Op 9 oktober trad Caissa-Eenhoorn aan tegen het tweede team van Wageningen, terwijl hun eerste team aantrad tegen het team van de Wijker Toren. Het zou 4-4 en 5-5 worden deze dag, statistisch gezien de waarschijnlijkste uitslagen, maar er moesten uitzonderlijke dingen voor gebeuren. Zo stond het al na enkele seconden op 1-0 voor de Wijker Toren in de andere partij – kennelijk was het niet gelukt een 10e teamlid over te halen naar het groene Wageningen te reizen.

Maar laten we met het normale beginnen: Fred Avis won met zwart overtuigend een aanvallende partij. Zo stond het na 8 zetten:

Okee – wellicht niet helemaal de norm qua opening, maar orthodox hoeft het niet te zijn voor Fred om een puike winstpartij op te leveren. Zwart denderde door op de damevleugel en nam overtuigend het initiatief over.

In de partij van Sjors Broersen ging het al snel goed – met materieel imbalans aan de juiste kans was het lastig het volledige punt te pakken, maar hoewel het lang tegen voordeel ophikte werd het uiteindelijk een nette remise op bord 1.

Verder op het goede pad ging Joseph Molenaar, nu op 2/2 na een overtuigende opening (!) waar Eric Smaling geen raad mee wist. Om initiatief te krijgen offerde wit een pion die Joseph aannam om gelijk een sterke pionnenmeerderheid op de damevleugel op te bouwen. Wit probeerde het nog zo raar mogelijk te maken – maar Joseph nam de stukken rustig aan en liet het resultaat geen moment in twijfel: 0-1.

Bas Dudink speelde een solide opening met wit en besloot vroeg dameruil overeen te komen met een miniem openingsvoordeel voor wit. Zwart nam gebruik van de langzame aanpak om de a-lijn te openen en kreeg daar behoorlijk wat spel uit. Na een gevaarlijk middenspel speelde zwart richting een dynamische gelijke stelling. Bij het remiseaanbod op zet 29 hoort deze speciale stelling, met 4 pionneneilanden voor beide kanten:

Na enige zetten werd het remise. Zo ook bij Abel Romkes op bord 6. Abel kwam sterk uit de opening maar moest met zwart daarvoor wel enkele stukken afruilen. In een droog middenspel had ik het gevoel dat het toch elk moment zijn kant op kon kantelen, maar uiteindelijk viel er niet meer te halen: een halve punt.

Het gekste werd het in de laatste 3 partijen. Co Buysman vocht op bord 7 voor zijn leven na een gelijke opening. Net voor tijdcontrole raakte hij een pion kwijt, waar een ijzersterke aanval van zijn tegenstander achteraan leek te komen, maar die hield plotseling 1 vakje te vroeg op met zijn aanval:

Wat volgde was een epische come-back van Co, die het tot een Dame-eindspel met volledig vrije koningen bracht. Dit soort eindspelen zijn berucht om de hoeveelheid rekenwerk die er aan te pas komt, en zonder computer blijkt dat toch altijd weer zeer foutgevoelig! Speel mee:

Een zeer nette remise, hoewel na zet 58 de winst toch wel heel erg dichtbij leek!

Seréyo Bekkink kreeg een onverwachts sterke aanval te verduren met zwart op bord 2. Wit maakte gebruik van een zetverwisseling om met een kwaliteitsoffer Seréyo's koning goed in de problemen te brengen. Optisch lijkt het al hier over, maar er is nog genoeg om voor te vechten:

Met zet 18. … Dd5 maakt zwart het iets te bont – hier is het echt over. Na 22. Kd5 hoeft wit eigenlijk alleen even b7 op te halen en de koning verder op te jagen. Dit moet door Seréyo's hoofd hebben gespeeld in de voortzetting:

Met opgave voor zwart wegens mat in 3. Alleen – het blijkt niet mat in 3, maar juist de beste stelling voor zwart sinds enige tijd. Op 9 oktober moet er iets eigenaardigs in de lucht in Wageningen hebben gehangen. Een bitter moment in analyse.

Arjon Buikstra kwam op bord 3 met wit goed uit de opening en, hoewel het leek te kantelen in het middenspel en in tijdnood, was na 40 zetten de witte stelling overtuigend. Na een adempauze compleet met broodje bal van de lokale slager (annex barman) kwam Arjon terug voor de beruchte 41e zet, waar hij een mooie voortzetting vond waarbij ondanks dat een verbonden vrijpion werd gecreeerd voor zijn tegenstander er geen spel meer was voor zwart. Helaas kwam op de niet-zo-beruchte 42e zet een blunder van Arjon: Kf1 onder het mantra 'geen haast, rustig opbouwen'. Het leverde een lastig eindspel van Paard+4 pionnen tegen Toren+3 pionnen over op 4-3 voor ons, wat hem niet lukte remise te houden.

Pijnlijk 4-4, op een bizarre zaterdag.

T	Wageningen 2	1977	Caissa-Eenhoorn 2	1958	4	4
1.	Jeroen Franssen	2141	Sjors Broersen	2049	½	½
2.	Jef Verwoert	2024	Seréyo Bekkink	2058	1	0
3.	Clemens de Vos	2026	Arjon Buikstra	2068	1	0
4.	Eric Smaling	1974	Joseph Molenaar	2036	0	1
5.	Martijn Naaijer	1999	Bas Dudink	1983	½	½
6.	Robin van Leerdam	1949	Abel Romkes	1988	½	½
7.	Audry Burer	1864	Co Buysman	1594	½	½
8.	Richard Christians	1842	Fred Avis	1887	0	1