De eerste NHSB-ronde voor de eersteklassers van Caïssa-Eenhoorn stond in het teken van een dubbele confrontatie tegen De Waagtoren. Twee 2-6 uitslagen maakten al meteen duidelijk dat beide achttallen een bescheiden rol in 1A en 1B zullen spelen.

Dat is overigens niet zo vreemd. Caïssa-Eenhoorn 4 reisde dinsdagavond met drie invallers naar De Waagtoren 3 en had een gemiddelde rating van 1766 in het notitieboekje staan. Bij de Alkmaarders lag die een dikke honderd punten hoger: 1884. Ze vormen een van de vier ploegen met een gemiddelde rating van boven de 1800, terwijl Castricum met 1900 de papieren favoriet is. Wil de Hoornse ploeg een kans op handhaving maken, dan zal van de twee naaste concurrenten HWP 4 (1789) en WSC De Pion (1744) gewonnen moeten worden. De Wormerveerse schaakclub komt op 30 oktober naar De Huesmolen.

Meer nog dan de te verwachten zware strijd baart de invulling van onze drie topploegen in de NHSB-competitie zorgen. Het kostte Erik van Tooren, teamleider van het derde, twee weken geleden veel moeite om acht man voor de zaterdagse wedstrijd tegen Aartswoud te vinden. Er gingen twee invallers mee naar de dit seizoen jubilerende schaakvereniging.

Gerard Groot is gestopt als wedstrijdleider, maar zette zich de afgelopen dagen toch in voor Caïssa-Eenhoorn om het vierde en vijfde compleet te krijgen. Na talrijke mailtjes en telefoontjes – veel bondsspelers van vorig seizoen zijn om diverse redenen afgevallen – dacht hij het weekeinde alles rond te hebben, toen er toch nog twee afzeggingen kwamen. Gerard, alle hulde voor jouw inzet, waardoor er in twee speelzalen acht man achter de borden zaten.

Maar het gevolg was wel dat Caïssa-Eenhoorn 4 met drie invallers speelde en Caïssa-Eenhoorn 5 in de thuiswedstijd tegen De Waagtoren 4 zelfs met zes. Dat team had dinsdagavond een gemiddelde rating van 1662; de Alkmaarse formatie heeft met 1809 de een na laagste rating. Alle tegenstanders van het vijfde zijn 160 tot 310 (jazeker) ratingpunten sterker en het zal duidelijk zijn dat er een wonder moet gebeuren om dit team te behouden voor 1B. Maar laten we de moed niet verliezen en iedere wedstrijd als een uitdaging beschouwen.

Want in Alkmaar verloor het vierde dan wel met 6-2, onze jongens hielpen de thuisploeg een stevig handje. Bert Spil kwam slecht uit de opening en keek binnen het uur tegen een verloren stelling aan, Co Buysman deed bij gelijkwaardig tegenspel zijn dame cadeau aan oud-Caïssa-lid Willem Meyles, Johan-Paul Hendriks verknalde met één slechte zet een partij met mogelijkheden en Aad Laan miste in een belangrijke fase een sterke loperzet. Waarmee niet gezegd dat de zege van De Waagtoren 3 niet verdiend was. Van bord 1 tot en met bord 8 stuk voor stuk prima schakers die de stellingen beter opzetten en minder fouten maakten.

Goed, de wedstrijd. In ’t Gulden Vlies is het meubilair enigszins verplaatst, waardoor niemand meer krap zit. Bovendien was er één lange tafel gemaakt voor het spelen van de bondswedstrijd, met voldoende ruimte aan beide zijden om de ontwikkelingen op alle borden te volgen. Bert Spil (zwart) was de eerste die enkele rondjes liep. Tegen Piet Pover raakte hij in de opening een pion achter en had zijn rokademogelijkheid verspeeld, waarmee zijn verdediging verzwakte. Na een uurtje doormodderen zag hij er geen heil meer in.

Co Buysman had bij interim-teamleider Johan-Paul Hendriks om de witte kleuren verzocht, nadat hij in zijn eerste twee partijen van dit seizoen de zwart stukken beroerde. Tegen Willem Meyles koos hij voor de Engelse opening. Beide spelers keken lang tegen een vol bord aan. Zwart begon op de koningsvleugel wat aan te dringen, maar na 21. … Lxg2+ 22. Kxg2 (beide witveldige lopers waren de enige stukken die werden geslagen) was de druk verminderd. Co wilde op die flank het initiatief overnemen. Met 24. De2 gaf hij echter zijn oud-clubgenoot de kans voor een paardvork op f4 met schaak en dameverlies.

JP (wit) speelde tegen – en met – Ton Fasel een leuke partij, met scherpe kantjes. Hij had een combinatie in petto om een prachtige stelling te verkrijgen, maar de zwartspeler ging daar niet op in. Vervolgens deed JP een cruciale zet die grote nadelige consequenties had en waardoor hij een keuze moest maken tussen mat of torenverlies: 3-0.

Met zwart ging Arend Stapel lange tijd gelijk op met Leonard Haakman. De Alkmaarder verkreeg na dameruil evenwel een pionnetje meer en dat was een vrijpion op d6. Toen hij ook nog een tweede Hoornse pion had veroverd, zag het er somber uit voor Arend. De partij kreeg evenwel een curieus slot. Wit liet zijn d-pion promoveren, maar deed dat niet volgens de regels. Hij pakte de dame en plaatste die op veld d8 om vervolgens de pion van d7 te nemen en achter het bord te plaatsen. Enkele maanden geleden is er tijdens een internationaal toernooi met grootmeesters een flinke rel geweest, omdat een deelnemer dezelfde handeling verrichtte. Een arbiter zag dat en verklaarde op grond van FIDE-regel 3.7e direct de partij voor hem verloren. Na dat toernooi hebben overigens veel spelers een verklaring ondertekend om de Russische promotiezet (eerst de dame pakken en die dan inruilen voor de pion) in het reglement opgenomen te krijgen. Maar in ’t Gulden Vlies was niemand op de hoogte van de regel en zonder poespas werd 4-0 op het wedstrijdformulier geschreven.

De Hoornse eer werd gered door kopman Roy Kerkhoven. Hij had tegen Leo van Steenoven het initiatief genomen en bouwde vooral op de damevleugel een ijzersterke stelling op om daar de vrijpionnen op a4 en b5 te ondersteunen. Beide spelers vochten bovendien tegen de klok. Na 25 zetten had Roy iets meer dan drieëenhalve minuut over voor de resterende elf en zijn opponent enkele seconden minder. Tijdens een afruil verloor zwart een loper en een vervelende aftrekschaakdreiging kon Roy eenvoudig pareren door zijn b-pion door te schuiven om zo de diagonaal van de Alkmaarse dame naar de Hoornse koning te sluiten. Leo had toen voor zijn laatste acht zetten nog veertien seconden over en keek tegen een verloren stelling aan.

Ondertussen probeerde Aad Laan (zwart) al zettenlang om Fred Driesse klem te zetten. Aad zocht naar aanvalskansen via de randlijnen en met name de koningsvleugel werd onder druk gezet door de dame en beide torens op de h-lijn te posteren, waarna de vorstin zich tussen de Alkmaarse pionnen worstelde om schaakjes te kunnen geven. De witte monarch moest terug naar f1, naast een passief paard op g1 en een nog passievere toren op h1. Fred haalde zijn dame erbij als extra verdedigingsstuk. Zwart had met zijn witveldige loper de dametoren kunnen aanvallen, maar koos voor een andere voortzetting en bood zijn tegenstander de kans om het paard actiever te maken. Wit won op die manier een pion en nam het initiatief over. Na verlies van een tweede pion bleef Aad met een verloren stelling zitten en was De Waagtoren 3, vorig seizoen uit de promotieklasse gedegradeerd, verzekerd van de eerste seizoenszege.

Frans Kragten (wit) speelde een uitstekende partij tegen Rob Freer die met zijn deelname aan een aantal toernooien zijn rating had opgekrikt en er 110 meer had. Aanvankelijk speelde de strijd zich af op de koningsvleugel, waar Frans even een pion voorkwam maar die later moest inleveren. Beiden gingen een eindspel in van een paard met pionnen op de e-, f-, g- en h-lijn, maar het Hoornse stuk had een actievere plek op het bord dan het Alkmaarse. Daarmee veroverde hij drie pionnen, toen de zwarte vlag viel: 5-2.

Ook Bas van den Berg trof een opponent met ruim honderd ratingpunten meer. Henk Westerman (wit) werkte toe naar een toreneindspel met een pion meer, op de f-lijn. Zwart vocht voor wat hij waard was, maar de Schoorlse schaakveteraan heeft een mooie staat van dienst en hield zijn stelling op winst. Met drie om twee pionnen, en nog steeds de torens, ontstond een fraaie stelling voor de theorieboeken. Het nadeel van Bas was de koningspositie. Zijn vorst werd afgesneden om echt in het spel betrokken te raken, terwijl de witte collega een vrijpion op de c-lijn op ideale manier ondersteunde. En die promotie was niet af te wenden.

De Waagtoren 3 – Caïssa-Eenhoorn 4 6-2:

Leo van Steenoven (1955)-Roy Kerkhoven (1905) 0-1

Piet Pover (1916)-Bert Spil (1798) 1-0

Ton Fasel (1914)-Johan-Paul Hendriks (1801) 1-0

Henk Westerman (1881)-Bas van den Berg (1767) 1-0

Rob Freer (1865)-Frans Kragten (1755) 0-1

Leonard Haakman (1853)-Arend Stapel (1689) 1-0

Willem Meyles (1846)-Co Buysman (1671) 1-0

Fred Driesse (1843)-Aad Laan (1748) 1-0