Het eerste NHSB team, ofwel Caïssa-Eenhoorn N1 tegenwoordig, heeft in de eerste ronde geen potten kunnen breken. Het op papier veel sterkere HWP Haarlem N1 bleek ook veel te sterk: 7-1.

Door de afscheiding tussen de KNSB- en de NHSB competitie, kun je er nu voor kiezen om zowel (onbeperkt) KNSB als in onderbond te spelen. Het N1 team van Caïssa-Eenhoorn bestaat eigenlijk grotendeels uit het voormalige derde team. Tegenstander HWP Haarlem maakte daarentegen wel optimaal gebruik van die mogelijkheid. Met gemiddeld bijna 2100 treden zij op met heel wat spelers uit hun eerste KNSB team (wat eerste klasse speelt). Dat het daarom een zware avond zou worden stond wel vast.

Mooi op tijd gearriveerd in Haarlem, was het zoeken naar een parkeerplaats. Uiteindelijk heb ik de auto maar in het wijkje erachter neergezet, van waar ik nog steeds niet weet of ik hem daar überhaupt wel mocht neerzetten. Goed, stukje lopen, waarna we de Sociëteit konden betreden. Een mooie gebouw, met ruime mogelijkheden. In de grote ruimte met de bar vond de drukbezochte interne plaats en in het kleine rustige achterzaal twee externe wedstrijden. Daar werden de bouwlampen neergezet om voor extra licht te zorgen. Ze stonden mijn inziens alleen maar in de weg, maar enfin, er was licht.

Ardjan Langedijk, vaste speler van het tweede KNSB team, speelt intern bij HWP Haarlem. Een week van te voren kreeg ik dan het leuke bericht dat hij mee wilde spelen met de N1 (immers, dat mag ook gewoon). Hij mocht het als invaller voor Peter Holscher, opnemen aan bord 1 tegen Collin Boelhouwer. Twee weken terug speelde ze ook al tegen elkaar in de interne bij HWP. Toen met omgekeerde kleuren en een punt voor Ardjan. Dat kunststukje wilde hij graag gaan herhalen deze avond.

De kaarten werden echter al snel op een aantal borden op tafel gelegd. Op vele borden werd goed tegenstand geboden, maar het krachtsverschil werd soms wel al snel duidelijk. Zo ook bij Fred Avis. Hij speelde zijn vertrouwde opening snel, maar kon materiaalverlies na een aantal kracht-zetten niet voorkomen: een vlotte nul.

De prima spelende Bert Spil verspeelde wat later remise, en kreeg ook een nul aan de broek. Bij Roy Kerkhoven leek het er aanvankelijk goed uit te zien. Na een misrekening verloor hij echter materiaal, wat niet gecompenseerd kon worden.

Gijs Leene had het vanaf het begin al zwaar. Hij kon niet in het spel komen en moest net als menig teamgenoot het hoofd buigen. Ondertussen was Ton Wessels een lekker potje Halma aan het spelen. Een dichtgeschoven stelling waar zijn tegenstander niet doorheen kon komen werd bereikt. Ton bleef alert op mogelijke offers en kon in ieder geval de eer redden met een remise.

Zelf koos ik na een rustige opening om met een geïsoleerde pion te spelen. Dat bleek uiteraard een aanknopingspunt voor mijn tegenstander. Met dynamisch spel kon ik echter wel goede kansen creëren voor mijzelf. Nadat deze werden geneutraliseerd, en de dames werden geruild, ontstond er een gelijk eindspel waarna we snel de hand konden schudden.

Vlak daarvoor had Ton van Dijk al het onderspit gedolven. Hij kon niet onder de druk van zijn tegenstander vandaan komen.

Onze ingezette joker, Ardjan, was het langste bezig en had onderhand een interessante stelling bereikt. Hij kon een mooi dameoffer uitvoeren wat winnend leek te zijn. Het bleek echter complex, en nadat hij eeuwig schaak uit de weg was gegaan, werd zijn winstpoging gepareerd: 7-1

Na de partij was het nog wel even snel drinken halen. Om half 12 is het namelijk de  laatste ronde. Dat zijn nog eens Huesmoliaanse tafarelen. Er werden dus nog even snel 26 bier en 1 cola besteld voordat we met een bordpunt op zak huiswaarts konden gaan.

Ik zei bij het zetten van mijn handtekening nog tegen mijn tegenstander, en collega-teamleider Max Merbis: ‘gelukkig is het geen 8-0 geworden’. Enfin, de kop is er af. De sterkste ploeg hebben we gehad en we kunnen omhoog kijken. Over drie weken komt De Waagtoren N1 op bezoek.

HWP Haarlem N1 - Caïssa-Eenhoorn N1 7-1