In de afkorting van de bondsnamen zit geen enkel verschil, in de sportnamen scheelt het een paar letters. Schaken en schaatsen, ze gaan op een zonnige zondag hand in hand in Hoorn. Er wordt om titels gestreden in Sotsji en in De Huesmolen: olympische en die van de Noordhollandse Schaakbond.

Caïssa-Eenhoorn is gastheer voor de deelnemers aan het kampioenschap voor de A-, B-, C- en E-jeugd. Veel ouders supporteren dubbel. Eerst hun kinderen en vanaf een uur of drie de Oranje-vrouwen. In de ruimte aan de bar staat de tv aan en als er schaakpartijen zijn afgelopen, wordt het daar meteen een stuk drukker. Niemand wil een schaatsslag missen van de 1500 meter.

Het ‘1, 2, 3’ klinkt regelmatig in de Russische stad en de getallen worden ook in de Palet-zaal van het Hoornse cultureel centrum genoemd. Door Gilles Provoost, wedstrijdleider bij de E-kinderen. Er zijn zeven meisjes en veertien jongens afgekomen op het kampioenschap en dat betekent dat er elke ronde tien partijen op het programma staan. Bij Gilles’ ‘1, 2, 3’ volgen de namen van de wit- en zwartspelers. Secuur als hij altijd is, wil hij dat iedereen op de juiste stoel zit. En bij ieder bord staat een bordnummer, gemaakt door Robbert van Dijkhuizen. Een kaartje met logo van de organiserende vereniging plus een ‘1’, een ‘2’, een ‘3’, enzovoorts, vastgezet in een houten voetstuk.

Er wordt ingedeeld op basis van de ratings en de eerste ronde krijgt een heel leuke partij. Nikki en Joeri Kreuk, zus en broer, spelen tegen elkaar. Later op de middag is er in dezelfde zaal een aardige variant te zien. Anouk en Remco Buijs, ook zus en broer, zitten naast elkaar en schaken tegen de tweelingzussen Veerle en Mai Sprietsma.

De eerste ronde levert veel spannende partijen op. ,,Als dat zo doorgaat, hebben we over een aantal jaren 21 grootmeesters’’, meldt Gilles in zijn aankondiging voor de tweede ronde. ,,En grootjuffrouwen’’, reageert Sam Cornelisse – talent van De Wijker Toren – heel ad rem.

Ben Takken en Robbert van Dijkhuizen bemannen de computerafdeling, waardoor snel de tussenstand bekend is alsmede het programma van de volgende tien partijen. ,,Ja, ja, hij stijgt op’’, zegt Robbert, als de printer bij het uitdraaien van een nieuwe indeling het geluid van een vliegtuig maakt.

In gemoedelijke sfeer verloopt het E-kampioenschap. Tegenover de beide speelzalen kunnen deelnemers en ouders een partijtje spelen in de Mallemolen die dit weekeinde als vrijetijdsschaakzaal dienst doet. Daar is ruimte om te analyseren of om gewoon een praatje te maken. En de sportliefhebbers zoeken een stoel bij de tv om maar niets van het spektakel in Sotsji (grappig is dat de notaties voor de korte en lange rokade samen de vijf olympische ringen vormen) te missen.

De B-jeugd schaakt op de plek waar een kleine twee weken geleden landskampioen En Passant speelde. Toen ging het om de bekerwedstrijd tegen het topkwartet van Caïssa-Eenhoorn. Uitslag 2-2 en wij verloren vervolgens met iets meer dan drieduizendste van een seconde. De negen Noord-Hollandse schaaktalenten maken er een spannend kampioenschap van. Pas in de laatste ronde valt de beslissing, als Nick Manshanden wint en medekoploper Edwyn Mesman op remise blijft steken.

Waarschijnlijk voor het eerst sinds de jaren tachtig gaat de B-titel, al vele seizoenen voorbehouden aan jeugdschakers uit Santpoort en omgeving, naar een West-Fries. Nick treedt in de voetsporen van Dimitri Reinderman (kampioen in 1986) en Ron Deen die eerst als Caïssa-speler de titel verovert en het seizoen erop als lid van het pas opgerichte De Eenhoorn. Geconcentreerd en goed sportend, als Sven Kramer, wint de jeugdschaker van Caïssa-Eenhoorn vijf partijen en houdt zijn grootste concurrent op remise.

In dezelfde Focus-zaal is de C-jeugd actief. Chris de Saegher (beide dagen), Henk Roosink (zaterdag) en Ad Gorissen (zondag) zorgen hier voor een uitstekend verloop van alle kampioenschappen. Caïssa-Eenhoorn – dat inmiddels meer dan zestig jeugdleden telt en de landelijke top tien van clubs met de grootste jeugdafdelingen is binnengeslopen – heeft een ruime vertegenwoordiging, maar moet in de strijd om de mooie bekers de toppers van vooral Chesscool voor laten gaan. Wel zetten Dennis Manshanden, Klaas Jan Koedijk, Martijn de Wit en Jelmer Luijt een aantal spannende stellingen op het bord.

Daar hebben de A-schakers zaterdag eveneens voor gezorgd. Omdat voor deze categorie slechts drie aanmeldingen zijn binnengekomen, wordt het A-kampioenschap op één dag afgewerkt.

Laten ze in het schaatsen bij gelijk eindigen duizendsten van seconden beslissen, in het schaken hebben ze niet van die idiote regels. Twee meisjes en twee jongens in de E-groep veroveren allevier vijf punten en er moet nog een NK-plaats worden toegewezen. Jonathan Snippe (Chesscool) en Julius de Jager (Santpoort) hebben in het zevenrondige kampioenschap opvallend genoeg niet tegen elkaar gespeeld en mogen dat in een barrage van twee 10-minutenpartijen wel doen. Jonathan zegeviert tweemaal. En ook Mirthe Hartzmann (De Wijker Toren) en

Stella Honkoop (Chesscool) zitten in de barrage voor het eerst deze middag tegenover elkaar. Mirthe is eveneens met wit en met zwart de sterkste.

Aan het eind van vier geslaagde kampioenschappen houden Chris de Saegher en Gilles Provoost de olympische gedachte in ere. Bij de prijsuitreiking noemen ze alle deelnemers. Een terechte hulde. Een 3000 meter met alleen Ireen Wüst op het ijs is niet interessant, zoals een schaakevenement met één topper dat ook niet is. Aan een spannende wedstrijd dragen ze allemaal hun steentje bij.