In mijn geheugen staan enkele recente nederlagen (toen nog met De Eenhoorn) geprent tegen De Waagtoren. Deze keer, in een wedstrijd tussen de reserve teams van beide verenigingen, liep het voorspoediger en kon een eenvoudige 6,5-1,5 overwinning worden opgetekend, conform het ratingverschil.
Tom Balla was een last minute invaller voor de zieke Peter Holscher, hetgeen betekende dat het eerste zonder team captain speelde. Nu is Tom van alle markten thuis en na een dubbelaanval middels Db3, gericht op f7 en b7, ging het verder van een leien dakje.
Ook bij Jerrel ging het soepel, al leek de stelling gecompliceerd, schijn bedroog, en een tweede bordpunt was binnen. Met dank aan de <peep> opening die hem net als in de vorige wedstrijd goed spel gaf.
Ronald probeerde een nieuwe set-up uit het <peep> tegen de <peep> opening zoals geadviseerd in het nieuwe boek van <peep>. Het bracht hem een voordeeltje, maar een goed getimed remise-aanbod bij een gunstige wedstrijdstand werd door hem aangenomen.
Ook redelijk snel klaar was Jeroen op bord 1. In zijn lijfopening ontstond een leuke en scherpe stelling waarin hij veel plezier had en waarin hij scherper was dan zijn tegenstander.
De enige nul deze middag kwam op naam van teamcaptain Molenaar. Hij beantwoordde de houtje-touwtje verdediging van zijn tegenstander met een appie-happie aanval, gooide ook nog eens op de 5e zet g2-g4 in de strijd maar stond raar te kijken toen zwart pareerde met h7-h5!? Deze twee mannen leken in hun eigen wereld te vertoeven vanmiddag en vooral onze voorvechter gebruikte daarvoor zee-en van tijd. Uiteindelijk won zwart in het eindspel.
De matchpunten mochten na ruim drie uur spelen worden binnengehaald door ondergetekende. Maaike Keetman mag dan piepjong zijn, zij begreep waar het om draaide in de Slavische opening. Toen ik het al te omzichtig speelde, onder het motto ‘geen fouten maken en breng haar naar het eindspel ‘ bereikte zwart gelijk spel in een rustige stelling. Daar wist ze zich minder goed raad mee en bij de eerste de beste taktiek verslikte ze zich en leverde een stuk in.
De heren Broersen en Geerts schaken niet zoveel meer en wilden daarom zolang mogelijk genieten van hun partijen. Sjors speelde met zwart de <peep> verdediging zoals hij is bedoeld en stond steeds prettig, althans dat was mijn oordeel. Een naar eigen zeggen blunder vertraagde de winstvoering maar die zag er in ieder geval overtuigend uit.
Alexander (met zwart) en zijn jeugdige tegenstandster waren verantwoordelijk voor de partij van de dag. In een <peep> nou vooruit Siciliaan – er zijn zoveel varianten – met tegengestelde rochades vlogen zij elkaar aan. Na wat verwikkelingen in het centrum ging wit met haar h-pion lopen en zwart met zijn d-pion. Dit leek voor de zwartspeler eenvoudig te gaan winnen totdat, niet incorrect maar wel onnodig, een kwaliteit werd geofferd. Vervolgens raakte de zwartspeler in de tijdnoodfase het spoor enigszins bijster waarop de witspeelster kon consolideren en vervolgens groot voordeel had kunnen halen als zij de a-pion met de toren had geslagen. De veertigste zet werd bereikt met een klein voordeeltje voor wit maar wel in een stelling met de nodige gevaren, zoals het volgende fragment illustreert :(svp naspelen, er valt te genieten van verschillende mooie wendingen! Analyses van A. Geerts)
Caissa-Eenhoorn 2 2077 De Waagtoren 2 1943 6½-1½ Jeroen Edeling 2144 Wim Nieland 1927 1-0 Ronald Ritsema 2095 Henry Veneman 2090 ½-½ Jerrel Thakoerdien 2083 Alex Albrecht 1896 1-0 Joseph Molenaar 2092 Dirk van der Meiden 2022 0-1 Sjors Broersen 2068 Ronald Groot 1941 1-0 Ardjan Langedijk 2055 Maaike Keetman 1774 1-0 Alexander Geerts 2043 Shannon Vlaar 1935 1-0 Tom Balla 2034 Bert Buitink 1959 1-0
Ardjan Langedijk