Er was dit weekeinde een trouwbeurs in De Kreek, maar het jawoord werd vooral – in stilte – in wijkcentrum Kersenboogerd uitgesproken. De landelijke teams van Caïssa-Eenhoorn openden daar de bondscompetitie tegen Zukertort Amstelveen en Almere en van de achttien partijen werden er zes gewonnen. Beide ploegen hadden dan ook niet de mooiste dag van hun leven.

Caïssa-Eenhoorn - Zukertort Amstelveen is begonnen. Op de voorgrond noteren de kopmannen Stan van Gisbergen (links) en Henk-Jan Visser hun eerste zetten.

Geen schaken in De Kreek dus. In de multifunctionele accommodatie aan de Meetketting in Zwaag waren de witte koninginnen vrouwen die trouwjurken pasten en de zwarte koningen hun aanstaande echtgenoten in smoking. In de Kersenboogerd was een fotograaf aanwezig en er werden in het bijzijn van een getuige (Aart Strik) handtekeningen gezet. Voor de goede orde: die van Ardjan Langedijk en Bas Dudink stonden niet in een trouwacte, maar op het wedstrijdformulier en Aart was natuurlijk niet iemand van de burgerlijke stand, maar hij was KNSB-arbiter.

Voor menig aanwezige (enkele spelers, supporters en de mannen van de opbouwploeg) keerden oude tijden terug. Van het najaar van 1993 tot het voorjaar van 1998 zat de speelzaal van Caïssa in wijkcentrum Kersenboogerd, op de begane grond en bij binnenkomst meteen links. Na de verhuizing naar De Huesmolen volgde nog een tijdelijke rentree, toen de vereniging – naar ik meen vanwege carnaval – moest uitwijken. Er was toen tevens een bondswedstrijd en alle schakers, ook de deelnemers aan de clubcompetitie, konden alleen terecht in een ruimte op de eerste verdieping. Er werd die avond gezongen en misschien ook wel gedanst en je zou denken aan een bruiloft, maar het betrof een repetitie van de fanfare die in de voormalige speelzaal van Caïssa oefende.

De tweede rentree verliep aanmerkelijk rustiger. De jeugdafdeling van Caïssa is altijd in wijkcentrum Kersenboogerd gebleven en sinds dit seizoen zijn er geen jeugdavonden meer in De Huesmolen en hebben de competities en trainingen (de avond ervoor doceerde IM-speler Jop Delemarre er, eveneens voor senioren) plaats in de accommodatie aan de Brederodegracht. Zaal 22, waarin Caïssa-Eenhoorn 1 en 2 speelden, wordt gebruikt voor de jeugdcompetitie, de kleine zalen voor het lesgeven.

Alle zalen in het pand hebben een naam. Zo heb je de Italiaanse zaal en de Spaanse zaal en er is ook een Hollandse, maar ze zijn niet vernoemd naar schaakopeningen. De landelijke competitiespelers zaten zaterdagmiddag in de Surinaamse zaal en om het lijstje compleet te maken: in het wijkcentrum kun je verder terecht in de Marokkaanse, Indonesische, Portugese en Maldiven-zaal.

Maar we gaan naar de wedstrijden. Zukertort Amstelveen is bepaald geen onbekende tegenstander voor Caïssa-Eenhoorn en Almere voor mij persoonlijk ook niet. Een klein jaar geleden heb ik deelgenomen aan het twaalfrondig rapidtoernooi in de schaaktrein die in Praag vertrok en arriveerde en Wenen, Boedapest, Trenčín en Kraków als tussenliggende stations had. Verschillende leden van Almere hadden zich eveneens aangemeld en in de laatste ronde speelde ik tegen een van hen: Johan Bertelkamp. De partij eindigde in remise, precies voldoende om een ratingprijs te winnen. Johan kwam zaterdag naar de Kersenboogerd om een verslag over de wedstrijd van zijn ploeg te schrijven.

Er zat een zekere symboliek in deze eerste ronde. In het najaar van 1996 maakte GZ/De Eenhoorn zijn debuut in de landelijke competitie en speelde toen thuiswedstrijden tegen Almere en een team van Zukertort Amstelveen. Beide clubs waren zaterdag weer te gast in Hoorn, Almere zelfs opnieuw voor het openingsduel. Het Amstelveense achttal (het derde) zegevierde destijds met 2½-5½, maar ondanks de tamelijk lage score van dertien punten veroverde GZ/De Eenhoorn – voor de tweede maal op rij – toch het kampioenschap. Daarna speelden Hoornse ploegen (GZ/De Eenhoorn, NSI/De Eenhoorn, HSV De Eenhoorn en nu Caïssa-Eenhoorn) liefst twaalf keer tegen acht- en tientallen van Zukertort Amstelveen. De balans van de dertien wedstrijden: viermaal winst, één gelijkspel en acht nederlagen.

De andere kant van de tafel. Sjors Broersen (links) heeft zijn vijfde zet gespeeld, Gijs IJzermans denkt erover na.

In het Dagblad voor West-Friesland kon men vorige week lezen dat Caïssa-Eenhoorn in de eerste klasse als vijfde is geplaatst. We halen de KNSB-ratings erbij en komen tot de volgende volgorde: Groninger Combinatie (met drie grootmeesters) 2356, Wageningen (met Jan Timman) 2257, Zukertort Amstelveen 2249, Philidor Leeuwarden 2207, Caïssa-Eenhoorn 2199, De Toren-VSV (met grootmeester Ruud Janssen) 2187, ASV 2182, SG Max Euwe 2181, De Wijker Toren 2180, HWP 2171. Het zal duidelijk zijn dat ratings niet alles zeggen. Er is een top vier en daarachter komen zes ploegen die qua sterkte niet veel van elkaar verschillen.

Daarom was het jammer dat er in de eerste wedstrijd geen plusje in de vorm van een gelijkspel werd gepakt. Na een half uur keek Caïssa-Eenhoorn tegen een achterstand aan en kon zich van die tegenvaller niet herstellen. Tjark Vos offerde in de Tarrasch-variant van het Frans een paard op g7 om de verdediging van Ronald Ritsema te verzwakken. Onze clubkampioen miste een tussenzet en dat kostte hem twee stukken en de partij.

Bij Ardjan Langedijk begon de strijd pas goed na de tegengestelde rokades. Christopher Brookes had voor de lange variant gekozen en werd door de winnaar van de schoonheidsprijs meteen op de damevleugel onder druk gezet. De witspeler probeerde op de andere flank nog iets te bereiken, zonder succes. Met een sterke positie van dame en torens op de a-, b- en c-lijn werkte Ardjan toe naar een mataanval.

De opbouwploeg doet ook de bediening. Rinus van de Krol brengt een glas frisdrank bij Christopher Brookes die het met wit opneemt tegen Ardjan Langedijk.

De thuisploeg had niet lang plezier van de gelijkmaker. Sjors Broersen capituleerde, nadat hij in het vroege middenspel met zijn dame op b7 had ingeslagen. Hij liet de vorstin daar iets te lang staan, waardoor ze geen vluchtvelden meer had na een torenaanval gecombineerd met een aftrekschaak van een loper.

Een tegenvaller was ook de nederlaag voor Peter Doggers die een jaar geleden nog fraai – en snel – had gewonnen tegen dezelfde ploeg. Onze clubgenoot verraste alle aanwezigen in de Surinaamse zaal door op een tafel een flink aantal schaakboeken uit te stallen en dat trok veel belangstellenden. Zijn eigen partij duurde te kort om voor veel publiek te zorgen. Wit zette een aantrekkelijke aanval op met druk via de h-lijn. Een torenruil op d8 pakte niet goed uit. Martijn van der Eijk kreeg de controle over veld e2, met matdreiging en stukwinst.

De boekentafel van Peter Doggers.

Daan Zult zette een inhaalrace in. Fitzgerald Krudde, een ‘berucht’ opponent voor onze club omdat hij ooit promotie naar de meesterklasse verijdelde, gaf de kwaliteit om een pionnenoffensief op de damevleugel te versterken. Wit op zijn beurt offerde een paard (voor twee pionnen) om dat te breken en op weg naar het eindspel stond in de materiële verhouding een Westfriese toren tegenover twee lichte stukken. Zwart moest echter al snel een loper afstaan om mat achter de paaltjes te voorkomen en Daan had direct winnend spel.

Ron Deen tekende voor de tweede gelijkmaker van de middag. Hij trok meteen het initiatief naar zich toe en had met zwart een actievere opstelling dan Colin Stolwijk. In een scherp middenspel volgde een afruil, maar met zijn overgebleven dame en toren kon de zwartspeler nauwelijks zijn verdedigende stellingen verlaten. Een foutieve torenzet, waarmee hij zijn eigen koning klem zette, werd hem meteen fataal: 3-3.

Gedurende lange tijd voerde Jerrel Thakoerdien de druk op. Pas op de 25^e zet ging de eerste pion van het bord en Jelmer Sminia kon zich nauwelijks bewegen achter zijn pionnenmuur. Het openbreken verschafte hem meer lucht, maar rooskleurig zag de stelling er voor hem niet uit. Op het moment dat wit twee stukken nodig had om een toren op a7 te vangen kroop zwart uit zijn schulp en gebruikte zijn overgebleven stukken (dame, toren, loper en paard) voor dreigingen op de koningsvleugel. Bij een dubbele aanval op veld g2 (mat) koos wit niet voor een aanvalszet, maar voor een verdedigingszet die echter mat in drie betekende: 3-4.

Vervolgens bracht Henk-Jan Visser de spanning terug. In het middenspel beschikte hij na een afruil over vier pionnen op de damevleugel tegenover twee voor Stan van Gisbergen. Op de koningsvleugel had wit twee pionnen meer. De beslissing viel bij zwarts 28^e zet, waarmee hij zijn dame op een diagonaal van de Amstelveense koning plaatste. De monarch vluchtte naar het verkeerde veld (g4 in plaats van e2) en even later naar h4, waardoor de zwarte dame verloren ging. Met een toren en een licht stuk was de compensatie te gering om de nederlaag af te wenden.

De ontknoping is nabij. Henk-Jan Visser heeft op f1 schaak gegeven, waarna de koning naar e3 gaat. Wit zal na 44. ... Da1 het giftige pionnetje op b4 slaan en verliest met ... Dc1+ zijn witveldige loper op c6. Dan heeft Stan van Gisbergen het al opgegeven.

Martijn Monteban dwong Sybolt Strating al in de opening tot alert spel. Het duurde even voordat wit zijn laatste stuk actief had gemaakt (de toren op h1), maar hij had toen wel de controle over de stelling terug. In een torenpaardeindspel was hij iets behendiger dan de FM-speler van Caïssa-Eenhoorn. Beetje bij beetje versterkte wit zijn stelling en na pionwinst en torenruil trok hij met geduldig spel de winst naar zich toe.

Bij 4-4 zijn Martijn Monteban en op de achtergrond Arlette van Weersel nog bezig. Aan het derde bord heeft Sybolt Strating (links) in een paardeindspel een pion meer.

Ondertussen stond Arlette van Weersel onder grote druk. Lang ging de strijd tegen Tobias Kabos gelijk op, maar een half open g-lijn gebruikte de zwartspeler om in de tweede tijdfase met verdubbelde torens de pressie op te voeren. De witte koning op g2 kwam in gevaar, zeker nadat er door een afruil van lichte stukken meer ruimte ontstond en zwart zijn dame bij de aanval kon betrekken. Na dameruil forceerden beide Amstelveense torens het eindresultaat.

Geen kersen(boogerd) op de bruidstaart. En de polonaise zal een andere keer worden ingezet.