Onze tweede thuiswedstrijd zou moeten aantonen of we bestand waren tegen de druk van het koploper zijn. Tegenstander Kijk Uit uit IJmuiden was daarom een goede testcase, want met vier punten had ook die ploeg een goede kans om nog mee te doen voor de titel. Caïssa-Eenhoorn 3 sloeg de aanval af: 4½-3½.

Als op de dag suprême je beste speler niet op komt dagen door allerlei misverstanden, is het voor ons wel lekker om al na een uur met 1-0 voor te staan. Nick Manshanden vond dit allemaal maar niks, want voor hem was het een verloren avond. Gelukkig kon hij zich bij de bar goed uitleven met wat snelschaakpartijen.

Op bord 5 kon Roy Kerkhoven zich uitleven met het Russisch. Zijn tegenstander liet zich met wit wat velden ontnemen en rokeerde toch maar lang. Met b5 zette Roy een aardige combinatie in, wat ook nog resulteerde in damewinst.

Aan bord 2 was Fred Avis er op uit om zijn score van honderd procent te behouden, maar enkele onnauwkeurigheden in een voor hem toch wel bekende opening deden hem in een verloren eindspel belanden, waarbij de koning het hele bord werd overgejaagd. Toch wel wat zuur voor de man in vorm.

Aan bord 8 speelde Robin Duson haar geliefde Siciliaan en al snel bleek dat zij deze opening niet alleen met zwart maar ook met wit goed beheerst. Al in een vroeg stadium had zij met een afruil op c6 beslissend voordeel kunnen bereiken, maar ook in het middenspel hield zij haar tegenstander prima in bedwang, wat uiteindelijk resulteerde in een vol punt. In de analyse met Nick en ondergetekende kwamen zeer mooie wendingen voorbij.

Piet Aardenburg pakte de zaken agressief aan vanaf het begin van de partij. Tegenstander Geus kon alleen proberen zijn stelling gesloten te houden, maar naarmate de partij vorderde leek het erop of Piet nerveuzer werd, omdat hij niets opschoot en er veel tijd was verstreken. Het voordelige toreneindspel gaf hij uit handen en zo kon hij ternauwernood de remise binnenhalen door enkele zeer zwakke zetten van zijn opponent. Niet alleen hij was hier bij mee, maar ik kon ook een zucht van verlichting slaken.

Halverwege de avond kwam Ton Wessels vragen of hij remise mocht aanbieden. Gezien zijn stand op dat moment kon ik dat billijken, maar de standen aan de overige borden waren erg onduidelijk. Langzamerhand kwam hij zo onder druk te staan dat materiaalverlies niet meer te vermijden was. Jammer, maar met een stand van 3½-2½ kon het nog altijd goed aflopen.

Robbert van Dijkhuizen speelde een draak van een opening, waarbij het leek of verlies een kwestie van tijd was. Op onverklaarbare en miraculeuze wijze wist hij zich onder de druk te ontworstelen, hoewel zwarts pion op b3 vervelend in de weg stond. In de wederzijdse tijdnood stond hij plots een loper voor en leek winst op handen. Herhaling van zetten en toch wel angst om te verliezen zorgden voor remise en zo moest Bert Spil de beslissing brengen. Uitermate geconcentreerd speelde hij tegen de ervaren Lourens van Veelen een prima partij. Geen enkel moment is hij in gevaar geweest en wellicht frusteerde dit zijn tegenstander zo dat hij in hevige tijdnood een pion achter kwam. Het ongelijke lopereindspel was niet meer te verliezen en haalden wij uiterst moeizaam de vierde overwinning binnen.

Heel prettig om met acht uit vier en twee punten voorsprong op de naaste concurrent het nieuwe jaar in te gaan. Eerst is er in januari het Tata-toernooi en op 7 februari staat de vijfde wedstrijd, tegen De Waagtoren 3 met oud-lid Willem Meyles, op het programma.

Caïssa-Eenhoorn 3  -  Kijk Uit 4½ - 3½