De grappen werden al snel gemaakt. Rinus van de Krol, lid van de bondszaterdagse opbouwploeg: ,,Het zesde speelt hoger dan het eerste.’’ Tegenstander En Passant: ,,Dit is een wedstrijd van hoog niveau.’’ Caïssa-Eenhoorn-speler Jan Smink: ,,Schaken in hogere sferen. Dat heb ik nog nooit meegemaakt.’’ Supporter Robbert van Dijkhuizen: ,,Jan, je mag naar het podium.’’

Het zesde (achtergrond) speelt op een hoger niveau dan het eerste (rechts).

Caïssa-Eenhoorn neemt na een jaar afwezigheid weer deel aan de viertallencompetitie van de Noordhollandse Schaakbond. Omdat de eerste tegenstander van Texel komt, moest het kwartet zaterdag aan de bak. De veerdiensten van en naar het Waddeneiland zijn niet voorzien van een tocht rond middermacht, waardoor alle bondswedstrijden van de schakers uit Den Burg – die op maandag hun clubavond hebben – op een zaterdag worden gepland.

Ditmaal viel dat gelijk met de vierde ronde van de KNSB-competitie, inclusief thuisduels van het eerste en tweede achttal van Caïssa-Eenhoorn. Beide ploegen kregen hun vertrouwde plaats in de speelzaal, de viertallen van Caïssa-Eenhoorn en En Passant werden uitgenodigd om op het één meter hoge podium van de theaterzaal te spelen.

Voor Co van Heerwaarden, kopman van En Passant, werd het een weerzien met een oude bekende. Theo Weijers uit Amsterdam was de wedstrijdleider voor de twee landelijke duels en Co heeft 28 jaar in de hoofdstad gewoond. Verhalen van vroeger, met name over de vereniging De Pion (door een fusie met ES’80 in 2014 nu EsPion geheten), werden uitgebreid verteld. Johan de Lange, oud-lid van het Hoornse Caïssa en onze eerste clubbladredacteur, verhuisde halverwege de jaren tachtig naar Amsterdam en ging bij De Pion schaken en was ook een bekende van Co van Heerwaarden.

Het viertal uit ‘de hoofdstad van Texel’ had een veerboot eerder genomen om tijdig in Zwaag aanwezig te kunnen zijn. Een aankomst om kwart over één werd als storend voor de vier KNSB-teams ervaren. Het voordeel was dat Co van Heerwaarden gedurende drie kwartier met Theo Weijers oude koeien uit de sloot kon halen.

Caïssa-Eenhoorn trad aan met de invallers Jan Smink en Tom Snoeij Kiewit en zij zorgden voor de Hoornse buit van anderhalve bordpunt, want En Passant zegevierde met 1½-2½.

Dat was zwaar geflatteerd. ‘Viertal zwijnt in Zwaag’ is de eerlijke kop boven het wedstrijdverslag op de website van En Passant. In eerste instantie was er voor de thuisploeg niets aan de hand. Tom Snoeij Kiewit kwam goed uit de (Nimzo-Indische) opening en nam op de damevleugel met zijn dame en het loperpaar de stelling van Nanning Kikkert onder vuur. Toen ook een paard zich met de aanval ging bemoeien, won Tom na een ruil de kwaliteit. Daar kwam spoedig de Texelse a-pion op. Zwart plaatste vervolgens een toren op a8 dat door een Hoornse loper werd bestreken en gaf meteen op.

Tom Snoeij Kiewit (links) heeft Caïssa-Eenhoorn op 1-0 gezet en analyseert met tegenstander Nanning Kikkert de partij.

Co van Heerwaarden, kopman van En Passant, trok tegen Roel Ridderikhoff meteen het initiatief naar zich toe. Hij had echter in de Trompowsky-aanval zijn loper niet op g5 gezet, maar op f4. Dat pakte verkeerd uit. Roel viel met zijn e-pion het stuk aan en had vervolgens een pionvork op de andere loper en het koningspaard in petto. Na een afruil van alle torens hield zwart de dame en drie lichte stukken over tegen twee voor zijn opponent. Het ging voor Roel mis na het verspelen van zijn a-pion, waardoor de Texelse b4-pion een vrijpion werd. Hij verspeelde zijn dame en de partijwinst.

Jan Smink ging niet in op het damegambiet van Frans Eijgenraam. Hij bouwde zijn stelling goed uit en kreeg de overhand na een dameschaak op c3. Wit reageerde verkeerd op een aanvallende paardzet van Jan die prompt een stuk won. Na dameruil stonden alle torens nog op het bord plus een extra loper voor de Caïssa-Eenhoorn-speler. Ook de laatste zware stukken verdwenen. Frans had zeven pionnen op de zwarte velden staan, terwijl het Hoornse extraatje een witveldige loper was. Bovendien beschikte de witspeler over een pionnenmeerderheid op de damevleugel. Daar probeerde hij iets te forceren en dat lukte door het laatste zwarte stuk te veroveren. Maar de stelling was nog altijd gewonnen voor Jan die echter na zijn loperverlies met remise akkoord ging.

De remise tussen Jan Smink (rechts) en Frans Eijgenraam wordt met een handdruk bezegeld.

Aan het tweede bord trof Willem van der Veen het niet dat hij tegenover Jon van Dorsten zat. Anderhalve maand geleden had de dekselse teamleider voor opzien gebaard door als invaller van het eerste achttal van En Passant in de uitwedstrijd tegen Heerhugowaard met zwart Piet de Haas (rating 2107) op remise te houden. Die vorm nam hij mee naar Zwaag. Hij verijdelde al snel de rokademogelijkheid voor Willem die rond de twintigste zet even adem kon halen en het overgrote deel van de partij onder druk stond. De verdediging op de Hoornse koningsvleugel was aangetast en dat kostte wit een paard, toen alle zware stukken van zijn opponent daar de aanval zochten. Alles werd geruild en Jon offerde zijn loper als extra stuk om met zijn koning in het centrum de beslissing te forceren. Hij beschikte over vrijpionnen op de g- en h-lijn en de monarch kon de laatste Hoornse pionnen op de andere flank opruimen, waardoor zwart ook daar twee vrijpionnen kreeg.

Matchwinner Jon van Dorsten aan zet tegen Willem van der Veen. De Texelse kopman Co van Heerwaarden kijkt toe.

Het feest van de overwinning werd door de Texelse schakers in de sfeervolle barruimte van De Kreek gevierd. Dat was beter dan een uurtje wachten in de haven van Den Helder.