Caïssa-Eenhoorn 2 - Aartswoud 2 in evenwicht

De verschillen tussen de tweedeklasseteams van Caïssa-Eenhoorn en Aartswoud in de NHSB-competitie zijn niet groot. Twee seizoenen geleden versloegen ‘oôs joôs’ de buren met het kleinst mogelijke verschil, vorig jaar werd het een gelijkspel en gisteravond stond opnieuw 4-4 op het scorebord. Met nog één ronde te gaan kunnen alleen heel gekke uitslagen er voor zorgen dat een van de twee op de voorlaatste plaats eindigt.

Ger Roos verzet zich met de zwarte stukken tot het uiterste, maar kan de opmars van de g-pion van Rob Bijpost niet stoppen. Naast de witspeler zit zijn clubgenoot Marcel Kuiper, terwijl als Hoornse supporters Frans Kragten, Roel Ridderikhoff en Aad Laan (vlnr) de ontknoping volgen.

In zeven van de acht partijen waren ook de ratingverschillen te overzien. De enige uitzondering was het invallersduel Co Buysman – David Verweij (1600 om 1013 volgens de augustuslijst, 1726 om 1643 volgens de februarilijst) die op papier een logische 1-0 kreeg, maar in de praktijk niet. Een half jaar geleden hadden ze tijdens het Oscar Romero Open Hoorns 102 zetten nodig om tot een beslissing te komen, ditmaal dertien. Het ongeluksgetal trof David die door kortsluiting in het brein een gewonnen stelling verknalde en gedesillusioneerd opgaf.

 

Zo leidde de thuisploeg in een volle theaterzaal (wedstrijdleider Sernin van de Krol begroette met Silvère Loomans, Stephan Romijn en Peter Swenneker drie nieuwe leden) al heel snel en trokken de overige zeven partijen veel belangstelling van de clubgenoten.

Met drie uit vijf is Aad Laan aan een goed bondsseizoen bezig, maar tegen Richard Deken verslikte hij zich in een variant van de Moderne Verdediging. Zwart offerde tijdelijk een paard op e4 om een pionvork op twee lichte stukken te kunnen uitvoeren. Aad verplaatste een aangevallen loper en had met een zet van de andere loper een licht voordelige stelling kunnen behouden. Na een afruil verloor hij zijn d4-pion en werd meteen onder druk gezet. Een loperoffer op f7 leverde niet het gewenste resultaat op. De Aartswoud-speler had niet veel tijd nodig om naar een mataanval toe te werken.

 

Piet Aardenburg zorgde voor een hernieuwde Hoornse voorsprong. Hij versloeg Rik van Ingen en is met drie winstpartijen en drie remises nog steeds ongeslagen. De kopman van Caïssa-Eenhoorn 2 ging met een betere ontwikkeling het middenspel in. Na twintig zetten stonden nog vier witte stukken (inclusief de koning) op de beginvelden, terwijl bij zwart de dame, beide torens en een loper in stelling waren gebracht om toe te slaan. Het uitblijven van de rokade zorgde voor een kwetsbare positie van Riks monarch die ook nog eens moest opboksen tegen een vrijpion op d4. Piet vond snel de zwakke plekken in de witte verdediging en na het veroveren van de kwaliteit en enkele pionnen hield zijn opponent het voor gezien.

 

Aan de andere kant van de tafel zat David Groen die deze bondscompetitie nog geen partij had gewonnen. Daar moest verandering in komen en Ron van Putten werd het slachtoffer. Na wat Spaanse schermutselingen was zwart kennelijk bevreesd voor een offer op h6 en speelde zijn koning naar h7. Dat bleek later geen goede positie te zijn. De Aartwoudse stelling zag er niet harmonieus uit en dat onderstreepte David met een aanval op de koningsvleugel. Met zijn dame voor de loper op de diagonaal a1-h8 als basis dwong hij Ron tot enkele verdedigingszetten, maar die hielpen niet. Toen wits beide torens op de open f-lijn erbij kwamen, dreigde er opeens van alles, waarvan torenverlies het minst beroerde leek. Die afloop wachtte de zwartspeler niet af.

 

Bij een 3-1 stand leek Caïssa-Eenhoorn 2 op weg naar een kleine overwinning, want in de overige vier partijen was het pakken van anderhalf bordpunt haalbaar. Het ging echter mis bij Frans Kragten en Bas van den Berg. Frans nam het op tegen de avontuurlijke en soms onberekenbaar spelende Lukas Boots die een pion offerde voor ontwikkelingsvoorsprong. Na dameruil en beider korte rokades had wit zijn drie stukken op de damevleugel nog niet in het spel gebracht en begon daar op de negentiende zet mee. Hij moest de pion teruggeven en keek tegen isolani’s op a2 en c3 aan. Met geduldig spel verbeterde Lukas zijn stelling, terwijl de stukken van Frans weinig bewegingsruimte hadden. Dat veranderde na een paard- en torenruil en de routinier van Caïssa-Eenhoorn een vrijpion op a7 kreeg. Ineens waren de kansen gekeerd. Cruciaal was de 39e zet. Wit speelde zijn toren naar b6 (verliezend) in plaats van naar b7 (winnend). De zwartspeler pakte zijn kans meteen. Hij had een giftige loper op d6 en dat ontdekte zijn opponent te laat. Er was geen verweer meer tegen een mataanval, ingezet door de actieve toren op de a-lijn.

 

Peter Couwenhoven is al vele jaren een vogelliefhebber en de Bird-opening markeerde het begin van een spannende partij tegen Bas van den Berg. Er werd op de dertiende zet paarden geruild en daarna bleef het lang stil. Na 27 zetten stonden alle pionnen nog op het bord en waren er geen stukken meer geslagen. De damevleugel was dichtgetimmerd, maar de positie van de witte stukken – met het vizier op de andere flank – bleek beter dan de positie van het materiaal van Bas. Met nog een paar minuten op de klok kwam er na loper- en pionruil iets meer ruimte voor de Caïssa-Eenhoorn-speler die in de analyse na afloop meteen aangaf dat hij op de 31e zet de kwaliteit had moeten geven. Dat deed hij niet, waarna Peter van die ruimte profiteerde, een stuk won en in een winnend eindspel belandde.

 

Vooraf was bekend dat Caïssa-Eenhoorn 2 minimaal gelijk moest spelen en teamleider Arend Stapel stelde met zijn winstpartij het wedstrijdpunt veilig. Die kwam na een lange zit tegen Marcel Kuiper tot stand. Wit speelde de Van Geet-opening die door het opjagen van Arend anders verliep dan gebruikelijk. Het paard op c3 kwam via een tussensprong naar e2 op g3 terecht. Beide spelers hielden elkaar lange tijd in evenwicht, maar met 20. f5 voerde Marcel de spanning op. Er kwam wat ruimte vrij op de koningsvleugel en dat bleek in het voordeel van zijn opponent te zijn. Het ruilen van enkele lichte stukken versterkte de stelling van Arend en na dameruil had zwart opeens zicht op het veroveren van een pion. Dat voordeel raakte hij later kwijt, overigens ten faveure van een sterke opstelling van zijn overgebleven stukken (torens, zwartveldige loper en paard). Na kwaliteits- en pionwinst rondde de Caïssa-Eenhoorn-speler de partij af met een mooie mataanval.

 

Aan Ger Roos de taak om bij de 4-3 stand het halfje over de streep te trekken. In het laatste uur van zijn partij tegen Rob Bijpost moest hij vechten om te overleven en remise was ver weg. Wit had zijn bekende openingszet (b4) gespeeld en het initiatief genomen. Na 24 zetten waren van elk een toren en een paard overgebleven, alsmede zes pionnen. Ger had een isolani op d5 en Rob een sterk paard op f5. Dat stagneerde de inzet van de Hoornse koning, terwijl de witte monarch snel een goede positie op een centrumlijn kon innemen. Vervolgens spitste de strijd zich toe op het veroveren dan wel behouden van de b7-pion. Die viel op de 41e zet, waarmee de Aartswoud-speler een vrijpion op de a-lijn creëerde. Overbelasting van koninklijke taken zorgde voor de beslissing. Ger kon niet tegelijkertijd de a6-pion veroveren en zijn defensie op de andere flank solide houden. Dat eerste gebeurde, maar uiteindelijk was de promotie van de witte g-pion niet te verhinderen.

 

De 4-4 eindstand paste goed in het beeld van de Aartswoud-Caïssa-Eenhoorn-duels dit seizoen. Teams van beide clubs hebben nu drie keer tegen elkaar gespeeld en voorts eenmaal gewonnen en verloren. Komende vrijdag en op 29 maart volgen nog twee wedstrijden.

Om de belangrijkheid van de overwinning aan het derde bord (Arend Stapel) te benadrukken, zijn grotere cijfers gebruikt.

1 thought on “Caïssa-Eenhoorn 2 - Aartswoud 2 in evenwicht

  1. Was het 5e bord met 1-1 uitslag de wens de vader van de gedachte.
    Goed en mooi verslag Co!. Dank hiervoor.
    Arend

Reacties zijn gesloten.