Het komt zelden voor dat de wisseltrofee van het West-Fries jeugdkampioenschap niet naar een speler van een Hoornse schaakclub gaat. Op de eerste donderdag van het nieuwe jaar gebeurt dat: Rowan Louter (Aartswoud) is de beste in de oudste leeftijdsgroep.

Die wisseltrofee is een van de mooiste die er bestaan. Een prachtig vormgegeven koning staat op een houten voetstuk van enkele kilo’s zwaar. Dat voetstuk zal zo’n veertig centimeter lang zijn en vijf centimeter dik. Het opvallendst is de vormgeving, want daarin herken je West-Friesland.

Aan de zijkant zijn de plaatjes met de ingegraveerde namen van eerdere winnaars geplakt. Tien jaar geleden zegevierde Jeroen Edeling, toen talent van HSV De Eenhoorn en nu een sterke speler op landelijk niveau. Zijn opvolger werd clubgenoot Holger Bonte. In 2005 legde Aris Ruijter, van de Nibbixwoudse vereniging Attaqueer, beslag op de eerste plaats. Daarna bleef de wisseltrofee in Hoorn, dankzij Arjon Buikstra, viermaal Jort Faber (2007, 2008, 2009, 2012), Caïssa-talent Marten Ploeger en Eenhoorn-talent Seréyo Bekkink. Een prachtige lijst.

De ‘koning van West-Friesland’ staat urenlang in de grootste zaal van het Zwaagse jeugdgebouw Honky Tonk  te pronken. Nu alle wijkcentra in de gemeente Hoorn rond kerst en de jaarwisseling twee weken dicht zijn, moest de organiserende vereniging Caïssa-Eenhoorn op zoek naar een andere locatie. En het mag gezegd: Honky Tonk is een prima plek voor een jeugdkampioenschap.

In die grote zaal hebben de kinderen in de C-, D- (die één groep vormen) en E-categorie hun partijen. De A- en B-jongens – er zijn geen meisjes – spelen ook in één poule en in een andere zaal. Dat komt mooi uit, want hun bedenktijd is langer. Zij worden niet gestoord, als de ruim twintig kinderen in de grote zaal horen dat ze achter de borden plaats kunnen nemen voor alweer een nieuwe ronde.

Honky Tonk ademt schaaksfeer uit. Met Ben Takken als lopend voorbeeld. Het centrum is gebouwd in het laatste jaar van Zwaag als zelfstandige gemeente (1980) en al snel werd schaken een van de vele activiteiten van de Jeugdraad Zwaag. Ben is daar nauw bij betrokken, vooral als organisator. Gehuld in een prachtige schaaksweater neemt hij het openingswoord voor zijn rekening.

Ben staat ook achter de bar, want alle deelnemers hebben een limonadebon gekregen en hij wil ze niet laten wachten. Bovendien kan hij in dat bargedeelte zien hoe het staat met de kleurwedstrijd. Want tussen de vele zetten door kunnen de kinderen op diverse manieren op adem komen. Op de televisie zijn films als ‘Shrek’, ‘Happy feet’ en ‘Pietje Bell’ te zien, op het pleintje voor het gebouw is voldoende ruimte om te voetballen. En het is de hele dag lekker weer om dat te doen. Eenmaal moet Ben naar buiten lopen om de bal van het dak te halen. Goed schaken en goed voetballen gaan niet altijd hand in hand.

Het is leuk dat diverse ouders de hele dag aanwezig zijn om hun kinderen aan te moedigen. De grote zaal heeft in een hoek een ‘eretribune’, een bank met prima uitzicht op de partijen in de C- en D-categorie. Die is tot op de laatste plaats uitverkocht. Maar ook aan de overzijde zijn volle banken.

De dag zelf verloopt, in een ongedwongen sfeer, voorspoedig. Naast Ben Takken behoren Rob Bouwman, Robbert van Dijkhuizen, Gilles Provoost en Co Buysman tot de organisatiestaf. Ieder heeft zijn eigen klussen; de samenwerking is prima. Rond de klok van vijf uur kunnen alle prijzen worden uitgereikt.

In de A-/B-groep zijn vijf deelnemers. Rowan Louter is niet het enige talent van schaakvereniging Aartswoud dat meedoet. Clubgenoot Peter Vriend wordt zelfs zijn grootste concurrent, want de twee houden de drie spelers van Caïssa-Eenhoorn (Nick Manshanden die zich als derde klasseert, Merlijn de Zwaan en Sorin Zijp) achter zich. Rowan kroont zich tot ongeslagen kampioen. Klaas Vel, onlangs voor zijn vele verdiensten tot erelid van Aartswoud benoemd, begeleidt de twee en kijkt glimlachend toe als ze allebei plaatsnemen op het denkbeeldige erepodium.

Voor de overige kinderen staan zeven ronden (twintig minuten bedenktijd per partij) op het programma. Omdat zowel de E- als de gecombineerde C-/D-groep een oneven aantal telt, heeft in elke ronde één speler of speelster een bye.

Dennis Manshanden (C-speler) en Marijn Smith (D-speler) zijn de hele dag aan elkaar gewaagd. In de vierde ronde zitten de twee tegenover elkaar en komt het tot een heuse salonremise. Ze winnen hun overige zes partijen en omdat Dennis en Marijn in verschillende categorieën zitten, krijgen ze alletwee de eerste prijs. Niels Appelman verliest van zijn beide clubgenoten, maar wint zijn overige partijen en is de op een na beste C-speler. Wim-Jan Visser verovert de derde prijs. Bij de D’s scoren Klaas Jan Koedijk en Robin Duson drie uit drie – met voor allebei een bye – en worden respectievelijk tweede en derde. In het grote veld van Caïssa-Eenhoorn-kinderen houden Dean Nooijen (Honky Tonk) en Jaap Brandhoff (Hoogkarspel) zich goed staande. Zij worden in twee partijen met hun overwinning gefeliciteerd, maar spelen beter dan de uitslagen vermelden.

Dat in Honky Tonk – al 25 jaar – goede schaaklessen worden gegeven, blijkt bij de E’s. In de top vijf staan drie kinderen: Joey Dirks (tweede), Nick Brussel en Tim Winkelhagen. Teun van Rossum is oppermachtig, Martijn Visser eindigt op de derde plaats.

Leuk moment tijdens de prijsuitreiking komt van Aranka Verweij. Zij schaakt nog maar heel kort en speelt in Honky Tonk haar eerste toernooi. Met Anne Corine Visser, Lucas Dekker en Anouk Buijs wint zij een prijs in de kleurwedstrijd. Als zij die mag uitzoeken, zegt Aranka dat Gilles Provoost – die de prijzen uitreikt – haar tekening wel mag houden. Zo heeft ook de organisatie een mooie herinnering aan een mooie dag.