Het derde team is afgelopen maandag op prachtige wijze kampioen geworden in de eerste klasse A door in een rechtstreeks kampioenschapsduel het op papier sterkere Bergen te verslaan. Dat het een spannende wedstrijd was is wel duidelijk geworden maar hoe ging het ook al weer?  Nu de details!

Met twee volgepakte auto’s naar Heemskerk voor de wedstrijd der wedstrijden van Caïssa-Eenhoorn 3. Na een besloten trainingskamp stonden alle seinen op groen om kampioen te worden. Dan diende Bergen wel te worden verslagen want ze begonnen toch duidelijk met een voordeel omdat ze 2 ½ bordpunt meer bezaten bij aanvang. Een gelijkspel voldeed dus voor Bergen. Ook omdat de nummers 3 en 4, respectievelijk de Magnus-Anna Palowna combinatie en Castricum al 3 matchpunten achter stonden.

Een heus kampioensduel dus; Caïssa-Eenhoorn 3-Bergen. Op papier was Bergen sterker maar het feit dat een van de topspelers van Bergen Sjaak Pielaet afwezig was kwam Caïssa-Eenhoorn niet slecht uit. Ries van der Vos was zijn vervanger.

Na het openingswoord van wedstrijdleider Tom Bleijendaal op deze gezamenlijke slotavond van de eerste klasse A in de Jansheren werden de in totaal 32 klokken ingedrukt. Naast Caïssa-Eenhoorn 3-Bergen werden de ook de wedstrijden Magnus AP-Waagtoren 4 (2-6), Koedijk-Excelsior(3-5) en Castricum-HWP Haarlem 3 (5-3) gespeeld.

De meeste ogen waren uiteraard gericht op de borden van het duel om het kampioenschap en dat was terecht. Naarmate de avond vorderde werd het namelijk steeds spannender. Uiteraard begon dat met een stilte voor de storm totdat er toch in loop van de avond een aantal stellingen helemaal in de fik stonden.

Ton van Dijk was de eerste met een resultaat dat op papier kon worden gezet. Een remise. Met zwart tegen Jacob de Boer speelde Ton een degelijke partij waarin niet veel aan de hand was. Na dameruil bood De Boer al snel remise waarna Ton na enig wikken en wegen daarvoor tekende.

Daarna begon het nagelbijten, het leek er namelijk even op dat Johan Paul Hendriks op bord 7 zijn dame zou gaan verliezen in zijn partij tegen Ries van der Vos maar dat viel gelukkig mee. JP, met zwart, speelt graag Siciliaans en kreeg dat ook nu op het bord. In de Scheveniger variant hiervan kenmerkende tegengestelde rokades kreeg JP prima spel. Mede doordat wit niet genoeg tegenstand bood op de koningsvleugel kon JP zijn gram halen op de damevleugel. Alleen toen hij een beetje liep te pielen met zijn dame leek het er even op dat de dame ingesloten zou raken maar gelukkig was dat schijn vanwege een gepende pion. Even later was het plots ineens uit.

Van der Vos speelde hier 26 Pa4??. Een blunder want na Lxa4 27 Txa4 Dd3+ won JP een stuk. Even later won hij er nog een waarna JP de felicitaties in ontvangst kon nemen. Waren de zenuwen toch voor niks geweest want wat was die JP gespannen. Toch gewoon een mooi puntje gescoord in een belangrijke wedstrijd. Petje af: 1½-½

Het ging vervolgens wel heel voorspoedig op de meeste borden waarna supporter en oud clubgenoot Peter Holscher, en uiteraard een van de topschakers uit West Friesland dacht dat het wel eens 6-2 zou gaan kunnen worden voor C-E.  Dat had zeker gekund maar was uiteindelijk toch iets te voorbarig. Even later konden we wel twee mooie punten noteren.

Één daarvan kwam op de naam van Bas Dudink die werkelijk een schitterend partij speelde tegen de gevreesde Antonio Ballesteros. Het oogde allemaal goed wat Ballesteros met de witte stukken deed maar nam uiteindelijk iets te veel risico waardoor Bas de koningstelling  binnen kon vallen. Bas won een pion –hij moest wel uitkijken voor complicaties op de open g-lijn maar Bas bleef rustig- en won vervolgens nog een pion. Hij forceerde dameruil waarna het witte gevaar toch wel geweken was. Met een vreselijk sterk paard en twee prachtige torens won hij nog een paar pionnen waarna Ballesteros het voor gezien hield nadat de torens afgeruild waren. Een erg sterke partij en rustig uitgespeeld van Bas.  Like a grandmaster.

Roy Kerkhoven kon even later ook een punt bijschrijven die met wit in tegenstelling tot de tegenstander van JP veel meer profijt uit de Scheveniger haalde. Er werd veel tijd verbruikt, heel veel. Met nog ruim 10 zetten die nog gespeeld moesten worden voor de tijdscontrole zaten zowel Roy als Richard Frans in verschrikkelijke tijdnood. Het voordeel wat Roy had leek ook niet heel veel meer waard te zijn, helemaal in deze tijdnood. De snelschaakkwaliteiten van beide spelers werden dus flink onder de loep gelegd en bleken erg goed te zijn totdat een tactische wending uitwees dat Roy in ieder geval een dikke kwaliteit won: 3½-½

Stonden we nou 3 punten voor? Jazeker! De voorspelling van Peter zou wel is uit kunnen komen. Niks was minder waard toen het beeld op de overige vier borden drastisch draaide. Fred Avis stond heel aardig maar leek het even helemaal niet meer te zien. Erik van Tooren, die eerder een remiseaanbod afsloeg stond er ook niet meer zo best meer voor, de partij van Ton Wessels was wel remise te maken en Piet Aardenburg stond ineens een stuk achter maar had wel compensatie. Dan lijkt de voorsprong groot maar schuilt het gevaar in een klein hoekje. Het zou er dus om gaan spannen.

Ton Wessels die als kopman tegen Tijmen Grondhout speelde had met zwart de hele partij het mindere van het spel. Na een snelle dameruil konden de beide torens konden daarna ook in het doosje waarna er een strategisch eindspelgevecht ontstond. Met voor beide twee paarden en een loper en een rits pionnen leek het steeds meer de kant van een remise op te gaan. Wit probeerde vervolgens een doorbrak te forceren wat niet echt leek door te slaan. Ton had een aantal manieren om het remise te maken maar wilde het te mooi en koos precies de verkeerde. Offerde het paard voor wat pionnen maar kon wits vrije a pion vervolgens niet meer tegenhouden. Zonde.

Ook Erik van Tooren moest uiteindelijk het onderspit delven. Tegen de sterke Jan Keijsper had hij toch zeker prima spel maar wikkelde af naar een moeilijk eindspel waar het loperpaar van Keijsper sterker was: 3½-2½.

Zo kon het nog alle kanten op gaan en waren de meeste toch wel bang voor een gelijkspel wat dus zou betekenen dat Bergen kampioen zou worden. Helemaal nadat Fred zijn prima stelling helemaal om zeep aan het helpen was.

Eerst naar de partij van Piet Aardenburg. Op het laatste bord nam hij het met wit op tegen Kees Kager. In een klassieke Ben-Oni kreeg Piet het betere van het spel maar speelde vervolgens niet de handigste zetten en koos voor de verkeerd plan waardoor zwart een stuk kon winnen. Weliswaar kreeg Piet daarvoor wel compensatie in de vorm van twee pionnen. De dames werden geruild waarna het zwarte stuk in de meerderheid steeds minder extra toegevoegde waarde had en vooral de witte loper erg lekker stond. Zwart gaf vervolgens zijn stuk weer terug door de witte pionnenmeerderheid te doen slinken. Dat gebeurde ook maar door ook de laatste torens af te ruilen ontstond er een pionneneindspel met twee witte pionnen op h3 en g4 en een zwarte pion op h6 met beide koningen waarvan ik niet meer precies weer waar ze stonden. De spanning nam toe. Zou Piet, die ook in tijdnood zat rustig kunnen blijven om dit eindspel waar goede techniek een vereiste is af te maken? Steeds meer schakers die al klaar waren en supporters stonden gespannen de perikelen te volgen en vormden een grote kring rond het bord. Het kampioenschap kon hier wel eens beslist worden . Piet plaatsten zijn koning goed en kon door de zwarte koning af te houden de gewilde pion te winnen waarna het resterende eindspel makkelijk gewonnen kon worden: 4½-2½. Het kampioenschap is binnen! Piet kroonde zich  tot matchwinnaar dooe deze zenuwslopende partij te winnen. Geweldig!.

De opluchting was groot en dat was meer dan terecht want we zijn nu toch echt kampioen na deze enorme climax!

En, daar zat alleen Fred Avis nog. Alle Caïssa-Eenhoorders waren al languit aan het genieten van het kampioenschap terwijl Fred nog aan het ploeteren was in zijn partij tegen Albert Dekker. In Freds geliefde Trompowsky  rokeerde zwart lang; dat zie je niet vaak.

Fred speelt hier 22.Lg3! Dg5 23.Pc4? Niet goed want hierna volgde Pxe4 24 fxg4 Txg3 Pd6+ en kreeg Dekker 2 stukken tegen een toren. In plaats van Pc4 was 23.Tac1+ de winnende zet geweest. Dan zou Kd8 24 Lc7+ Ke8 25 h4 en daarna Lf4 een prima voortzetting zijn geweest. Alsnog was het nou ook weer niet zo dramatisch geworden, Fred’s stelling, maar onze voorzitter miste wat nauwkeurigheid in het eindspel wat er was ontstaan. Toen Fred zijn pionnenmeerderheid vervolgens ook verloren zag gaan viel er nog weinig te behalen. Op dat moment hadden de omstanders echter geconstateerd dat er wat mis was met de klok.  Van de 32 klokken was er blijkbaar namelijk een eigenwijze die in plaats van 15 minuten extra tijd na de tijdscontrole bijvoegde maar zelfs 30. De wedstrijdleider besloot niet in te grijpen omdat het te laat was geconstateerd. Ton Wessels grapte na afloop al dat iedereen in de speelzaal in tijdnood zat behalve Fred, en dat was ook zo, maar toch zat hij tot de klok van twaalven achter het bord. Het baatte helaas niet want ondanks een leuk bedachte matcombinatie maakte een paardvorkje een einde aan die illusie en kon Dekker het derde Bergense punt bijschrijven.

Zonde voor Fred maar het maakte voor de uitslag niet veel meer uit. Even snel een biertje en met de rest van je teamgenoten op het podium van de Jansheren feestvieren met een mooie bloemenvaas die leek op een grote kampioensbeker was een snel medicijn voor Fred. Het werd nog een gezellige avond waarna er gerealiseerd kon worden : volgend jaar promotieklasse! Eerst maar eens genieten van dit resultaat.