Het lijkt er een beetje op dat op de zesde avond van de clubcompetitie remise overheerst. De sterkste NHSB-teams van Caïssa-Eenhoorn en De Waagtoren spelen remise, de wedstrijd voor het landelijk bekertoernooi tegen het viertal van Magnus Anna Paulowna Combinatie levert remise op en ook de twee partijen op onze tafel krijgen geen winnaar.

Opperste concentratie bij Aad Laan (wit) en Albert Noordhuis. De zwartspeler heeft zijn torens op de e-lijn verdubbeld om de vrijpion op e6 weg te werken. Maar hij is nog niet aan zet.

Naast me neemt Aad Laan het op tegen Albert Noordhuis. Op de website van onze vereniging staat een historische ranglijst over bijna alle clubcompetities vanaf 1980-1981 en Aad – die al een dikke dertig seizoenen meespeelt – is koploper. Albert, nog geen jaar lid, neemt de 252^e plaats in. Maar reputaties tellen dit keer niet. Met zwart geeft hij flink tegengas. Op de zeventiende zet kan Aad via een combinatie een pion (op h7) winnen. Hij kiest voor een andere voortzetting. Met een paardzet valt zijn opponent de witte dame aan en zij wordt verplaatst. Het is het begin van een spectaculaire fase, want opeens staat de zwartspeler beter en hij wint de dubbele kwaliteit. Albert denkt met dameruil de stelling te vereenvoudigen, maar zijn aanpak kost hem een stuk en dan worden de rollen – weer – omgedraaid.

In het eindspel heeft Aad het loperpaar en een paard, zwart gaat verder met de beide torens. Er volgt een dertig zetten lange en spannende strijd om de beste velden om aan te vallen en de juiste velden om te verdedigen. Tussen de bedrijven door geeft Albert één kwaliteit terug om een vrijpion op e6 op te peuzelen. Als beide spelers nog één pion over hebben, zorgt zwart voor een actieve toren om de bewegingsvrijheid van het witte loperpaar en de activiteit van de witte koning in te perken. Niet veel later schrijven ze ‘½-½’ in hun notatieboekjes als uitslag op.

Het is een drukke avond. Caïssa-Eenhoorn N1 levert een uitstekende prestatie door De Waagtoren N1, een van de titelkandidaten, op 4-4 te houden. Ook wordt een wedstrijd uit de eerste ronde van het KNSB-bekertoernooi (poule B) gespeeld. Caïssa-Eenhoorn heeft Dierenkliniek Zuiderkaag/MACh geloot en voor de aanvang krijgt Henk-Jan Visser een verrassing. Hij is jarig en wordt massaal toegezongen. De traditionele Kreek-surprise voor een jarige schaker is een bord met snoepgoed, drank (bier, koffie of thee) en sterretjes, maar net als Robbert van Dijkhuizen met de traktatie naar binnen loopt, is het vuurwerk gedoofd. Dat wordt voor de wedstrijd bewaard. Die eindigt in 2-2, waarna ook de verlenging onbeslist blijft. Het zijn de ‘strafschoppen’ (schrapregel, als eerste wordt het resultaat van het vierde bord geschrapt) die ons bekerviertal nekken. Geen Europa League, maar wel volle concentratie voor de competitie.

Hilariteit in de speelzaal van Caïssa-Eenhoorn. De jarige Henk-Jan Visser weet niet wat hem overkomt, als Robbert van Dijkhuizen hem met de bekende Kreek-traktatie opzoekt. Een beetje vuurwerk is nog zichtbaar.

Veel belangstelling en lol rondom de jarige Job, Henk-Jan Visser.

En natuurlijk wordt het 'Lang zij hij leven' gezongen met aansluitend een driewerf 'Hiep, hiep, hoera' voor Henk-Jan Visser.

Er zijn ook interne bekerpartijen. Vorige week was de eerste ronde, maar onder meer Sander Koning deed toen mee in een bondswedstrijd en zijn duel tegen Bas van den Berg werd met zeven dagen verplaatst. Hier is ook sprake van een partij tussen een zeer ervaren clubspeler (Bas, achtste op Caïssa-Eenhoorns ranglijst aller tijden) en een nog jonge aanwinst. Sander is bezig aan zijn derde seizoen, nadat hij in de eerste twee in het clubkampioenschap achtereenvolgens 21^e en 19^e is geworden; respectabele eindklasseringen voor iemand die nog niet zo lang actief is in de ‘interne’.

Sander is vanaf het begin de bovenliggende partij, maar Bas stribbelt lang tegen. De witspeler krijgt een pion op h6 en voert de druk op de stelling van Bas op. Zwart heeft niet gerokeerd en zal dat ook niet doen. Na dameruil valt de noodzaak weg en staat zijn koning op e7 redelijk veilig. Een voordeel voor Sander is dat meer stukken meedoen in de strijd, terwijl een zwarte loper op e8 passief toekijkt. Bas offert een paard voor twee centrumpionnen en daarmee explodeert de strijd. Hij stuurt een toren naar de eerste en tweede rij om de koning van Sander naar h3 op te jagen. Dan zorgen beide spelers voor een interessante en gecompliceerde stelling. Uiteindelijk staan twee torens van zwart in en in een eindspel met een toren minder zijn zijn kansen om de tweede bekerronde te verdwijnen verdwenen.

In de vijf bekerpartijen deze avond winnen alle ‘thuisclubs’; de witspelers dus. Jan Schagen, Willem van der Veen en Jelle Suiker schakelen respectievelijk Wout Druijf, Sernin van de Krol en Piet Duson uit en daarmee verdwijnen drie outsiders van het toneel. Martijn de Wit ontdoet zich van Kees Overboom en dat mag geen verrassing heten.

Zelf speel ik voor de clubcompetitietegen Sjoerd Kelder. Een topper, jazeker, want we staan derde (Sjoerd) en vierde. Het wordt een superspannende partij, waarin ik overigens lange tijd minder goed sta dan gedacht. Als ik denk de stelling onder controle te hebben, volgt 14. … c5. Om Sjoerds b4 te verhinderen en om te voorkomen dat ik de hele avond moet verdedigen. Even zit de schrik erin, want na een pionruil staat op dat veld een onverdedigde loper van mij en lijkt het erop dat ik de d-pion ga verliezen. Na wat rekenwerk valt de schade mee, want de witte pion op a2 kan ik in dat geval veroveren.

Sjoerd steekt veel tijd in het zoeken naar de beste voortzetting en heeft vanaf dat moment ook een plus. Daarna blijft het passen en meten om voor al zijn plannen een stokje te steken. Met name zijn loperpaar kan gevaarlijk worden. Maar net nadat de witveldige lopers zijn geruild, word ik geconfronteerd met een vervelend springend paard. Wit heeft ondertussen een tijdsachterstand van zo’n veertig minuten opgelopen en ik kom die fase goed door, al kost dat heel veel bedenktijd.

De partij krijgt een bizar einde. In een inmiddels gelijkwaardige stelling (dame, toren, paard en vijf pionnen) en in wederzijdse tijdnood – we hebben allebei zo’n twintig seconden over – kan ik zijn lichte stuk pennen en mijn paard actief maken. Sjoerd doet een onreglementaire zet en zet heel sportief de klok stil. Wedstrijdleider Sernin van de Krol is bezig met zijn administratie bij de KNSB-bekerwedstrijd en komt een paar minuten later om een en ander op te lossen. Ik heb enkele keren remise aangeboden en zeg dat dat aanbod nog steeds geldt. We gaan verder, met wit aan zet. Hij haalt zijn koning uit een schaak en biedt remise aan, waarop ik hem de hand schudt. En dan pas blijkt dat ik met mijn voorlaatste zet een vork op koning en dame heb geplaatst. Het duurt even voordat het dubbeltje valt en Sjoerd en nog enkele clubgenoten mij laten zien dat ik wits belangrijkste stuk had kunnen winnen. In de haast van het snelschaken heb ik de damezet nooit gezien en daarmee ook de vork niet.

Het is ondertussen middernacht geweest. Lopend naar de bar denk ik wel aan een pluspunt. Dankzij de toegevoegde tijd ben ik overeind gebleven en dat is voor een niet-snelschaakspecialist mooi meegenomen.