Caïssa-Eenhoorn N1 had voorafgaand aan de laatste ronde tegen En Passant N1 maar één ding dat telde: een overwinning. Hoe de overwinning dan behaald wordt, maakt niet zoveel uit. In de Copernicus werd de 4,5-3,5 dan ook voor de poorten van de hel weggesleept, waardoor het team knap vijfde werd in de eerste klasse A van de NHSB. 

Het seizoen begon zo hoopgevend voor het eerste vlaggenschip uit Hoorn uitkomend in de hoogste NHSB klasse. Een gelijkspel tegen vice-kampioen De Waagtoren, en een overwinning op Magnus/AP zorgden ervoor dat de eerdere nederlaag tegen kampioen HWP Haarlem werd weggepoetst. De jammerlijke nederlagen tegen Castricum en KTV die volgden, gooiden echter roet in het eten. Na een gelukkige 4-4 bij concurrent Aartswoud leek het dobbelsteentje toch de goede kant op te rollen. Echter, door ontwikkelingen elders in West-Friesland (Schagen, red.) de avond ervoor, hadden we zoals eerder gedacht, niet genoeg aan een 4-4 om ons veilig te spelen. Een overwinning was dus noodzakelijk. Erop, of eronder;  alles of niets!

Op dezelfde zaterdag stond het Noord-Hollands kampioenschap voor basisschoolteams (met maar liefst 41 viertallen) op het programma in Hoorn op de middelbare school De Copernicus. Door goed werk van duizendpoot Ben Takken konden wij voor deze wedstrijd ook terecht in de Copernicus. Voor mijzelf dan ook een overvolle dag. Vrijdagavond opbouwen, en dan om half 9 in de ochtend verder opbouwen, vervolgens aanmeldingsbalie, paar ronden als scheidsrechter bezig geweest, en tot slot als speler en teamleider fungeren. Heb je dan nog wel genoeg focus voor je eigen partij? Ja hoor!

Het schoolschaakkampioenschap verliep prima met de vele handen, en ook de wedstrijd liep voorspoedig. Ton Wessels speelde deze ronde niet mee vanwege andere verplichtingen. In Robin Duson, ook helpende bij het schoolschaken, hadden we dan ook een prima vervangster. Dank daarvoor 🙂

Onder leiding van onze wedstrijdleider Sernin van de Krol begonnen we rond de afgesproken 13:15 uur. Dat kwam beter uit met de boottijden vanuit Texel, en was geen enkel probleem. Het was tevens druk rond de Nieuwe Steen, en was het vinden van parkeergelegenheid niet zo gemakkelijk. In een ruim klaslokaal werden de tafels onderhand klaargezet, waarna we na wat kort overleg over de opstelling konden gaan aanvangen.

Bert Spil, spelend met zwart aan bord 7, was als eerste klaar. Tegen Jon van Dorsten kwam hij ogenschijnlijk prima uit de opening. Met het loperpaar, en richtend op de koningsstelling leek er niks aan de hand. De koningsaanval werd hem echter fataal. Door een vervelende tussenzet verloor hij namelijk een stuk, hetgeen hij in het resterende eindspel niet meer goed kon maken: 0-1.

Na een paar ongelukkige nullen is Peter Holscher extern weer helemaal bij. Na overwinningen in de KNSB tegen Leiderdorp, en voor de NHSB beker tegen Het Witte Paard (Z), beloonde hij zichzelf in deze partij opnieuw met een punt. Met een overwinning bij het Veteranenkampioenschap erbij wordt dat dan 4 uit 4 deze week. Met zwart heeft hij al snel een pion meer, en het centrum in handen tegen Joop Rommets. Geconcentreerd zorgde hij ervoor dat hij zijn voordeel behield, en kon de opmars op de koningsvleugel simpel pareren. Toen eenmaal de dame opgesloten werd, kon Peter de verdiende felicitaties ontvangen: 1-1.

Onze Nederlands kampioene nam het als inval kopvrouw op tegen de sterke Jan-Willem Duijzer. Met zwart werd haar koningsstelling onder handen genomen, maar hield goed stond. Ondanks dat, kon ze niet voorkomen dat de witspeler een optisch goede stelling kon verkrijgen. Robin offerde terecht een kwaliteit om een sterk wit paard van d6 te verdrijven, maar tastte even later mis in een lastige stelling. Toen Duijzer zijn zware stukken namelijk in de stelling van Robin kon krijgen was het binnen enkele zetten helaas uit: 1-2.

Fred Avis kent een wisselvallig seizoen. Prachtige overwinningen, afgewisseld met draken van partijen. Deze dag was Fred echter goed bij de les tegen Jaap de Wijk. Met initiatief vanuit de opening leek hij een mooie aanvalspartij op te kunnen zetten. Hij verloor echter een pion, en zag het initiatief wegvloeien. Toen zwart het spel kon gaan maken ging het echter mis. Ondanks een verre opgerukte Texelse vrijpion kon Fred door een tussenschaak een toren ophalen, en daarmee ook de partij. Een heel fijn en belangrijk punt: 2-2.

De spanning nam toe. Roy Kerkhoven stond erg prettig aan het vierde bord, maar op de resterende borden was het meer dan onduidelijk. Gijs Leene en Ton van Dijk stonden slechter, en bij ondergetekende was het nog vrij onduidelijk. Ton, goed voor een mooie bijdrage aan de bordpunten van ons team, speelde aan 5 met zwart tegen Gert Both. Met zwart gaf hij het initiatief aan de witspeler, waarmee Both wel raad mee wist. Zijn centrum- en ruimtevoordeel zette wit uiteindelijk om in een pionnenmeerderheid op de damevleugel, hetgeen Ton helaas fataal werd: 2-3.

Roy bracht de stand weer gelijk. Met de witte stukken strafte hij al snel een onnauwkeurigheid af van Jaap Dros. Roy won een stuk, en leek het punt binnen handbereik te hebben. Hij maakte het zichzelf echter wel lastig, en Dros bleef de druk erop houden. Geholpen door een matdreiging kon Roy afwikkelen naar D+L tegen twee Texelse torens. Hierin bleek Roy gewoon een stuk handiger, en pakte daarmee een  verdiend punt: 3-3

Rienk Sijbsema was de tegenstander van Gijs. Gijs is bezig aan een sterke serie met heel wat goede partijen en mooie resultaten. Met wit kwam hij echter al snel gedrukt te staan, en keek hij tegen een stelling aan met een pion minder. Nu weten we onderhand van Gijs, dat als je van hem wilt winnen, hem wel vaker in de partij moet verslaan. En dat gold ook nu weer. De ervaren Sijbsema offerde een kwaliteit om vervolgens met een ruime pionnenmeerderheid door te breken. Hij overzag echter de kracht van Gijs zijn sterke toren midden op het bord, en kwam pardoes in een matnet terecht: 4-3. Die zagen we totaal niet aankomen.

Tegen reuzendoder Gerard Postma was ik zelf niet zo tevreden over de opening. In een strategisch steekspel behielden beide spelers echter wel het evenwicht en was het aftasten. In een D+T+P eindspel met gelijke pionnen  wat volgde had ik wel wat meer aanknopingspunten. Waar zwart misschien een vrijpion kon creëren, kon wit drukzetten op een achtergebleven pion. Na een remiseaanbod wat ik op dat moment niet kon aannemen, kon ik na gemanoeuvreer toch een pionnetje winnen. Nadat ik de pion had gewonnen zag ik dat het 4-3 stond. Dat wetende bood ik ondanks mijn betere stelling vrij snel remise aan. Ik wilde namelijk geen risico nemen, en de overwinning met de daarbij behorende behoud veilig stellen. Moegestreden nam Postma het aanbood in wederzijdse tijdnood aan: 4,5-3,5. Een beetje een anticlimax zo.

Yes!! Lang leek het ofwel op een kleine nederlaag, ofwel gelijkspel af te steven, en dan toch nog winnen. Een mooie opsteker, en een lekkere afsluiter van een lange dag :).

Hiermee eindigt het N1 team als vijfde in de eerste klasse A van de NHSB. Gezien de gemiddelde tegenstand, en het feit dat wij op papier een van de zwakkere broeders waren, is dat een prima resultaat. Met het nodige geluk is dat ook gelukt. Maar ja, geluk dwing je af zeggen ze wel eens. Met goede inzet, teamspirit, en weinig invallers kun je zoiets dan ook makkelijker realiseren. En ja, zo zie je maar, een half bordpunt kan een wereld van verschil betekenen. Ofwel twee plaatsen op de ranglijst.

Voor de N1 zit het erop. Nu nog maar eens kijken hoe ver we kunnen komen met het NHSB bekerteam. Na de overtuigende 4-0 overwinning op het Het Witte Paard (Z) gaan we er in de kwartfinale goed voor zitten.