Caïssa-Eenhoorn 1 blijft ook na de derde ronde ongedeeld koploper in klasse 2B. Toch was de wedstrijd spannend en leverde veel boeiend vechtschaak op. Een impressie.
Aan bord 1 leverde topscorer Gilbert Vrancken wederom een modelpartij af. De tactisch opgestelde Kiran Soerdjan kwam er na een matige openingsbehandeling niet aan te pas en werd geruisloos onder de voet gelopen. Veel minder makkelijk had de andere topscorer, Daan Zult, het met zwart op bord 3. In een theoretisch Tweepaardenspel in de Nahand kreeg hij een uiterst onaangename aanval over de h-lijn te verduren, die zomaar eens winnend voor wit zou kunnen zijn geweest. Helaas liet zijn tegenstander een aantal goede mogelijkheden na en blunderde vervolgens in onduidelijke stelling een toren weg.
Aan borden 4 en 8 hadden Arne Moll en Farhad Mukhtarov toen hun partij al gewonnen. Arne's tegenstander, de hoogste gerate GC'er, had een offday en keek al na een zet of vijf tegen een slechte stelling aan. Nadat drie pionnen als rijpe appelen gevallen waren, konden de stukken in feite in de doos. Farhad's partij was interessanter, maar een lelijke blunder van zijn tegenstander (inslag op f7) leidde tot grote problemen en even later een nul. Tussenstand: 4-0 voor Caïssa-Eenhoorn.
Henk-Jan Visser (3) speelde een puike partij tegen Peter Hendriks. Een sterk openingsconcept (vroeg c6-c5! in de "Chebanenko Slav") leidde tot voordeel en later pionwinst, waarna een technisch klusje resteerde. Martijn Monteban kwam er op bord 6 niet doorheen in een theoretisch Catalaans. De oppervlakkige toeschouwer (lees: ondergetekende) kreeg de indruk dat beide spelers zaterdag het storten van beton hoog in het vaandel hadden staan, en dus was remise een voor de hand liggend resultaat.
Hiermee was de overwinning inmiddels veilig gesteld, en resteerden nog twee partijen. Peter Doggers speelde met zwart aan bord 7 tegen Henk Bosveld een interessante positiepartij ontstaan uit het Engels. Peter leek in het voordeel te komen maar had ook weinig tijd op de klok. Met een kleine combinatie won hij in de tijdnoodfase een kwaliteit waarna een eindspel T vs. P met allebei twee pionnen resteerde. Dat bleek nog verrassend lastig, maar door 'gewoon te blijven schaken' won Peter uiteindelijk ogenschijnlijk soepel het eindspel.
En dan bord twee, waar Jerrel Thakoerdien met wit op weg leek naar een prima overwinning op Fred Sluzewski. Pionwinst, alles onder controle, niks aan het handje. Maar dan. In het vijfde speeluur gebeurden daar bizarre dingen. Eerst was er Jerrel die pardoes zijn toren midden op het bord liet vangen. Uit, dacht iedereen. Maar met een briljant blufzetje terwijl er een volle toren hing, had hij alsnog iedereen op de banken. Zou zijn tegenstander erin trappen? Jawel hoor, hij trapte erin. In plaats van even rustig te kijken, wikkelde de zwartspeler a tempo af naar een paardeindspel met een pion minder, waarin zijn weerstand vervolgens minimaal was zodat Jerrel alsnog het volle punt kon binnenhalen.
Al met al een licht geflateerde uitslag in ons voordeel - maar waarmee we wel het patserteam van SISSA in spanning laten. Dat zal ze leren.