Ook de tweede wedstrijd in de eerste klasse A is verloren gegaan voor Caissa-Eenhoorn 4. In een zondermeer spannende wedstrijd tegen het uit Wormerveer afkomstige De Pion met veel va banque spel leek het vierde voor één of twee matchpunten te moeten kunnen zorgen, maar het geschiedde anders.
CE4 begon met twee invallers, maar een verzwakking was het (op papier) niet. Ton Wessels en Hans de Vries zijn niet standaard voor een bondsteam beschikbaar, maar als ze dat wel waren zouden ze zich op rating gemakkelijk plaatsen voor het vierde. Ze vervingen de verhinderde Bas van den Berg en Arnold van der Wolff.
Het eerste punt voor het vierde kwam eenvoudig binnen. De tegenstander van Roy Kerkhoven verscheen niet ten tonele en Roy kon om negen uur een reglementaire overwinning bijschrijven en het team op een 1-0 voorsprong zetten.
Al snel bleek de Pion een club te zijn waar men niet vies is van speculatieve openingen. Zowel Wouter als ik kregen te maken met het Morra gambiet, en Frans zag zijn tegenstander kiezen voor het Koningsgambiet. Meestal een goede garantie dat het niet eindeloze schuifpartijen worden. Ook bij Hans stond het bord binnen de kortste keren in vuur en vlam.
Bij Frans pakte dit niet goed uit. Het werd een complexe stelling met allerlei stukken die over en weer in stonden. Het leek dat Frans wel een kwaliteit of een stuk voor zou kunnen komen maar het ging de andere kant op en even later stond onze man mat.
Wouter, in blijde verwachting van een dubbele gezinsuitbreiding en mede daardoor vaak te druk om op de clubavond aanwezig te zijn, gaf in zijn Morra de pion terug en belandde in een relatief rustige en veilige variant. Bert bouwde gestaag een stelling op met duidelijk initiatief en ruimte. Mijn optreden tegen Peter Hoek kende meer het karakteristieke Morra karakter, waarbij ik de pion voor had maar de Zaanstedelijke speler een licht initiatief. Bij Hans gebeurden allerlei ingewikkelde dingen en hoewel ik meende te mogen constateren dat Hans twee stukken voor stond was het een explosief geheel, en Hans kwam op een dame en wat pionnen achter met als compensatie een toren en een licht stuk. Onvoldoende in elk geval. Gerrit had een overwegende stelling en bij Ton aan het eerste bord ging het allemaal wat langzamer maar het initiatief ging langzaam naar witspeler Stephan Paternotte, die het centrum in handen had en met een paard in de zwarte stelling begon te poeren.
Op de zes en dertigste zet vielen twee beslissingen op tijd. Wouter had een pion verloren en stond slechter toen hij door de vlag ging, maar de tijdsoverschrijding van Stephan Paternotte was een prettige meevaller en maakte 2-2.
De vier overige partijen zagen er erg goed uit. Bert had een solide overwicht. Gerrit had twee pionnen voorsprong in een niets aan de hand stelling, en ik had zelf een toren voorsprong gekregen door een eenvoudige blunder. Hans stond hopeloos verloren en 5-3 winst leek voor de hand liggend.
Helaas. Gerrit slaagde er in om zijn voorsprong te verknallen en Hans kon geen wonder meer verrichten. Dus stonden we plotseling 4-2 achter. Bert deed wat van hem verwacht werd maar ik zelf wist om de een of andere reden geen knappe zet meer te produceren. Natuurlijk ga je met een toren voor en een 3-4 stand remise uit de weg, maar na een ongelukkige torenzet belandde ik zelfs nog in een verliezende positie. Een black-out op een zeer ongelukkig moment en een 3-5 nederlaag.