Druilerig was de zaterdagmiddag dat we het Ignatius Gymnasium in Amsterdam Oud-Zuid binnenstapten voor de wedstrijd tegen Caissa Amsterdam 2. Maar zodra we binnen waren was alle druilerigheid verdwenen: de warme pianoklanken van een Polonaise van Chopin kwamen ons tegemoet gedreven - Caissiaan Roel van Duyn, toch al niet de saaiste verschijning in de schaakwereld, bleek nog meer onvermoede talenten te bezitten.

Ook de wedstrijd zelf verliep bepaald warmpjes, en dat kwam niet alleen door de stelllingen op het bord. De stoeltjes en borden in de verder toch tamelijk ruime schoolaula stonden dusdanig dicht op elkaar gepakt dat misschien alleen Henkjan, gezeten naast Arlette, niet onmiddellijk de neiging had zijn schouwers in te trekken om zijn 'personal space' iets fanatieker te bewaken. Niettemin was de sfeer goed, amicaal zelfs, ongetwijfeld vanwege het feit dat een flink aantal Eenhoorn-spelers al jaren lid zijn van Caissa (voorheen Euwe).

Tijdgebrek noopt mij tot bondigheid in dit verslag, laten we daarom snel naar de partijen kijken. Eerst maar eens twee relatief saaie remises wegwerken: Peter Doggers speelde met zwart een "niemendalletje" (zijn woorden) tegen Rik Salomons. Een KID/Benoni-achtige structuur waarin inderdaad het ene na het andere stuk geruild werd. Toch waren er ook hier best interessante momenten, zoals het onderstaande:

Salomons-Doggers

De witspeler koos hier voor het plan 15.Ph2?! wat niet veel opleverde, in plaats daarvan komt de engine met het verrassende 15.Tfb1! met de bedoeling b2-b4, en wit staat erg prettig.

Zelf had ik vanuit de opening met wit een miniem plusje tegen Anno Steenberg, maar na een zet of 20 was de muziek wel uit de  stelling.

Moll-Steenberg

Na 22.Ke2 kan de vrede snel getekend worden (je moet wel Magnus Carlsen heten om dat nog veel langer door te spelen). Ik meende echter nog een speldenprikje te kunnen uitdelen:

22.Ta7?? Gedachteloos gespeeld. Zwart vervolgde snel met 22...Kd6?? waarna de partij inderdaad tien zetten later remise gegeven werd. Wat beide spelers tijdens de partij en in de analyse gemist hadden was dat zwart veel sterker had kunnen spelen met 22...Ta8!! met de aardige pointe 23.Txb7 Kd6! en de toren gaat verloren. Maar ook na 23.Txa8 Txa8 rookt wit een zware pijp daar zwart binnenkomt op de a-lijn met alle onplezierigheden vandien.

Inmiddels was de Eenhoorn op voorsprong gekomen: Henk-Jan Visser had een vol punt binnen gehengeld. Ook dat ging echter niet vlekkeloos.

Willemsma-Visser

Wit heeft zijn Wolga-pluspion teruggegeven in ruil voor, nou ja, voor niets eigenlijk. Nou ja, dit:

16.Pa4 Valt tegenlijk de dame en de toren aan, maar Henk-Jan had dit aardigheidje uiteraard zien aankomen: zowel Da6 als Db5 lossen dit probleem immers makkelijk op. Nietwaar? Henk-Jan speelde snel:

16....Da6?? Nou, nee. Na het correcte 16...Db5! zou zwart uitstekende zaken gedaan hebben, maar de tekstzet laat een kleinigheidje toe. Henk-Jan had het inmiddels zelf ook gezien en bleef doodstil zitten, enkele minuten in doodsangst verkerend. Waar wachtte wit op?

17.Dxa6?? De zucht van verlichting die Visser hier slaakte schijnt in de Beethovenstraat hoorbaar te zijn geweest. Dit verliest, terwijl het lepe 17.Dd1! juist wint, want als de toren van a5 wijkt volgt Pxc5. In de partij ging het nu hard: 17 ...Txa6 18.Lc3? Tfa8 en de winst was nog slechts een kwestie van tijd.

Tot zover de "niemendalletjes" van de dag, tijd voor het echte werk. Eerst onze man in vorm, Jerrel Thakoerdien, die weliswaar een voorstond tegen Enrico Vroombout, maar wel de nodige praktische problemen moest zien op te lossen. We komen er in op zet 30.

Thakoerdien-Vroombout

Zwart heeft zojuist met 29...Pe6 zijn paard mooi gecentraliseerd en loert zeer dreigend naar d4. Na afloop gaf de nummer 1 Eenhoorn-kibitzer Mark van Ojik hier het zeer sterke 30.Dd5! aan, hiermee behoudt wit zijn voordeel omdat hij na 30...Dxd5 31.Lxd5 Pxd4 32.Pxd4 Lxd4 beschikt over de mooie switch 33.Tb4! gevolgd door Tf4, met aanhoudende druk die de computer zelfs met +1.25 beoordeelt. Te moeilijk voor gewone stervelingen natuurlijk, Jerrels keuze was het aardse

30.Le5?! Dit laat slaan op d4 toe, met een ongeveer gelijke stelling. Maar dit was de zwartspeler wellicht te minnetjes.

30...Lxe5?! 31.dxe5 Pc5 Hier schrok Jerrel opeens van de dreiging Pxe4 gevolgd door Ld3, maar na even nuchter te hebben gekeken vond hij het reddende

32.Dd5 Dit moet de zwartspeler over het hoofd gezien hebben. Wit blijft nu een pion voor en zwart gaf een paar zetten later (te vroeg) op. Opnieuw een punt voor onze topscorer!

De suggestie mag echter niet gewekt worden dat de Eenhoorn op dit moment goede zaken deed. Martijn Monteban had met zwart een moeizame middag tegen Juan de Roda. Hoewel de stelling lange tijd onduidelijk schijnt te zijn geweest (ik beschik helaas niet over de zetten), verloor Martijn geleidelijk terrein en dolf uiteindelijk het onderspit.

Ook Daan Zult had een moeizame middag. Met wit verkreeg hij weinig tot geen voordeel uit zijn Engelse opening tegen een creatief spelende Paul Janse. Een prematuur opgespeelde e-pion leidde tot licht voordeel voor zwart, maar na een zet of dertig stond het weer gelijk. Toen de tijdcontrole gehaald was leek de partij op remise af te stevenen, al vond ik persoonlijk dat zwarts stelling, met een levensgevaarlijk paard, licht de voorkeur verdiende. Daan was zoals altijd vooral optimistisch over zijn eigen kansen en na zet 42 stond het zo:

Zult-Janse

Wit loper is lelijk, zwarts pionnenstruktuur is lelijk, pion b7 is zwak maar het paard op e5 is een beest. Wie staat er beter? Niemand - het staat gewoon gelijk. Maar Daan zag iets "geniaals". Na enig nadenken ("waarover in Godsnaam?", dacht Janse) produceerde hij het verbijsterende

42.Lg4?? Dit doet in de verte denken aan Shirov's 47...Lh3 - met dit verschil dat die zet drie uitroeptekens verdiende, en de tekstzet drie vraagtekens. De toeschouwers vroeger zich hier vertwijfeld af wat wit van plan kon zijn - we gingen het meemaken.

42...Txg4 43.Txe5 Txg3+ 44.Kxg3 fxe5

Na deze geforceerde zettenreeks begon Daan met zijn hoofd te schudden. Houston, we got a problem.

45.Kf3 Daans idee was 45.Kg4, waarna het natuurlijke 45...Kg7 verliest: 46.Kf5 f6 47.Ke6 etc. Het droge 45...Kf8 maakt echter ook gewoon remise. Winnend voor zwart is daarentegen 45...f6! (de zet die Daan gemist had).

45...Kg7 46.Ke3 Kf6 47.Kd3 Ke6 en het is uit. Wit gaf op zet 59 gedesillusioneerd op.

Na deze tegenvaller was het grote vrezen nog niet voorbij: Gilbert en Arlette vochten voor hun leven (en de 4-4).

Van den Berg-Vrancken

Gilbert Vrancken had al vroeg in de opening een pion geofferd, en die stond hij hier nog steeds achter. Zwart moet uitkijken. Als hij een neutrale zet als 44...La6 speelt, volgt 45.f5! en wit krijgt een gevaarlijk initiatief in handen. Gilberts volgende zet neutraliseert de stelling echter uitstekend:

44...Lc4! Het dubbeltoreneindspel speelt een stuk eenvoudiger dan als de lopers nog op het bord staan. Na ruil van witveldige lopers ontstond een eindspel dat wit niet kon winnen, ondanks verwoede pogingen tot zet 83, waarna de vrede getekend werd. Een prima keep-partij van Gilbert.

Arlette speelde met wit tegen Alje Hovenga een interessante partij waarin ze direct na de opening een thematische kans op voordeel gemist had.

Van Weersel-Hovenga

18.Pf2? Dit geeft zwart de vrije hand om tegenspel te ontwikkelen. Iets actiever was 18.Pe3 maar wit had nog beter: het zeer krachtige 18.Pge5!! was de aangewezen manier om van zwarts verzwakkingen op de koningsvleugel te profiteren. Na 18....fxe5 19.fxe5 heeft zwart eigenlijk geen goede verdediging tegen (bijvoorbeeld)  Pf3-g5, Lxg6 en Dxh5, of rustigjes Ph4 en slaan op g6. Het is instructief hoe de zwarte stukken tot passiviteit gedoemd blijven. Dit in schril contrast tot wat er in de partij gebeurde:

18...e5! "Sproink, de paraplu gaat open."  19.fxe5 Pxe5 20.Dg3 Pxd3 21.Pxd3 Lf5 en zwart had geen problemen meer. Na 46 zetten stond het zo:

Zwart heeft nog altijd druk maar het materiaal is behoorlijk uitgedund. Opnieuw krijgt wit de kans tot een paardzet die tactische verwikkelingen inleidt: 47.Pxg6! forceert de remise na 47...Lxe3+ (47...Kxg6 48.Lxh6) 48.Dxe3 Pd5 (48...Kxg6 49.Dg5+ =) 49.Pf8+ Kg8 50.Dg5+ Kxf8 51.Dxf5+ Ke7 52.Dxe4+ Kd8 53.De2! Dxc3 54.Dxh5 Dxd4+ 55.Kf1 en remise. In plaats daarvan kiest wit opnieuw voor een passieve paard-terugzet!

47.Pg2? Lf8 De computer geeft aan dat Da2+ sterker is, maar de tekstzet is lastig genoeg. Nu moet wit in de touwen blijven hangen. Tot mijn vreugde kan ik u melden dat Arlette dit inderdaad deed, en na een zenuwslopende uitvluggerfase net iets handiger was dan Hovenga en daarmee een halfje veiligstelde (de zetten waren helaas niet meer te reconstrueren). Toch 4-4 dus!

Na afloop was het, zoals dat in goed teamverslag-proza heet, nog lang onrustig in Amsterdam.