Het Eerste heeft de kraker van het seizoen tegen Purmerend gewonnen! In een spannende wedstrijd was eigenlijk tot het laatste speeluur onduidelijk wie aan het langste eind ging trekken - het was zelfs zo spannend dat de teamcaptain van Purmerend op een gegeven moment 5-5 aanbood. Op dat moment was met name de partij van Martijn Monteban cruciaal. U kunt in de partijanalyse hieronder bekijken hoe Monty het punt professioneel naar zich toe trok.

VERSLAG DOOR ARNE MOLL

Op vrijwel alle borden werd hevig strijd geleverd. Razende reporter Peter Doggers was de enige die relatief snel aan het bier kon, nadat zijn tegenstander Anton Bakels zich rechtstreeks vanuit de opening liet piepelen.

Henk-Jan Visser overklaste Wim Luberti op bord 5 en leverde een belangrijke bijdrage aan de eindoverwinning. Het was zeker niet de enige partij waarin controle van de zwarte velden cruciaal bleek.

Jeroen Edeling kwam er aan het eerste bord helaas nauwelijks tot niet aan de pas tegen IM Piet Peelen. Geen schande, maar toch jammer.

Ook ondergetekende trok aan het kortste eind in een spannende waanzinpartij tegen Giel Spaans. Vooral de stelling na zet 9 van zwart is opmerkelijk. Jammer genoeg tellen schoonheidspunten niet in de KNSB-competitie.

En dan was er nog het prestigeduel tussen Daan Zult en Pieter Hopman aan bord 3. Zoals bekend heeft Daan een uitstekende score tegen Hopman, en juist daarom vreesde menig teamgenoot voor de uitslag. En inderdaad: Hopman nam wraak in een wisselvallige partij waarin wit uiteindelijk toch verdiend aan het langste eind trok.

Bijzonder troosteloos was de schaakmiddag voor Arlette van Weersel, die na een matige opening in een matig en later ronduit slecht eindspel terecht kwam en daar 60 zetten lang tegenaan bleef kijken, helaas zonder hoop op verbetering.

Ook de remise van Jerrel Thakoerdien tegen Enrico Blees had een zure bijsmaak. Dat had namelijk een punt moeten zijn: een gewonnen kwaliteit leidde tot een relatief eenvoudig gewonnen eindspel, maar Jerrel vertoonde tekenen van vermoeidheid en gaf tenslotte in de nog altijd gewonnen slotstelling remise. Toegegeven, de score die toen al op het bord stond, had daar zeker ook mee te maken.

Ron Deen had namelijk toen al knap gewonnen van Warner de Weerd - hoe doet die Deen dat toch altijd, zo schijnbaar achteloos. Men oordele zelf.

Ook Gilbert Vrancken won - maar vraag niet hoe. Een volkomen mislukte Leningrader leidde tot twee keer toe tot een glad verloren stelling, maar Gilbert woof nog een allerlaatste ranzige truc in de stelling, waar tegenstander Lucas van Mil beleefd intrapte. Onrecht bestaat niet in het schaakspel, maar wreed kan ze zeker zijn, de godin Caïssa.

En dan dus de partij van Martijn Monteban - met afstand de spannendste en meeste complexe van de dag. Een dapper pionoffer van Monty leidde tot een uiterst moeilijke stelling, waarin Nicky Law langzaam maar zeker in de kamer van de halfdromen belandde. De knockout kwam vlak voor het einde, toen de witspeler een simpel matje over het hoofd zag en meteen kon opgeven.

Waarmee de onmogelijk geachte overwinning - en zoete wraak - op aartsvijand Purmerend een feit was. Hoera!