Aan sommige clubgenoten bewaar je speciale herinneringen. De zondag overleden Dolf Teunisse heeft eens verteld over een hilarisch moment in een bondswedstrijd. Zijn tegenstander was even opgestaan en naar een ander bord gelopen, toen een ploeggenoot van hem naar het toilet moest. Teruggekomen van het bezoek aan het kleinste kamertje nam de man plaats op de verkeerde stoel en zei tegen de recht tegenover hem zittende Dolf: ,,Je hebt de stukken verzet.’’

Vaak als ik Dolf op de dinsdagse clubavond zag, moest ik aan dat verhaal denken. Het zijn van die kleine gebeurtenissen die altijd blijven hangen.

Dolf zette in het najaar van 1988 zijn eerste zetten op het schaakbord bij HSV De Eenhoorn. Na één seizoen maakte hij de overstap naar Caïssa en werd, net een maand lid, meteen tot teamleider van het vijfde gebombardeerd. De eerste bondswedstrijd was op 31 oktober 1989, tegen Wieringermeer 3. Timo Bijkerk, wedstrijdleider van de club, gaf hem op de bewuste dinsdag een korte bijscholing. Binnen tien minuten werd Dolf verrast door consternatie bij het vijfde bord. Ploeggenoot Hendrickx, die naast hem zat, had per ongeluk een loper over een ander stuk laten springen, hetgeen pas enkele zetten later door zijn tegenstander werd geconstateerd. De rustgevende woorden van Dolf inspireerden beide spelers om zelf de kwestie van de onreglementaire zet op te lossen.

Hij voelde zich snel thuis bij de vereniging. Dolf deed mee aan de clubcompetitie, het snelschaakkampioenschap, het onderlinge bekertoernooi, speelde mee in bondswedstrijden en maakte als teamleider verslagen. Op 17 december 1990 had Caïssa 5 een uitwedstrijd tegen de Monnickendamse schaakclub Jacob de Weijze. Het zorgde voor sombere voorgevoelens bij hem. Dolf in het wedstrijdverslag: ,,We hadden thuis een stofzuiger en enige andere spullen waarvan men zei ‘vast op maandag gemaakt’. Het lijkt mij geen goede zaak om met een ‘dinsdags’ team op maandag te moeten schaken tegen een ploeg die De Weijze heet.’’ Hij kreeg gelijk; Caïssa 5 verloor met 7-1. De enige winstpartij was te danken aan het feit dat aan het vijfde bord de Monnickendamse vlag viel op het moment dat de speler in een gelijkwaardige stelling de 36^e zet wilde uitvoeren.

Dolf vond het schaken een aangenaam tijdverdrijf. Niet alleen heeft hij bij HSV De Eenhoorn, Caïssa en Caïssa-Eenhoorn iets meer dan zeshonderd clubpartijen gespeeld, ook was hij actief bij de donderdagmiddagschaakvereniging De Vuurtoren dat op verschillende locaties in Hoorn zat. Bijvoorbeeld in café Jan Pieterszoon Coen, aan de Veemarkt, waar je tijdens een partij een praatje kon maken en achtergrondmuziek voor een gezellige sfeer zorgde. Daarnaast nam hij acht keer deel aan het lenteveteranenkampioenschap van de Noordhollandse Schaakbond, op zeven woensdagmiddagen in het voorjaar in de theaterzaal van het Hoornse verpleeghuis Lindendael. En het open Hoorns kampioenschap, na afloop van de clubcompetitie, stond steeds in zijn agenda.

Dolf Teunisse noteert een zet tijdens zijn (gewonnen) partij tegen Pieter Sijtsma, in de tweede ronde van het NHSB-lenteveteranenkampioenschap van 2009.

Maar Dolf was binnen Caïssa vooral bekend als de Van Geet-speler. Dick van Geet was een halve eeuw geleden een sterke Nederlandse schaker die Pc3 vaak als eerste zet deed. Die opening is naar hem vernoemd. In de bijna 100-jarige historie van onze vereniging ben ik geen andere speler tegengekomen die een partij met de bewuste paardzet regelmatig begon. Dolf had er ook succes mee. Vaak kwam hij in een clubseizoen tot tien of elf winstpartijen en een stuk of acht remises, goed voor een score van zo’n vijftig procent.

Als herinnering aan een sympathiek clubgenoot zal ik in mijn eerste witpartij van het deze week begonnen seizoen 1. Pc3 spelen.