De puntenmachine van Caïssa-Eenhoorn 4 is ook na de derde ronde nog niet op gang gekomen. De wedstrijd tegen MSC eindigde in een 3-5 uitslag voor de Helderse bezoekers.

Hiermee deelt CE4 in de malaise die kenmerkend is voor de op NHSB niveau opererende teams. De verklaring is gedeeltelijk te vinden in het afhaken van een aantal sterke spelers, die om uiteenlopende redenen hebben besloten om een jaartje niet Noord Holland in te willen trekken. Maar dat is in het geval van het vierde zeker niet de enige. Het vierde team ontbeert het ook een beetje aan geluk. Tegen de Waagtoren werd waarschijnlijk wel terecht verloren, maar werden zeker punten gemorst. WSC de Pion kreeg de overwinning in de schoot geworpen en wanneer dat mens van Fortuna een beetje partijdiger was geweest in het duel van afgelopen dinsdag dan had MSC ook niet met twee punten naar huis hoeven gaan. Die verrekte dubbeltjes vallen ook elke keer de verkeerde kant op! Ik ben van mening dat de troel haar leven moet gaan beteren en tegen Bergen op 13 december maar eens moet aantonen dat ze de kersverse Hoornse fusieclub niet is vergeten.

Wie halverwege de wedstrijd langs de borden liep zou moeite hebben een uitslag te voorspellen. Roy Kerkhoven had in de opening een pion gegeven. Het zag er vreemd uit maar schijnt speelbaar en theorie te zijn, en Roy had zeker compensatie. Op bord 2 had ik ook een pion gegeven, maar ook die werd in de stelling gecompenseerd. Er bestond een viervoudige druk op de f7 pion en zwart moest alle troepen verzamelen om een succesvolle invasie tegen de gaan. Bert Spil zat op bord drie tegen Tom Adriaanse, de nestor uit de marinestad. Bert had een dubbelpion maar deze was totaal niet bezwaarlijk, en de partij oogde na een half uur reeds potremise. Invaller Erik Romkes had op bord vier een licht witvoordeel, maar vrijwel alle stukken bleven op het bord en er was eigenlijk nog maar heel weinig gebeurd.

De tweede invaller Hans de Vries had het op bord vijf moeilijk tegen Oscar Gallego. Oscar had een dame en een pion tegen een toren en een paard. Daarbij had de Helderse tegenstander het initiatief en moest Hans vooral hopen op zaken als geluk, mirakels en wonderen. Anders zat dat bij Bas van den Berg op bord zes. Hij had vanuit de opening de betere stelling ontwikkeld. Hij had het initiatief en won bovendien een pion. Op bord zeven vocht Frans Kragten een ongebruikelijke partij uit tegen Hans Dielissen. De meeste stukken waren van het bord; beide hadden nog een licht stuk en een toren. Frans had een slechte pionnenstelling maar die van zijn tegenstander was ook verschrikkelijk. Waren de pionnen niet geisoleerd, dan waren ze wel gedubbeld, en ook een mooie heuse dubbele a-pion ontbrak niet op het bord. Normale pionnenstructuren waren de heren vreemd. Aan het achtste bord debuteerde Arnold van der Wolff in Caïssa-Eenhoorn verband. Met wit kreeg hij wel wat het gebruikelijke witvoordeel maar van een heel duidelijk overwicht kon geen sprake zijn.

De eerste beslissing viel bij Erik; uitgerekend de partij die tot diep in de nacht leek te gaan duren. De reden was simpel: Erik gaf een stuk weg. Dit is nou een typisch leermomentje voor truus Fortuna. De tegenstander moet dat af en toe eens doen! Dan verloopt zo'n wedstrijd heel anders. Bij Frans ging het veel beter. Zijn stukken bleken beter in staat met de rommel op het bord om te gaan. Aan elke kant gingen drie pionnen en de torens van het bord, maar de prijs die Hans Dielissen daarvoor betaalde was een slecht gepositioneerde koning. Hierdoor konden de koning en het paard van Frans de resterende pionnen oprollen, en waren de twee resterende pionnen genoeg voor de winst. Hans verloor na lang spartelen en met een 1-2 voorsprong voor MSC ging de tijdnoodfase in.

Bij Roy ging het hierin mis doordat hij de juiste voortzettingen miste. Roy's partijen zijn meestal een tijdnoodspektakel en deze keer was geen uitzondering. Aangezien Richard Bolster ook niet moeilijk leek te doen over een minuutje minder waren er nog veel zetten te doen in een paar minuten en de Helderse kopman bleek hier de bedrevener in. Of de gelukkiger. Aan bord drie eindigde Bert's partij in de verwachtte remise. Op bord zes werd de stelling van Bas steeds beter: de stukken stonden zich te verdringen om de zwarte koning en het nieuws van een Hoornse victorie aan dit bord zal weinigen verbaasd hebben. Bij het bord van Arnold hadden zowel hij als tegenstander Harry de Groot geen noemenswaardig voordeel kunnen halen. Arnold speelde nog een tijdje door omdat de ontwikkelingen op de andere borden niet gunstig waren, maar uiteindelijk kon hij niet veel anders dan de vrede tekenen. 3-4.

Mijn partij resteerde, en de taak een wedstrijdpunt te redden werd mij toebedeeld. Maar helaas was de situatie er niet beter op geworden. Een kleine ontachtzaamheid had mijn stelling danig verzwakt, waarbij de toevalligheden in de stelling aan Reinier Weber niet onvoordelig waren. Ook hier had Fortuna beter haar best mogen doen! Mijn sterke loper, lang een martelwerktuig voor zwart, werd hierdoor het slachtoffer van insluiting. Met een loper in de min had verder verzet weinig nut en mocht MSC twee matchpunten bijschrijven.