Het heen en weer rijden naar Hoorn en weer terug bevalt Volendam prima. Voor de zesde keer op rij maakten de schakers uit het IJsselmeerdorp de rit naar De Huesmolen, het leverde dinsdagavond de vijfde overwinning op. Caïssa-Eenhoorn 4 had weinig in te brengen: 2-6.

Op de website van de Noordhollandse Schaakbond kun je de bondsuitslagen tot en met het seizoen 1991-1992 terugvinden. Volendam heeft dertien keer tegen een team van Caïssa gespeeld en eenmaal tegen De Eenhoorn 3. Dat laatste duel, op 14 oktober 2005, is nog steeds het laatste succes van de Hoornse vereniging tegen de Volendammers (5-3).

In de jaren negentig en kort na de millenniumwisseling waren Volendam en Caïssa diverse keren bij elkaar ingedeeld. Het eerste achttal van Caïssa won toen regelmatig en daardoor is de balans na veertien confrontaties in evenwicht: Zes triomfen, twee keer een 4-4 en zes nederlagen.

De Volendamse schakers zijn op een merkwaardige manier gedegradeerd uit de eerste klasse B. Ze wonnen vorig seizoen met 5½-2½ van hun concurrenten ZSC/Saende 2 en Caïssa-Eenhoorn 5 en verloren liefst vier wedstrijden met 3½-4½, onder anderen de duels tegen de top drie. Daaruit zou je voorzichtig kunnen afleiden dat het niet meezat. Eén remise meer en de ploeg was nog steeds eersteklasser geweest.

Caïssa-Eenhoorn 4 is ook gedegradeerd en zal hard moeten werken om aan de punten te komen. Tegen Volendam ging het overigens een kleine twee uur aardig gelijk op, maar in een kort tijdsbestek werd de thuisploeg op een 0-4 achterstand gezet.

Frank Tieken was eerst één, later twee pionnen achter geraakt tegen Crelis Molenaar die een jaar geleden in De Huesmolen met een rating van 1602 schaakte. Nu is die 1848. De stelling werd vereenvoudigd en in een dame-eindspel met een Hoorns paard en een Volendamse loper had Crelis nog steeds twee pionnen meer.

Niet veel later streek Ton Hageman de vlag. Reinier Bodemeijer had met zijn dame de b7-pion gesnoept, waarna de zwartspeler probeerde de vorstin klem te zetten. Hij won de pion terug, maar raakte na enkele mindere zetten een toren achter.

Een tegenvaller was de nul voor Frans Kragten die naar eigen zeggen voor negentig procent een heerlijke partij speelde en voor tien procent niet. Aan het tweede bord maakten hij en Enno Veerman er met aanvallend en scherp spel een aantrekkelijke strijd van. Fataal was een vervelende loperpenning van de Volendammer.

Ook Arend Stapel en Nico Koning deden aanvankelijk niet voor elkaar onder. In een Gesloten Siciliaan kwam de routinier van Caïssa-Eenhoorn 4 echter positioneel slechter te staan en dat kostte hem uiteindelijk een stuk.

Bij die 0-4 stand had het vierde nergens zicht op een winstpartij. Invaller Co Buysman deed daarom een remise-aanbod aan Luuk van Essen, de Bart Voorn (oftewel een zeer talentvolle jonge speler) van Volendam. Op het Open Hoorns hadden ze ook tegenover elkaar gezeten, maar Luuk is duidelijk sterker geworden en zette wit in een Engelse partij op de damevleugel onder druk. Het plan om met een pionoffer de Volendamse pionnenstructuur (b5-c6-d5) te kraken, mislukte. Met nog een paar minuten op de klok en onduidelijkheid over hoe de extra pion te verzilveren accepteerde zwart het aanbod.

Kopman Gerrit Roos nam het niet op tegen Frans Vlugt (de Volendammer met de hoogste rating), maar tegen Jan Tol die een kleine tweehonderd ratingpunten meer heeft. Lang bleef alles op het bord staan, al nam de druk op de Hoornse koningsstelling beetje bij beetje toe. Een mooie aanval met dame, toren en paard werd beslissend: ½-5½.

Dirk Lont hield Jan Veerman (Verdi) op remise. In het eindspel had hij weliswaar een stuk meer (paard), maar twee Volendammer torens waren op de zevende rij geposteerd en aan eeuwig schaak viel niet te ontkomen.

Net als een jaar geleden tegen Volendam sleepte Niels Out een vol punt uit het vuur. Tegen Frans Vlugt had hij de steun van een secondante: vrouwe Fortuna. Na attractief spel van twee kanten had de Volendam-routinier de beste vooruitzichten. Met twee pionnen meer leek winst een kwestie van tijd. Ineens echter kwam na een mindere fase de ommekeer en ook een eindspel van toren met drie pionnen voor elk bleek niet te houden voor zwart. Niels kreeg op zijn beurt twee pionnen meer, waarvan één snel zicht had op promotie.

De eindstand werd aldus 2-6. Als verzachtende omstandigheid mag gelden dat Caïssa-Eenhoorn 4 de sterkste ploeg van de tweede klasse C heeft gehad.

Caïssa-Eenhoorn 4 (1714) – Volendam (1863) 2-6