,,Alles wat jullie missen in het kerstpakket, ligt hier uitgestald.’’ Degoschalm-voorzitter Gerard Broersen typeert bij de prijsuitreiking op een mooie manier de sfeer van het traditionele snelschaaktoernooi. Elk jaar weer wordt er eind december op een gemoedelijke wijze zeven ronden met tienminutenpartijen gespeeld.

De beganegrondse speelzaal van Degoschalm in het Westwoudse dorpshuis De Schalm zit op deze maandagavond vol. Twee rijen tafels, een kleine dertig deelnemers, het past allemaal precies. Voor menig schaker van de organiserende vereniging is er een verrassend weerzien met oud-lid Rob Laan. Rob heeft in de jaren tachtig bij De Schalmloper – dat later met Degona is samengegaan – gespeeld en was toen een van de beteren. Na een verhuizing naar Haarlem kwam een einde aan zijn schaakcarrière. Hij heeft Friesland, Rob woont tegenwoordig in Drachten, kortstondig verruild voor Westfriesland om op familiebezoek te gaan, hoort van het toernooi en besluit om langs te komen.

Ik tref hem als eerste opponent en de jarenlange schaakstilstand is niet aan zijn spel af te zien. De strijd gaat lang gelijk op. We spelen allebei op de aanval. Hij wint een pionnetje, ik win die terug en we belanden in een eindspel met vier torens en elk een licht stuk. Dan doet de wreedheid van de tijd zijn werk. De klok tikt door en in de haast om een zet te doen verzuimt Rob een toren te ruilen. Mijn torens zijn verdubbeld, die van hem staan op d8 en f8. Na een loperzet verliest hij een toren.

Maar één verloren partij is nog geen verloren toernooi en de voormalige Schalmloper-speler knokt zich knap terug en legt met vijf punten beslag op de vierde plaats.

Voor mij is er een ander weerzien: met een oud-collega. Koos Schipper en ik hebben jaren geleden de regionale sport gevolgd voor het Dagblad voor West-Friesland en nu treffen we elkaar in De Schalm. Tot een onderlinge confrontatie komt het niet. Hij behaalt 2½ punt, de helft van mijn totaal. We praten na de slotronde over de krant van vroeger, de sport van vroeger, het werk van nu en het schaken van nu. Juist deze bijzondere ontmoetingen maken deelname aan het Degoschalm-toernooi dubbel en dwars waard.

Het snelschaaktoernooi wordt gewonnen door Peter van Waert die voor de maximale score tekent en daarmee dik verdiend als eerste bij de prijzentafel een keuze mag maken. Frits Greuter, Rob Laan en ik eindigen op vijf punten, maar door een hoger aantal weerstandspunten word ik tweede. Van thuis heb ik de opdracht gekregen om weer zo’n lekker kaasje van vorig jaar te winnen en warempel, op de bar ligt in een rood netje een pondje brandnetel: een boerenkaas 48+.  Past prima bij mijn leeftijd.

Vervolgens kondigt Gerard Broersen de rodelantaarndrager aan, Hille Meijer. ,,De deelnemer die de meeste tegenstanders blij heeft gemaakt.’’ Hille eindigt op een half punt en is nu aan de beurt om zijn prijs uit te zoeken. Ook dat typeert de sfeer van het toernooi. Sterke en minder sterke deelnemers, ze worden allemaal gelijk gewaardeerd voor hun aanwezigheid.

De top tien van gisteravond:
1. Peter van Waert (De Groene Zes)................ 7
2. Co Buysman (Caïssa-Eenhoorn)................. 5
3. Frits Greuter (Degoschalm).......................... 5
4. Rob Laan (geen club).................................... 5
5. Carlo Oud (Degoschalm).............................. 4½
6. Hendrik Kager (Torenhoog).......................... 4½
7. George Tadrous (Degoschalm).................... 4½
8. Daniël Koopman (Degoschalm)................... 4½
9. Renzo Snel (Torenhoog).............................. 4
10. Ariën Heddes (Attaqueer).......................... 4