De vierde ronde van de NHSB competitie 1e klasse A dirigeerde Caïssa-Eenhoorn 4 naar Bergen, om daar tegen het vlaggenschip van de plaatselijke schaakclub aan te treden. Het zag er een tijd lang hoopvol uit, maar aan het eind was er net een halfje te kort om het eerste matchpunt te mogen bijschrijven.

Aan mijn theoretisch zeer verantwoorde opstelling kwam reeds om acht uur een einde. Arnold en ik waren als enige aanwezig op de Kogerdijk, toen een groep onder aanvoering van Arend Stapel en Gerard Groot binnentraden. En zij brachten slecht nieuws: "We zijn niet compleet!". Het bleek dat Frans Kragten niet was komen opdagen. De andere spelers hadden een tijdje gewacht maar uiteindelijk besloten dan maar zonder Frans naar Bergen te komen. Dan moet er geïmproviseerd worden. Frans zou op het vijfde bord spelen maar laten we dan maar liever een hoog bord opofferen. Aldus werd gedaan. Bas schoof van 3 naar 5; Roy van 2 naar 3 en op bord 2 werd Frans gezet; in de verwachting van een reglementaire nul.

Zo zat iedereen op zijn plek toen er plotseling iemand riep "Ik ben er wel, hoor!', en tot mijn vreugde herkende ik de bekende enigszins stekelige kruin van onze Frans. Hij was het bijna vergeten, maar bijna is niet helemaal. Hij moest het wel bekopen met een zware tegenstander op het tweede bord.

Qua opening was het een zeer eenzijdige strijd. Op de borden 1 tot en met 7 ontstonden zeven Sicilianen. Terecht want de Siciliaan is een fijne opening, maar nochtans opmerkelijk. Alleen Gerard op bord acht had iets onregelmatigs.

Op bord 6, met Arend in het zwart, kwam er vervolgens een "voorstel" tot Morra op het bord, maar Arend ging hier niet op in. Het betekende wel een wat gedrukte positie. Bert vloog, het idee achter de Siciliaan getrouw, de tegenstander op de koningsvleugel te lijf. Een rokade liet hij evenwel achterwege. Bas kreeg een geisoleerde dubbele C-pion, zoals dat soms voorkomt in de Siciliaan, maar daarvoor krijg je meestal wel compensatie.

Na een uurtje spelen leek Arnold snel richting overwinning te gaan. Er zat een alleraardigste familieschaak in. Het witte paard van Arnold zou twee torens tegelijk aanvallen, en wist zich gedekt door de dame. Arnold deed het niet. Menig teamgenoot was teleurgesteld maar Arnold had het goed gezien. Het spelen van het paard had zwart de tijd gegeven voor een matdreiging, die alleen ten koste van de dame verijdeld kon worden. Arnold deed het anders, won een pion en stond initiatiefrijk.

Inmiddels had Gerard na wat ruilen de vrije A-lijn gekregen, en dit was de opmaat tot een fijne stelling. Tegenstander Albert Knop was heel aardig uit te opening gekomen maar bleek de complicaties in het vervolg minder goed te doorzien dan de teamcaptain van het vijfde. Gerard kwam binnen, en kon afwikkelen naar een eindspel met drie pionnen in de plus. Toen een van die drie niet meer te stoppen was mocht CE4 een 1-0 voorsprong noteren. Voor Gerard was het de tweede overwinning op eerste klasse niveau binnen een week.

Arnold had zoals gezegd de prettiger stelling maar kon dit niet verzilveren. Het werd 1½-½. Bert wilde op dat moment remise aanbieden, en dat was prima, want in zijn stelling zat, nadat de koningsaanval was geneutraliseerd, niet veel chocola meer, en de andere borden zagen er redelijk uit. Maar het werd kennelijk niet aangenomen.

Frans had als gezegd een zware tegenstander. Dit was Jan Keijsper en die heeft een 2049 rating. Frans had een degelijke verdediging, met alleen in het centrum het overwicht van de Bergense speler. Bas had op bord 5 een weinig aan de hand positie, en mijn stelling op bord vier was moeilijk in te schatten. Een tijdje had ik aardige dreigingen maar ook Richard Frans wist gevaren te creëren. Aangezien deze gevaren uit mat bestonden moesten die wel serieus genomen worden. Roy had het zwaar. In een Siciliaan waarin hij met wit lang gerokeerd had ontwikkelde Jacob de Boer een zeer vervelend uitziende aanval, die zich uiteindelijk ook vertaalde in een kwaliteit voorsprong.

Arend had een stelling gekregen die volledig in evenwicht was. Hier werd de vrede daarom getekend. Daarna keerden bij Roy zich de zaken plotseling ten goede. Met een tussenvorm van een schwindel en een verassende combinatie kon hij zijn eenzame vrijpion tot promotie brengen waarmee Jacob de Boer acuut zijn winstplannen bij het grof vuil kon zetten. Roy kon zijn dame geven om meteen een nieuwe terug te krijgen en het gevolg was een overweldigende materiële voorsprong. Ondertussen kon ik de gevaren op mijn bord oplossen en aangezien ik vervolgens marginaal beter stond koos Richard Frans voor herhaling van zetten.

3½-1½ voor Caïssa Eenhoorn. Wat een weelde. Maar verder zou het niet komen. Bert had in een ogenschijnlijk gelijkwaardig eindspel een pion verloren, dat - ondanks de aanwezigheid van weinig pionnen en een licht stuk om eventueel te offeren, niet te houden was. Frans had in de loop van de partij toch moeten ervaren dat je een speler met 300 ratingpunten meer niet zomaar op remise houdt; zoals wel vaker in dit soort partijen wint de sterkere speler doordat de zwakkere toch wel eens ergens kleine steekjes laat vallen. En Bas had een paar zetten verkeerd omgespeeld en was doordoor onnodig in het nadeel gekomen. Uiteindelijk rukte een pion van Martin Duinmaijer tot de tweede rij door waarvoor hij met een paar aardige zetten zorgde dat hij ook het laatste stapje ongestraft kon zetten. Drie onplezierige nederlagen aan het eind van de avond, en met de laatste felicitatie bleven de begeerde matchpunten in Bergen.