Met de zesde titel op rij en de tiende in totaal heeft Ronald Ritsema in de onlangs afgesloten clubcompetitie zijn positie als Recordmeister van Caïssa-Eenhoorn versterkt. De eindzege is verdiend. Van alle opponenten in de top tien heeft hij niet tegen Gijs Leene (tiende) gespeeld en eenmaal tegen Robin Duson (zesde) en Roy Kerkhoven (achtste). Tegen de overige concurrenten tekent Ronald voor acht winstpartijen en zes remises, terwijl Peter Holscher de enige is die de clubkampioen verslaat.

Met in totaal twintig partijzeges boekt Ronald als Caïssa-Eenhoorn-speler een pr. Bij Caïssa kwam hij in de jaargang 2003-2004 tot 23 overwinningen. Van de 36 weken in het afgelopen seizoen staat hij dertig keer op de eerste plaats. Nick Manshanden en Peter Holscher voeren respectievelijk vier en twee weken de ranglijst aan.

Dat gebeurt in de eerste twee maanden. Na twee winstpartijen blijft Ronald tegen Nick op een halfje steken, waardoor Peter de koppositie overneemt. Ronald Ritsema – Peter Holscher en Peter Holscher – Nick Manshanden eindigen daarop eveneens in remise, waardoor die drie dicht bij elkaar blijven.

In de achtste ronde is Peter van Waert gelijkwaardig aan de titelverdediger die dan op de vierde plaats staat. Een week later krijgt de topper Nick Manshanden – Arend Stapel, de nummers 1 en 2 van de ranglijst, geen winnaar. Ronald zegeviert wel en zet zijn achterstand van ruim zestig punten om in een voorsprong van zeven. De eerste plaats zal hij dan tot op de eindstreep vasthouden.

Nick lijdt zijn eerste nederlaag in de elfde ronde, tegen Piet Aardenburg. De week erop verslaat Ronald naaste concurrent Arend en neemt Ton Wessels met zijn zesde zege op rij de tweede plaats van de penningmeester over. Nick op zijn beurt pakt op de eerste dinsdagavond van 2017 het punt van Ton en klimt naar de tweede plaats, op 115 punten afstand van Ronald. Ook Robbert van Dijkhuizen, Peter Holscher en Hans de Vries melden zich in de bovenste regionen. Onderling verspelen de concurrenten van de regerend clubkampioen het nodige aan elkaar, waardoor de voorsprong van Ronald oploopt naar een kleine driehonderd punten. In de twintigste ronde (op 31 januari) maakt Peter Holscher een einde aan een ongeslagen reeks van 54 clubpartijen van Ronald; zijn laatste nederlaag dateert van 7 oktober 1914.

De marge wordt gehalveerd, maar Peter raakt zijn tweede plek kwijt aan Nick, van wie hij twee weken later verliest. Dichter dan zo’n tweehonderd punten van Ronald komt Nick niet. Wel slaat hij een flink gat met de nummer 3 (Peter), waardoor een slecht eindschot – nul uit twee – niet van invloed is op de eindklasseringen.

Het lijkt er overigens op dat meer dan vroeger veel deelnemers in de clubcompetitie aan elkaar gewaagd zijn. Een groot aantal spelers onder de top tien heeft een lagere TPR dan beginrating. Zo zijn van de nummers 11 tot en met 20 Arend Stapel en Roel Ridderikhoff de enigen die beter hebben gepresteerd. Bovendien valt het niet mee om gedurende een langere periode niet te verliezen. Van de vijfentwintig clubgenoten die een ongeslagen serie hebben van minimaal vijf partijen delven zeventien na een ruime maand het onderspit. In de top vijftig staan slechts acht man die minder dan tien punten hebben verzameld, van wie de helft een gering(er) aantal partijen heeft gespeeld. Wel is het zo dat de clubcompetitie dit seizoen voor het eerst werd verlengd en er 36 ronden in plaats van de gebruikelijke 32 op het programma stonden.

Aan strijdlust geen gebrek. Johan Paul Hendriks is met elf halfjes tot remisekoning gekroond en dat is geen hoog aantal. Op de meeste dinsdagavonden wordt drie of vier keer het punt gedeeld. Op 10 januari valt het seizoenrecord: acht remises in zeventien partijen. Mogelijk hadden de meeste spelers de vredelievende gedachte van de kerstdagen nog in hun hoofd zitten.

Door de uitbreiding van het aantal ronden is een vergelijking met eerdere seizoenen lastig te maken. Zo heeft Nick Manshanden (tweede) met 18½ een persoonlijk record aantal punten behaald. Twee jaar geleden kwam hij tot vijftien punten, maar er waren toen 32 ronden.

Peter Holscher eindigt  bij Caïssa-Eenhoorn voor het eerst in de top drie, al stond hij in zeven Caïssa-competities steeds op het erepodium en en zelfs driemaal op de hoogste tree. Sinds de fusie is Robert van Dijkhuizen met een mooi, klimmend rijtje bezig: 32^e, 32^e , 17^e, 8^e en nu 4^e. Voor het eerst ook in de dubbele cijfers met het aantal winstpartijen: 13. Bijna even veel als in de twee jaren ervoor samen.

Net als clubkampioen Ronald Ritsema tekent Hans de Vries (vijfde) – ondanks een trage eindsprint van één uit vijf – voor twintig winstpartijen: een pr. Slechts één avond ontbrak hij. In het oog springend zijn natuurlijk de prestaties van Robin Duson. Voorjaar 2015 debutante met 4½ uit vijf, nu stevig in de top tien (zesde). Ten opzichte van vorig seizoen, waarin de Nederlands B-kampioene op de 23^e plaats beslag legde, heeft ze het aantal remises – elf – vervangen door winstpartijen en dat is een goed teken.

Teruggekeerd in de top tien is Erik Romkes (negende) die slechts drie avonden heeft gemist en een record aantal van zestien winstpartijen achter zijn naam laat noteren. Een prachtig debuutjaar is het voor Gijs Leene geworden. Met veertien hele en twee halve punten nestelt hij zich nog net in de top tien.

Roel Ridderikhoff (negentiende) evenaart zijn beste eindklassering, uit 2012-2013, maar zorgt met 14½ wel voor een nieuw puntenrecord. Ook Sander Koning kan terugkijken op een sterk eerste jaar bij Caïssa-Eenhoorn. Met dertien winstpartijen en drie remises is hij op de 21^e plaats geëindigd. Vlak bij hem Martijn de Wit (23^e) die voor het eerst in de bovenste helft van de ranglijst staat, mede door tien keer zijn opponent te verslaan.

Cijfers zeggen soms niet alles. Willem van der Veen won in het seizoen 2008-2009 dertien maal en werd toen 44^e. Elf zeges in de recente maanden vormen de basis voor zijn beste prestatie ooit: 25^e. Dat geldt eveneens voor Tom Snoeij Kiewit (dertigste) die op dertig avonden een mooie score van vijftig procent behaalt. Vader Paul (37^e) verbetert zich tien plaatsen, onder meer dankzij elf winstpartijen.

In zestien seizoenen is Rinus van de Krol twee keer 48^e geworden. Zijn score van 11½ punt is ditmaal goed voor de 42^e positie in de eindstand. Gerrit van der Hoff (45^e) is de enige van de 59 deelnemers die afgelopen jaargang alle clubavonden in De Kreek heeft bezocht. Het erelid heeft in de laatste drie seizoenen welgeteld 99 partijen gespeeld, waar 101 het maximum is. Mede-erelid Frans Bouwman (46^e), vlak voor de twintigste ronde negentig jaar geworden, staat op 91 partijen.

Dat aantal van 59 deelnemers is overigens een laagterecord voor Caïssa-Eenhoorn. En als we ook de periode-Caïssa erbij pakken: voor het eerst sinds 1991 telt de clubcompetitie minder dan zestig deelnemers. Daar mag de vereniging zich wel enige zorgen over maken.

Tenslotte nog twee overzichtjes.

Meeste zeges op rij:

6: Ronald Ritsema en Ton Wessels.

5: Robbert van Dijkhuizen, Nick Manshanden en Hans de Vries.

Langste ongeslagen serie (tussen haakjes achtereenvolgens aantal winstpartijen en remises):

17: Ronald Ritsema (13 en 4).

10: Nick Manshanden (8 en 2).

9: Robbert van Dijkhuizen (6 en 3) en Dirk Lont (4 en 5).

8: Peter Holscher (5 en 3) en Frans Kragten (3 en 4).

7: Frans Bouwman (3 en 4) en Hans de Vries (6 en 1).

6: Marc Baank (2 en 4), Robin Duson (4 en 2), Johan Paul Hendriks (2 en 4), Roy Kerkhoven (5 en 1), Sander Koning (2 en 4), Jan Schagen (3 en 3), Bert Spil (4 en 2), Arend Stapel (4 en 2), Ton Wessels (6 en 0) en Martijn de Wit (3 en 3).

5: Bas van den Berg (3 en 2), Ron Deen (3 en 2), Piet Duson (3 en 2), Aad Laan (1 en 4), Han Pansters (4 en 1), Erik Romkes (3 en 2) en Frank Tieken (3 en 2).