In de kersttijd zijn veel lichtpuntjes te zien en misschien zitten er ook wel een paar voor Caïssa-Eenhoorn 3 bij. Ondanks de vijfde nederlaag op rij (2-6 tegen Purmerend 2).

Je hoeft niet altijd op de korte termijn te letten. In een partij is de eerstvolgende zet het belangrijkst, in een competitie de eerstvolgende partij of de eerstvolgende wedstrijd. Maar die eerstvolgende zet kan op de lange termijn de basis vormen voor een mataanval en die eerstvolgende wedstrijd kan net voldoende bordpunten opleveren om later kampioen te worden.

Handhaving voor Caïssa-Eenhoorn 3 in de hoogste NHSB-klasse is weer een stukje lastiger geworden. Niet alleen staat de ploeg drie punten onder de rode streep, naaste concurrent Aalsmeer – op 6 april de tegenstander – heeft ook nog eens zes bordpunten meer.

Van de acht basisspelers waren er zaterdag twee zonder bordpunten, maar zowel Bart Voorn als Marten Ploeger sleepte remise uit het vuur. Iedere serie kent ergens een begin en misschien was de wedstrijd tegen Purmerend 2 dat wel voor hen. Bart en Marten vormen met Abel Romkes de lichtpuntjes in de sportieve donkere dagen. Abel verloor onnodig, desondanks is hij uitgegroeid tot een waardige, vaste kracht. De drie jongste spelers van het team hebben het in zich om zich te ontwikkelen tot in ieder geval solide schakers van promotieklasseniveau.

Een lichtpunt is verder de doorbraak van Ton van Dijk. Dankzij zijn prestaties van vorig seizoen verdiende hij een basisplaats in Caïssa-Eenhoorn 3, waarin de koploper van de huidige clubcompetitie afwisselend wint en verliest. We rekenen in de zesde ronde (op 16 februari in Haarlem tegen HWP 2) weer op een winstpartij van Ton.

Van de vier routiniers herstelt Bas Dudink van zijn slechte start: nul uit drie. Na zijn overwinning tegen Heerhugowaard was remise tegen Warner de Weerd ook goed. Hetzelfde resultaat boekte Erik van Tooren tegen Dennis van den Beld en dat misstaat eveneens niet. Erik bouwt vaak stellingen met overwicht of initiatief op en het moet er een keer van komen dat dat het volle succes oplevert.

Dirk Lont bleef ondanks zijn verliespartij topscorer. Qua rating is hij duidelijk de achtste man, maar qua ervaring een van de toppers en Dirk speelt altijd heel degelijk, waarmee hij goed scoort. Precies het tegenovergestelde is Fred Avis die als een piraat de schaakzeeën bevaart en altijd op zoek is naar avontuur. Soms vindt hij de schatkist. Zaterdagmiddag maakte hij er weer een spektakelstuk van de eerste orde van. Het goud onder de deksel was zichtbaar, maar die klapte op het laatste moment hard dicht.

Het was in De Huesmolen desondanks plezierig toeven. De twee landelijke bondsteams van Caïssa-Eenhoorn namen het op tegen de beste achttallen van De Waagtoren (Alkmaar) en Caïssa-Eenhoorn 3 had ook een regionale derby op het programma. Regelmatig kwamen supporters binnenlopen en door de aanwezigheid van onder anderen Piet Aardenburg, Robbert van Dijkhuizen, Gerrit van der Hoff, Aad Laan, Erik Romkes, Arend Stapel en Arnold van der Wolff was het aardig druk in de vaste speelzaal. In de grote Regenboogzaal oefenden de kinderen van Kids on Stage, met onze jeugdleden Mai en Veerle Sprietsma, voor een musical.

Als wedstrijdleider bij Caïssa-Eenhoorn 3-Purmerend 2 fungeerde Johan Paul Hendriks. ,,Mijn club tegen mijn stad’’, zei hij over het sportief verlopen duel. Gerard van der Graaf, oud-lid van Caïssa, was JP’s collega bij de twee landelijke wedstrijden.

Marten Ploeger (zwart) schreef als eerste een resultaat op het wedstrijdformulier. Tegen invaller en 1500-speler Kees Pruis werden dame en een licht stuk snel geruild, maar Marten stond een pion achter en had een geïsoleerde pion. Het Purmerendse remise-aanbod werd geaccepteerd; een reeks van vier nullen daarmee beëindigd.

Kopman Erik van Tooren en Dennis van den Beld maakten er een interessante partij van. Ook hier stonden de vorstinnen vlot naast het bord. Beiden hadden een doorgeschoven vrijpion op de d-lijn, maar met alle torens en paard plus loper – en zeven pionnen – verstoorden ze het evenwicht niet. Meteen kwam de derde remise er achteraan. Bas Dudink en de 270 ratingpunten meer hebbende Warner de Weerd beschikten in het vroege middenspel over twee torens, het loperpaar en zeven pionnen en hadden geen aanknopingspunten om verder dan een half punt te komen.

Ondertussen was Ton van Dijk tegen Giel Spaans twee pionnen achterop geraakt. De interne koploper moest zich wapenen tegen een aanval ingeleid door pionnen op c4, c5 en d4; op twee half open lijnen. Zijn ervaren opponent gaf hem geen enkele kans zich terug in de partij te vechten: 1½-2½.

Op de overige vier borden had Caïssa-Eenhoorn 3 geen plussen. Integendeel. Fred Avis kwam eveneens twee pionnen achter en offerde daar een paard voor en om tevens aanvalskansen te krijgen. Zijn tegenstander Gert Michiel de Niet – die enigszins op de Hoornse zanger/gitarist Tim Knol lijkt – liet zich niet gek maken door de doldrieste zetten van onze voorzitter. Hij hield muziek in de stelling door alles net voldoende te verdedigen. Er waren zoveel mogelijke en onmogelijke verwikkelingen, dat beiden kort voor de eerste tijdcontrole een Hoorns torenoffer misten waarmee wit goede remisekansen zou hebben gehad. Het materiaal werd uitgedund en met een toren en loper minder kwam er een einde aan Freds avontuur.

Niet veel later volgden nog twee nullen. Dirk Lont (wit) ging lang gelijk op met Pim Jekel. De Hoornse pionnen stonden iets meer naar voren op de damevleugel, de zwarte pionnen zetten Dirks koningsvleugel onder druk. Toch leek er met twee Hoornse paarden en een loper tegen het Purmerendse loperpaar met paard – en een toren voor elk – op het volle bord weinig aan de hand. Het lukte zwart echter om een pion te veroveren en hij had bovendien een sterke vrijpion, waarna de verdediging van wit kraakte.

Abel Romkes gaf Peter Smits (bijna tweehonderd ratingpunten meer) lang prima partij. De Purmerender had een licht initiatief, maar ook niet meer dan dat. In het eindspel ging een Hoornse pion eraf. Abel had zijn torens verdubbeld en die leken sterker dan de wat los geposteerde witte torens. Die gingen evenwel naar de half open h-lijn en de achtste rij en ineens bleek dat zwart zich niet kon wapenen tegen mat achter de paaltjes.

Bart Voorn probeerde van alles om zijn eerste winstpartij in de promotieklasse in de wacht te slepen. Rob van Someren leek aanvankelijk over iets actievere stukken te beschikken, maar Bart had als compensatie de open c-lijn in bezit en zijn dame op de half open b-lijn. Gaandeweg nam hij het initiatief over en zwart ging daarom niet in op een Purmerends remise-aanbod. Bart won een pion, al bleek het niet voldoende om het volle punt te veroveren en moest hij alsnog genoegen nemen met een halfje.

Caïssa-Eenhoorn 3 heeft nu twee maanden de tijd om bij te komen. Kerst, de jaarwisseling, regionale rapidtoernooien en het Tata Steel Chess Tournament krijgen voorrang om de accu op te laden voor de wedstrijd tegen koploper HWP 2.

Caïssa-Eenhoorn 3 (1871) – Purmerend 2 (2035) 2-6