Soms zit het mee en soms zit het tegen. Op de dag dat eredivisiekoploper PSV vijf doelpunten om de oren kreeg van laagvlieger Willem II, incasseerde ranglijstaanvoerder Caïssa-Eenhoorn ook vijf tegentreffers en verloor eveneens van een laagvlieger: Caïssa 2. In tegenstelling tot de Eindhovenaren scoorde ons vlaggeschip driemaal.

Het is de charme van de sport dat die lang niet altijd berekenbaar is. Omdat naaste concurrent Philidor in de Leidse derby tegen LSG 2 onderuit ging, staat Caïssa-Eenhoorn nog altijd bovenaan en liep zelfs een half bordpunt uit op de nummer twee. En de eindstreep komt weer een stap dichterbij.

Rekenen hoeven we de laatste twee bondsronden niet. De ‘als-zinnen’ hoeven niet te worden uitgesproken. Als dit, als dat, Caïssa-Eenhoorn moet de eerstvolgende wedstrijd, op 7 april in De Kreek tegen het Hilversums Schaakgenootschap, winnen om zijn goede uitgangspositie vast te houden. Na de nederlaag van gistermiddag in Amsterdam zal er zeker en vast een gemotiveerd achttal aan de borden zitten om dat doel te bereiken.

Het duel tegen Caïssa 2 werd niet gespeeld in de gebruikelijke zaal van de hoofdstedelijke club (huize Lydia), maar in De Meevaart, de huiskamer van de Indische Buurt. In dezelfde ruimte stuitte het eerste tiental van Caïssa op AAS, de Alternatieve Aalsmeerse Schaakvereniging. Onze clubgenoot Peter Poncin speelt voor de bondscompetitie bij AAS en hield Enrico Vroombout knap op remise. Toch nog een Hoorns succesje in Amsterdam.

Caïssa-Eenhoorn-teamleider Tom Balla kreeg kort voor de wedstrijd van Henk-Jan Visser te horen dat de eerstebordspeler door een spoedklus op zijn werk wat later zou komen. Tussen 13.00 en 13.55 uur werd er flink gebeld, maar het eindje van het liedje was dat Henk-Jan het niet ging redden. Een bordpunt zonder slag of stoot weggeven doe je niet en daarom mocht supporter Co Buysman op de stoel van de kopman zitten. Op het moment dat hij en opponent Gert-Jan van der Hoeven de eerste zetten deden, meldde Jerrel Thakoerdien het eerste succes voor de Hoornse ploeg. Abe Willemsma sloeg een pion van de zwartspeler en dat had hij beter niet kunnen doen. Nu kreeg hij een onstuitbare aanval over zich heen.

De voorsprong hield de gastploeg niet vast. Het wonder van het eerste bord bleef uit. Co had na twintig zetten een gelijkwaardige stelling opgebouwd, maar miste de tijd om het vervolg goed te berekenen en zat natuurlijk ook tegenover de sterkste speler van Caïssa 2. Gert-Jan liet hem vervolgens kansloos: 1-1.

Ondertussen was al duidelijk geworden dat het een moeilijke middag zou worden. Van de overige zes borden scheen alleen de zon voor Martijn Monteban en Jeroen Edeling. Daan Zult had drie pionnen minder en keek tegen een verloren stelling aan, Arlette van Weersel, Ron Deen en Alexander Geerts stonden onder grote druk. Ron en Arlette konden het tij niet keren (3-1), terwijl Anno Steenberg van zijn stelling tegen Jeroen een betonnen muur maakte die zelfs door de sterkste boor niet kapot te krijgen was. Onze clubgenoot had de kwaliteit meer, maar de Amsterdamse witspeler beschikte over zeven pionnen (tegen zes voor Jeroen) en verijdelde met een goede opstelling van koning, toren en loper elke doorbraakmogelijkheid: remise.

Iets eerder had Martijn wel de winst naar zich toegetrokken. In een toreneindspel met een sterke vrijpion als extraatje bracht onze FM-speler zijn bondsscore op 6½ uit zeven. Alexander verloor een stuk, terwijl Paul Hummel de enige tegendreiging goed in de gaten hield en naar een gewonnen eindspel kon afwikkelen: 4½-2½. Daan had eveneens een matdreiging die Paul Janse via dameruil verijdelde. Wel snoepte de Amsterdamse Caïssa-Eenhoornaar twee pionnen mee en maakte in een toreneindspel met een pion minder het zijn opponent dermate lastig dat zwart zich tevreden moest tonen met een halfje.

Het betekende de eerste nederlaag van dit seizoen, maar een verloren slag is nog geen verloren oorlog. Bij een Mesopotamische maaltijd in restaurant Nour werd de accu voor de wedstrijd tegen HSG opgeladen.