Nu de ontknoping van de interne dichterbij komt is de "top" er alles aan gelegen om geen misstappen te begaan. Nu zou je kunnen denken dat er voorzichtig wordt gemanoeuvreerd, maar dat is veelal niet het geval. Toen ik in deze 26e ronde rond  een uur of half l0 langs de borden liep, zag  ik allerminst saaie stellingen.

De 26e ronde, met 26 partijen, wordt op 26 maart gespeeld.

Zo spannend is de strijd om het clubkampioenschap. Waar vroeger in deze fase van de competitie het verschil tussen de nummers 1 en 2 driehonderd punten bedroeg, is dat nu het verschil tussen de nummers 1 en 10.

De ontmoeting tussen Peter van Waert en Gijs Leene beloofde vuurwerk. Beide spelers spelen aantrekkelijk schaak en Peter schuwt ook niet om af en toe een gambiet te spelen. In het scherp gespeelde Tweepaardenspel van het Italiaans bleken beiden niet bang te zijn voor elkaar. Na een grote afruil ontstond er een 4-toreneindspel, waar eigenlijk geen leven meer in zat. Het verbaasde echter insiders niet dat Gijs dat wel wilde uitmelken, waar hij toch om bekend staat. Dat dit nog succes had ook, was na zijn 46e zet f4 al te merken. Alle pionnen op wit's koningsvleugel werden veroverd en Peter had alleen zijn hoop nog gevestigd op een vrijpion op de a-lijn. Wonder boven wonder bleek deze handenbinder sterk genoeg om toch de veilige remisehaven te bereiken.

Er is verschil tussen de ene en de andere partij. Het is stampvol bij het bord van Peter van Waert (net nog zichtbaar), terwijl Jessica Stratmann-Koning en Johan Paul Hendriks het zonder publiek moeten doen.

Tegen koploper Sjoerd Kelder werd mijn vertrouwde Pirc hard aangepakt. Zijn grondige voorbereiding wierp al snel zijn vruchten af, want na een dameschaakje op e2 belandde mijn koning in een soort mijnenveld. Het toren-loper eindspel met 2 pionnen minder leek zo goed als kansloos en ik had al mijn hoop gevestigd op de ongelijke lopers als er torens konden worden geruild. In de wederzijdse tijdnood greep ik die kans en wist eigenlijk makkelijk het halve punt te scoren. Voor Sjoerd een déjà vu want ook in een eerdere ronde liet hij Gerrit Roos al ontsnappen. Een gelukkige bijkomstigheid was dat het extra vluggertje erna door mij gewonnen kon worden, want dat gaat zo in een bekerpartij.

Fred Avis liet in een wat vreemde partij Ton Wessels al snel in het stof bijten en dat overkomt Ton toch zelden. Heel jammer is dat Fred erg opportuun schaakt, waardoor hij ook tegen zeperds aanloopt.

Ook deze keer aandacht voor aanstormend talent. Bert Spil moest in een Siciliaanse partij erkennen dat zijn routine niet zaligmakend is. Met tegengestelde rokades wist Vladimir Bartels ruimte te creëren. De opmars van wit's g-pion zorgde ervoor dat Bert al na 22 zetten de vlag moest strijken.

Bert Spil, klaar met zijn partij, heeft belangstelling voor de eindstelling van Gerard Plukkel-Mai Movrin.

Piet Aardenburg blijft verbazen. Ook nu weer leek hij moeiteloos gelijkspel te bereiken tegen duizendpoot Robbert van Dijkhuizen, die toch wel erg zoekt naar een goede vorm. In het ontstane paard-dame eindspel miste Robbert een grote kans op misschien wel beslissend voordeel. Met de puntdeling was Piet zeer tevreden.

De topper tussen Robbert van Dijkhuizen en Piet Aardenburg (rechts) wordt in alle rust gespeeld.

Verrassingen waren er te over. Wat te denken van de winst van Hans de Vries in deze bekerontmoeting op clubkampioen Roy Kerkhoven. Ook de winst van een altijd actieve voorzitter Co Buijsman op Ton van Dijk en het punt wat youngster Kevin de Rooij behaalde op good old Arnold v/d Wolff sprongen eruit.

Net zoals voor meerdere teamgenoten was de zaterdag jl. behaalde overwinning op de mannen van het Texelse En Passant ook voor mij een zeer prettig begin van het weekend. Volgend seizoen komen we weer uit in de hoogste klasse van de NHSB.