Het zit niet mee voor het derde team van Caïssa-Eenhoorn want ook de vierde ronde van de promotieklasse ging verloren. In een spannende wedstrijd bleek Heerhugowaard te sterk en won met 6½-1½. Iets wat gezien de partijen niet had gehoeven.

Een wereld van verschil is het met vorig jaar. Na vier ronden had het voormalige Caïssa 1 in de promotieklasse destijds 3 wedstrijden gewonnen en stond het team in de top van het klassement. Bovendien werd in de vierde ronde Heerhugowaard met 5-3 verslagen. Dit jaar was Heerhugowaard dus opnieuw de tegenstander in de vierde ronde.

Als eerste was het de teamleider zelf die het onderspit moest delven. Het was niet  echt de dag van Erik van Tooren. Met wit speelde hij tegen Karel Keesman en kwam toch zeker niet slecht uit de opening maar nadat Erik een pion gaf zag hij een vorkje over het hoofd waardoor een kwaliteit verloren ging. Niet veel later zag Erik geen manier meer het tij enigszins te keren en gaf op.

Kort daarna was het Bert Spil die klaar was met zijn partij. De invaller voor Bart Voorn speelde op het eerste bord met wit tegen de grootmeester Harmen Jonkman. Bert  dacht logischerwijs dat hij wel zou gaan verliezen dus speelde met wit een leuk gambiet in het Italiaans om het Jonkman lastig te maken. Dat gebeurde ook en Bert kreeg een behoorlijk tijdvoorsprong. Niet te min wel met een stuk minder maar wel met enig compensatie in de vorm van aanvalsspel. Dat baatte helaas niet voor Bert en nadat de aanval voor Bert wel weg was en Jonkman uiteindelijk een stuk meer had zat er niks anders op dan opgeven voor Bert.

Inmiddels zag het er op de andere borden wel gunstig uit voor de Hoornse ploeg. Met voordeeltjes op de borden van Fred Avis, Bas Dudink en Marten Ploeger kon die 2-0 achterstand zo maar eens omgebogen worden.

Abel Romkes had in Colin Stolwijk een pittige tegenstander. Met zwart werd hij in de Pirc behoorlijk onder druk gezet in de opening. Toch nadat beide spelers lang hadden gerokeerd en de dames afgeruild hadden was de stelling min of meer gelijk. Niet veel later pakte de sterke Stolwijk toch het initiatief en won een pion. Ondertussen zaten er veel tactische finesses in de stelling en wikkelde Stolwijk het beste af. Stolwijk kreeg even later 2 ver opgerukte verbonden pionnen die ijzersterk waren en kon Abel het niet meer tegenhouden: 3-0

De man in vorm, Ton van Dijk speelde tegen Peter Hoekstra. Met wit in het Engels kwamen beide in een interessant middenspel terecht met veel leuke mogelijkheden. Ton verrekende zich hierin enigszins en verloor een pion . Ook kwam hij niet echt lekker te staan en nadat alle stukken werden afgeruild en er alleen beide dames overbleven had Hoekstra  nog steeds een pion meer. Beide spelers kwamen toen in hevige tijdnood met nog een tiental zetten te spelen en waren er over en weer kansen. De zwarte koning stond helemaal in de hoek en kon Ton met zijn dame mat dreigen. Aan Hoekstra de taak om schaak te blijven geven en om de dames af te ruilen voor een gewonnen eindspel. De witte koning ging het hele bord over en sloeg de randpion die bij de zwarte koning stond. Dit had hij niet moeten doen en als hij met zijn koning een stapje vooruit had gedaan was het mat in 1. Hoekstra had dan namelijk geen schaakjes meer en was het mat ondekbaar. Dat deed Ton helaas niet en nadat de pion geslagen was kwam Hoekstra met de schrik vrij door schaak te geven en dwong Ton uiteindelijk tot de dames te ruilen en kreeg Hoekstra een gewonnen eindspel: 4-0. Dat was dus wel even balen voor Ton maar het kan nou eenmaal niet altijd meezitten.

De rust was onderhand weer wedergekeerd na het sensationele eindspel in de partij Ton van Dijk-Peter Hoekstra en stond er een bijna onmogelijke taak op het programma voor de overige vier Hoornse troeven. Toch deden alle vier het goed.

Zo kreeg Marten Ploeger met wit in het Frans een dijk van een stelling tegen Oscar van Ewijk en kwam er weer wat terug van het goede spel van Marten van vorig seizoen. Na een slechte zet van, van Ewijk kon Marten met een mooi torenoffer de koningsstelling openbreken van de al wat open staande koning. Dat gebeurde niet en Marten ging verder op de damevleugel om zijn vrije randpion te ondersteunen. Iets wat er ook behoorlijk dreigend uitzag maar het minder gevaarlijk was dan dat het leek. De pion ging verloren en het initiatief ging naar van Ewijk wat nog niet direct betekende dat hij echt gewonnen stond. Even later was dat voor Marten helaas wel het geval want na stukverlies was het over. Helaas dus en het winnende punt voor Heerhugowaard: 5-0

Topscorer van het achttal Dirk Lont nam het met zwart op tegen de voorzitter van Heerhugowaard Jean-Paul Ory. In een rustige partij zonder heel veel spannende perikelen kreeg Dirk een prima stelling maar na het afruilen van de dames en een aantal stukken zag het er wel remiseachtig uit. Ory kreeg een vrije randpion op de damevleugel terwijl Dirk een pion meer had op de koningsvleugel. Vervolgens, vlak voor de randpion verloren dreigde te gaan werd het remiseaanbod van Ory geaccepteerd.

Bas Dudink deed gelukkig ook nog wat terug. Bas, die langzamerhand weer in vorm begint te raken speelde tegen Johan Wester en bouwde zijn stelling met zwart prima op en kon door een loper van wit te pennen vervolgens de kwaliteit veroveren. Toch zag het er remiseachtig uit omdat er afgeruild werd naar een toren-loper eindspel met aan beide kanten drie pionnen op de damevleugel. Theoretisch remise maar dan moet je het als speler met de loper wel allemaal goed doen en dat is natuurlijk lastig. De stand van de koning is uiteraard ook belangrijk en dat was gunstig voor Bas, aan de rand en uiteindelijk maakte Wester een fout waardoor Bas het vakkundig kon afmaken. Mooi gedaan!

Als laatste was Fred Avis nog bezig die speelde tegen Gerrit van Oostrum. In een variant in het Spaans kreeg Fred met zwart langzamerhand steeds wat meer ruimte en na een foutje van, Van Oostrum ook een pion, het centrum en een actievere stelling. Ondertussen had van Oostrum al wat tijdnood gekregen en kwamen beide spelers aan in een spannend eindspel waarin Fred de hele tijd eigenlijk steeds iets beter stond dan van Oostrum. Met dreigingen over en weer van Fred was het voor Van Oostrum lastig om met de tijdnood steeds de juiste zet te vinden maar dat lukte hem wel. Even later nadat Fred zijn dame wel op een heel ongelukkige plaats zette kon Van Oostrum zijn kans grijpen en was het Fred die moest opgeven terwijl Van Oostrum nog 19 seconden op de klok had. Jammer maar het is niet anders, na bijna 6 uur schaken is het onmogelijk om alles nog goed te zien uiteraard terwijl het punt voor Fred eigenlijk al geteld was: 6½-1½.

Een dikke nederlaag als je de uitslag zo bekijkt maar dat had zeker niet gehoeven. Met 4 wedstrijden en 0 matchpunten moeten we vrezen voor degradatie maar gezien het spel zit er wel een stijgende lijn bij het derde team. Het moet gewoon een paar keer meezitten en alle spelers moeten in de goede vorm komen. Een goed voornemen voor het nieuwe jaar zullen we dan maar zeggen. Zo verkondigde Bas ook op de terugreis richting Hoor: Eerst gaan alle Caïssa-Eenhoorn deelnemers bij het Tata Steel Chess hun groep winnen en daaropvolgend een wederopstanding in de externe competitie. Laten we verder ook deze week maar snel vergeten(team 1 t/m 6 hebben deze week namelijk allemaal verloren). Een voordeel: Nog slechter dan dit kan het niet de volgende ronde dus we kunnen alleen nog maar vooruitgaan!

Op zaterdag 15 december is de vijfde ronde van de promotieklasse en de KNSB competitie en is het weer super-saterday want dan spelen de eerste drie teams een thuiswedstrijd in de Huesmolen. De Waagtoren 1 en 2 en Purmerend 2 komen dan op bezoek. Kom dus allen de teams op 15 december supporteren want dat is hard nodig.

Heerhugowaard (1996) – Caïssa-Eenhoorn 3 (1856) 6½ - 1½