De regen klettert 's avonds op de grond – na een dag met veel zon – als opeens het bericht binnenkomt dat Niek Seelemeijer is overleden. Symboliek voor veel tranen.

Bij menig clubgenoot is hij bekend als speler van de geweldige jeugdlichting die Caïssa halverwege de jaren tachtig had. In het seizoen 1983-1984 komt Niek (toen met Narings als achternaam) voor het eerst voor in een eindstand. Achter Michael Wendarmin wordt hij tweede in de hoogste groep van de jeugdcompetitie.

De jeugdleiders Gerard Groot en Jan van Kalken weten dan al dat ze een aantal fanatieke schaaktalenten onder hun hoede hebben. Zo willen Jan Groenewold, Dimitri Reinderman, Niek en zijn broer Jasper Seelemeijer op zaterdag 22 september 1984 meedoen aan een viertallentoernooi in Grubbenvorst, Limburg. Ze melden zich die ochtend om half zeven bij Jan die de vier met zijn auto naar het ruim tweehonderd kilometer verder gelegen dorp brengt. In groep 1 van spelers tot 16 jaar leggen ze beslag op de eerste plaats. De eerste prijs gaat evenwel naar een ploeg uit een lagere poule. Toch gaat Caïssa niet met lege handen naar huis. Een jaar geleden is er een medaille blijven liggen en de Limburgse organisatie geeft die aan de spelers die zo’n lange reis hebben gemaakt.

Op 29 januari 1985 maakt Niek Narings als 14-jarige zijn debuut in de seniorencompetitie. Hij speelt tien partijen, maar wordt in een veld van 72 deelnemers toch keurig 29^e. Het seizoen erop vormt hij met talenten als broer Jasper, Dennis Koek, Eddy van de Bovenkamp en Eduard Bakker het jeugdige Caïssa 3 en valt in het eerste en het tweede bondsteam in met voor elk één winstppartij.

Zijn doorbraak heeft plaats in het seizoen 1986-1987. Tweede in de clubcompetitie achter Dimitri Reinderman. De strijd tussen de 16-jarige met zwart spelende Niek en zijn twee jaar jongere opponent duurt bijna zes uur. De partij uit de openingsronde wordt overigens tot tweemaal toe afgebroken. De latere grootmeester wint, ook in de negentiende ronde als zwartspeler en dat maakt het verschil tussen de twee. Voor het eerst haalt een team van Caïssa het eindtoernooi van het NK voor spelers tot en met 20 jaar. De Hoornse ploeg bestaat uit de broers Niek en Jasper, Marco Schouten, Michael Wendarmin en Dennis Koek en legt beslag op de vierde plaats.

Niek, Jasper, Marco, Michael en Eddy van de Bovenkamp vormen in het seizoen 1987-1988 het Caïssa-team dat tweede van de Nederland wordt. In de beslissende wedstrijd is het met 3-2 te sterk voor SMB uit Nijmegen (de kampioen), een half bordpunt te kort voor de titel. Voor Niek Narings is er wel de eerste plaats in de clubcompetitie van Caïssa, waarmee hij zich vereeuwigt in de historie van de bijna 100-jarige vereniging.

Daarin onder meer de volgende partij van Niek. In het najaar van 1986 wordt voor de tweede keer het kampioenschap van de regio Westfriesland gehouden. Er zijn drie groepen en in de hoofdklasse is Niek Narings als tiende geplaatst. Als 16-jarig Hoorns talent neemt hij het in de derde ronde op tegen Bert Meester, de nummer 1 op de plaatsingslijst en dan zevenvoudig clubkampioen van Caïssa. Niek zegeviert met een geweldige koningsaanval. Ondanks overwinningen aansluitend op Wilko van der Gracht, Peter Holscher en Jaap Gorter moet hij genoegen nemen met de tweede plaats, achter oud-clubgenoot Eddy Schouten.

Niek Narings stapt in 1988 over naar de Zaanse vereniging Het Witte Paard en weer later naar het Amsterdamse Caïssa, waar hij de achternaam verandert in Seelemeijer. Op de website van de hoofdstedelijke club is gisteren zijn overlijden bekend gemaakt.