De kop is eraf. Na een geweldige seizoensstart ben ik inmiddels drie partijen ver en bedraagt de – schamele – score slechts een half punt. Eén troost: bij een gemiddelde ratingtegenstand van 1933 is dat niet slecht.

En er is nog een pluspunt. In die drie eerste partijen van het pas begonnen seizoen bedroeg de totale bedenktijd zo’n tien uur, waarin ik welgeteld negen uur en 55 minuten gelijkop ben gegaan met mijn tegenstanders. Daarom is de seizoensstart geweldig. En dat geeft hoop voor de toekomst.

Want er komen zware maanden aan. Voor het eerst in mijn 20-jarige schaakloopbaan ben ik basisspeler van een NHSB-eersteklasser. In de opstelling van Caïssa-Eenhoorn 5 kwam ik mijn naam vetgedrukt als derde tegen. Dat is mooi werk, want op 2 november reizen we naar Zandvoort en bij de combinatie Chess Society/Jopen is Dennis van der Meijden met zijn 1783 de derde man. Nog hoger zitten daar Ramon van Beemdelust (2060) en Stephan Geuljans (2022), dus ik zou zeggen: sterkte, clubgenoten aan bord 1 en bord 2.

Dennis moet een peulenschil zijn in vergelijking met mijn eerste twee bondstegenstanders. Remise tegen Wilko van der Gracht (1989) en afgelopen dinsdag in Alkmaar verlies tegen Willem Meyles (1846), toevallig twee oud-clubgenoten uit de tijd dat Caïssa-Eenhoorn nog Caïssa heette. Die nederlaag was een drama. Een aanval van Willem op mijn koningsvleugel was afgeslagen en in een gelijkwaardige stelling, 0.0 volgens de computer, speelde ik de dame naar het ideale veld voor een paardvork met schaak. ,,Dag dame’’, om met Frans Kragten te spreken. Ik kon wel door de grond gaan, maar dat is op de eerste verdieping van ’t Gulden Vlies wat lastig uit te voeren.

Na een slapeloze nacht ben ik weer bij mijn positieven. Voor een deel is dat te danken aan Ivantsjoek, bijna de naamgever van onze club geworden. Hij vond dat een eervolle suggestie en sindsdien houdt ’s werelds meest geliefde grootmeester Caïssa-Eenhoorn een beetje in de gaten. Zo bekeek hij met grote interesse mijn opening in de promotieklassepartij tegen Wilko. In Hoogwoud speelde ik een Grünfeld-Indisch, inclusief een paard dat naar a6 ging. Vasil doet mee aan het FIDE Grand Prix-toernooi in Londen en besloot tegen Anish Giri hetzelfde te spelen. Ondanks enige kleine verbeteringen aan Oekraiense kant wat later in de partij bereikte Ivantsjoek hetzelfde resultaat: remise.

En daar kan ik voorlopig op teren.