Ontspannen loopt Jan Timman door de kantine van De Kreek. Bij Caïssa-Eenhoorn – Wageningen zijn nog vier partijen aan de gang, maar de grootmeester weet al dat zijn ploeggenoten de klus zullen klaren. Het bordpuntje verschil blijft gehandhaafd. Van 2½-3½ wordt het 4½-5½, waarmee de gastploeg zich vrijwel verzekert van weer een jaar eerste klasse en ons vlaggeschip nog enige woelige baren moet trotseren.

Jan Timman is net als vorig jaar weer in De Kreek. Hij wenst Arne Moll prettige partij.

Een jeugdige handbalploeg van Westfriesland/SEW, ouders van de speelsters en supporters hebben bezit genomen van de stamtafel in De Kreek. Ze genieten na van de gewonnen wedstrijd tegen Westfriezen. Bij jong en oud uit Nibbixwoud gaat er geen lichtje branden, als Jan Timman langskomt. Niemand van hen beseft dat er een legendarische denksporter aanwezig is in de multifunctionele accommodatie, op zoek naar een plek om zijn gewonnen partij tegen en met Caïssa-Eenhoorns kopman Arne Moll te bespreken.

Jan Timman is een grootheid in de Nederlandse sportgeschiedenis. Fabian Nierop beseft dat. Halverwege de middag is hij met vader Michel naar de theaterzaal gegaan. Michel heeft het schaken weer opgepakt, Fabian is al wat langer lid van Caïssa-Eenhoorn. De Amsterdamse grootmeester is de jeugdheld van Michel die zijn zoon vertelt waar de topschaker zit, als de partij tegen Arne Moll nog aan de gang is. En daar sta je dan als 10-jarig talentje, naast de man die de op een na beste schaker van de wereld is geweest.

De 10-jarige Fabian Nierop staat naast Jan Timman, jeugdheld van zijn vader.

Het is deze zaterdagmiddag druk in de speelzaal van Caïssa-Eenhoorn. Aan de lange tafel bij de ramen moet het eerste tiental weer vol aan de bak om zijn positie in de landelijke eerste klasse A te verbeteren. Caïssa-Eenhoorn 2 staat in 3B in de bovenste regionen en heeft andere belangen. Diverse clubgenoten komen langs om de strijd op de achttien borden te volgen.

Rinus van de Krol deelt consumptiemunten uit en hij begint natuurlijk bij het eerste bord.

Aan de lange tafel bij de ramen is Caïssa-Eenhoorn - Wageningen begonnen. Vooraan de computer die de liveborden in contact brengt met de wereld.

De lange tafel aan de andere kant. Seréyo Bekkink (vooraan rechts) en naast hem Arlette van Weersel zijn in diepe gedachten verzonken.

Wageningen staat een punt onder Caïssa-Eenhoorn, maar heeft de laatste keren een goede score opgebouwd in de onderlinge wedstrijden. Het zal deze februarimiddag voor de derde keer op rij met het kleinst mogelijke verschil zegevieren.

Voor de thuisploeg is de nederlaag van Ron Deen (wit) een tegenvaller. Hij bereikt tegen Jermo Kooijmans na dameruil een goede stelling, maar geeft het bezit van de diagonaal a7-g1 uit handen. Daar profiteert de zwartspeler van die met een sterk loperpaar, een actieve koningstoren en een superieur paard een winnende aanval heeft.

Seréyo Bekkink kan zijn tweede invalbeurt niet opluisteren met een nieuw succes. Na de remise in de vierde ronde krijgt hij nu het Frans van Erwin Oorebeek tegen zich. Als de damevleugel op slot zit, zoekt zwart zijn heil op de andere flank. Het opspelen van de f-pion breekt Seréyo op. Zijn tegenstander breekt met een paardoffer de Hoornse verdediging open en zet een dermate sterke aanval op dat wit na een afruil zijn dame verliest en mat niet kan verhinderen.

Jan Timman zorgt voor een 0-3 tussenstand, maar Arne Moll biedt taai verzet. In een Catalaan ontstaat een open stelling, waarin de zwartspeler weinig onderdoet voor de gerenommeerde kopman van Wageningen. Er is al het een en ander geruild, als de strijd om zwarts isolani op d4 rond de dertigste zet het hoogtepunt bereikt. De witte pijlen (dame, toren, paard) zijn daar allemaal in ideale positie op gericht, terwijl de Hoornse verdediging niet optimaal is. Punten van aandacht zijn de achtste rij, de loper op a7 en de losse pion op a4. Snel blijkt dat de stelling te kwetsbaar is om stand te houden.

Henk-Jan Visser lijkt na een dipje (de tweede, derde en vierde ronde leverden hem slechts een half bordpunt op) terug aan het front en boekte zaterdagmiddag zijn tweede bondszege op rij. Tegen David van Eekhout trok hij snel het initiatief naar zich toe. Beide spelers kozen voor de lange versie van het rokeren en dat leverde een boeiend vervolg op. Wit had een vrijpion op de c-lijn, zwart (Henk-Jan) domineerde op de koningsvleugel met een pionnenmeerderheid. Het uitspelen van die vrijpion mislukte door een paardvork met schaak, waarmee de Caïssa-Eenhoorn-routinier de kwaliteit veroverde. In een eindspel van toren met randpion contra een loper sneed zwart de Wageningse koning af van het verhinderen van promotie.

Ook Jerrel Thakoerdien heeft zijn draai gevonden. Na drie nullen bouwt hij inmiddels aan een serie die sinds zaterdag drie ongeslagen partijen inhoudt. Tegen de sterke Stefan Bekker (159 ratingpunten meer) moest hij flink om de bak om remise uit het vuur te slepen. Met een offensieve speelwijze – snel veel pionnen naar voren – probeerde wit zijn opponent onder druk te zetten. In een spectaculaire fase won Jerrel een stuk, maar zijn verdediging was wat minder solide geworden en hij moest opboksen tegen een loperpaar dat in een open stelling vaak gevaarlijk kan zijn. Wit gaf de kwaliteit om dat paar te halveren, al waren de zorgen dankzij Wageningse vrijpionnen op e3 en vooral b4 nog niet voorbij. De b-pion haalde de tweede rij in een toreneindspel met nog een paard extra voor de Caïssa-Eenhoorn-speler. Met herhaling van zetten vonden de twee elkaar in remise.

Met Daan Zult heeft Caïssa-Eenhoorn een titelhouder in wording. Slechts een pasfoto, op te sturen naar de KNSB, scheidt hem van het FM-schap. In een Engelse partij speelde de strijd tegen Yochanan Afek zich af op de damevleugel. Nadat er veel was geruild, had wit een vrijpion op a6 en de Israëlische IM-speler moest zijn koning van de andere flank halen om het gevaar te bezweren. Het zag er na een afruil van de laatste torens even remise-achtig uit, maar Daan schotelde zijn gerenommeerde opponent een ijzersterke opstelling voor: de vrijpion, inmiddels op b7, met zijn witveldige loper erachter. Die constructie was met geen mogelijkheid te breken. Het spel van zwart was verlamd en de Hoornse koning kon het werk voortzetten. Kundig doorgaand kwam er een tweede vrijpion op de zevende rij en volgden de felicitaties.

Fraai was ook de overwinning van Arlette van Weersel die ondertussen alweer vier ronden op rij ongeslagen is. Na een flinke afruil koos de zwartspeelster voor de korte rokade en Bert Torn voor de lange variant. Een toren en paard gingen in de doos, waardoor voor beiden een toren en de witveldige loper overbleven. Eerder had wit f4 gespeeld om zijn loper op g2 niet te blokkeren, maar na een ruil keek hij wel tegen een geïsoleerde pion op e4 aan. Die stagneerde een soepele manier van spelen die zwart wel had. Daarmee kreeg ze een ver opgeschoven vrijpion op de d-lijn. In een spannend toreneindspel moest de Wageningen-speler zijn laatste stuk geven om de pion die promoveerde eraf te slaan, waarna Arlette het verdere verloop goed had ingeschat. Ze posteerde haar toren op de achtste rij om witte vrijpionnen op c5 en b5 tegen te houden. Die hadden samen te veel zetten nodig om de overkant te bereiken. De zwarte vrijpion op de h-lijn liep ongehinderd naar het promotieveld en zo werd de gelijkmaker veiliggesteld: 3½-3½.

In een Geweigerd Damegambiet had Alexander Geerts vrijwel de gehele partij het initiatief. Met verdubbelde torens op de half open c-lijn zocht hij in en rond het centrum naar zwakheden in de stelling van Fred Jonker die evenwel alle scheurtjes steeds net op tijd repareerde. Er werd veel geruild op weg naar een dame-eindspel met een paard voor wit die de Wageningse loper domineerde. Bovendien had Alexander een vrijpion op c6 gekregen. Omdat op de koningsvleugel het spel was vastgelegd, beschikten beiden over weinig speelbare zetten. Vooral de dames deden het werk en dan is het oppassen voor zetherhaling. Voor Caïssa-Eenhoorn zat er op de andere twee borden niet meer in dan een half punt en dus moest wit de winstweg zien te vinden. Mogelijk begon die bij 52. d5, om het cement uit de zwarte verdedigingsmuur te schrapen. De witspeler koos voor een koningszet, waarna na 52. … Dd6 53. Da6 Dc7 een stelling ontstond die van belang was voor de uitslag. Want na de 55^e volledige zet keken beide spelers tegen dezelfde stelling aan en na wits slotzet 57. Da6 kon zwart driemaal dezelfde stelling claimen. Arbiter Aart Strik werd erbij gehaald en concludeerde snel dat de claim gerechtvaardigd was: remise.

Arbiter Aart Strik controleert of de remiseclaim van Fred Jonker (naast hem) terecht is. De zittende Alexander Geerts kijkt naar zijn slotzet 57. Da6. Rechts Caïssa-Eenhoorn-supporter Arnold van der Wolff.

Aan het einde van een opwindende middag sneeuwde daardoor de knappe partij van Martijn Monteban enigszins onder. Op het zevende bord trof hij de op een na sterkste speler van Wageningen: Sander van Eijk. In het Koningsgambiet werd vlot geruild en ontstond er een middenspel met alle torens, het loperpaard voor wit en loper met paard voor Martijn die nog steeds het extra pionnetje had. De zwartveldige lopers werden geruild, maar de IM-speler had zichzelf met een wat lastige constructie opgezadeld: een loper op c6, verdedigd door pionnen op b5 en d5. Het lichte stuk deed niet mee en wit moest er steeds op letten dat de achtergebleven pion op d5 over voldoende verdedigers beschikte. Die beperking bood zwart de mogelijkheid om op de koningsvleugel zijn pionnen in te zetten. Het lukte echter niet om een doorbraak te realiseren. Er werd het een en ander geruild (lichte stukken, veel pionnen en van elk een toren), terwijl de – kleine – winstkansen voor Martijn smolten. Hij moest nog attent zijn om niet de remisegrenzen te overschrijden. In een mooi theorie-eindspel had wit nog één pion over, maar zijn opponent vond na torenruil de oppositie en moest genoegen nemen met een Hoorns seizoenrecord: met 97 zetten de langste partij.

Vrijwel gelijktijdig feliciteerde Ardjan Langedijk FM-speler Erik van den Dikkenberg. In een Gesloten Siciliaan werd in het vroege middenspel veel geruild. Alle torens bleven over alsmede een loper voor Ardjan en een paard voor wit die een extra pion had, al betrof het een dubbelpion op de d-lijn. Zwart wilde daar jacht op maken, maar beetje bij beetje verslechterde zijn stelling toen die jacht na torenruil geen succes opleverde. Wit nam het initiatief over en had na een kleine veertig zetten eigenlijk winnend spel. Maar dat moet altijd nog worden aangetoond. De schade liep op naar twee pionnen, toen Ardjan zijn opponent enigszins terugdrong en een pionnetje terugsnoepte. Het bleek uitstel van executie. Wit vond de activiteit terug, schakelde zijn koning in die prachtig werd geflankeerd door twee vrijpionnen. De ene promoveerde niet, de ander was niet meer af te stoppen.

En zo breken er weer twee spannende maanden aan voor spelers en supporters van Caïssa-Eenhoorn.