelijkste beker ter wereld voor de derde keer mocht vasthouden. De bijbehorende geldprijs zal het leed ongetwijfeld wat verzachten.
CE was met vijf personen in het Willem II stadion vertegenwoordigd. Naast Misja waren Robin Duson, Robbert van Dijkhuizen en Sernin van de Krol op de marathon van 43 minipartijen afgekomen. De laatste was ondergetekende: ik speelde niet mee maar was door de organisatie voor het tweede opeenvolgende jaar gevraagd voor de indeling. En het is een genoegen om zo'n leuk toernooi te doen.
Misja was een van de zes spelers die in de eerste ronde zeven uit zeven haalde. In de tweede ronde stond hij glad gewonnen tegen Anish Giri maar Nederland's sterkste speler was uiteindelijk toch gehaaider. Of zijn het de zenuwen die op gaan spelen als je een bijna 2800 speler bijna op gaat brengen? Ondanks dat bleef onze clubgenoot het hele toernooi in de top meedraaien en aan zijn finaleplek (de eerste zestien spelers na de voorronden plaatsten zich voor de A finale en Misja was daarin als 15e geëindigd) was dan ook niks gestolen.
Het lightningchess is een bizarre sport en het vereist (volgens mij) een bepaalde afwijking om er goed in te zijn. In het begin van de partij gaat het allemaal nog wel, maar op een bepaald moment hebben de toppers elk nog 20 seconden op de klok, en staat er een volslagen onduidelijk middenspel op het bord. Wat er dan gebeurt moet je zien. Stukken vallen om, maar op de een of andere manier weten de spelers de zaak weer recht te zetten terwijl er eigenlijk gewoon wordt doorgespeeld. Het is absoluut niet meer te omschrijven als "rechtzetten in de eigen tijd". Maar de spelers kennen de stelling precies en eigenlijk wordt onder het verder spelen door de zaak weer gerepareerd (door de speler die de stukken omgooide). Eén keer zag ik dat een speler niet won omdat hij de matzet niet meer kon uitvoeren. De matzet was een promotie en het verwisselen van de pion voor een dame kostte net even te veel tijd. Ook 2400+ spelers kunnen er om lachen.
Soms ging het scheidsrechter Frans Peeters toch te ver. Tegen Miguoel Admiraal kreeg Anish Giri de taak om in veertien seconden het eindspel K+L+P - K te verzilveren. Giri pakte dat in elk geval veel beter aan dan ik het deed in mijn partij tegen Ger Roos dit seizoen, maar deze opdracht was bij deze beperkte tijd kennelijk ook aan hem teveel gevraagd. Miguoel ontsnapte en beide spelers raken in zodanige hyper tijdnood dat ze beide de klok ingedrukt hielden. Admiraal's vlag viel een halve seconde voor die van Giri, maar de scheidsrechter bepaalde remise. Er zijn van deze partij videobeelden gemaakt. Ik hoop dat ze op de site van SG King zullen verschijnen.
Robin, Robbert en Sernin speelden geen rol van betekenis. Het is ook niet verwonderlijk als je bedenkt dat er zo'n zeventig spelers met een rating van boven de 2000 aan de start verschenen. Ze hebben waarschijnlijk niet de benodigde afwijking. Robbert eindigde op de 94e plaats, Robin werd 110 en Sernin 130. Maar de CE'ers hebben na afloop wel gezellig in Tilburg zitten eten.