Een beslissende fase in de strijd om het clubkampioenschap lijkt te staan aangebroken. Met nog twee maanden te gaan trekken alle mogelijke favorieten wekelijks alles uit de kast om eind mei de toch wel begeerde titel binnen te slepen.

Een paar mogelijk interessante ontmoetingen stond er er in deze 25e ronde op het programma zoals Nick Manshanden-Ton Wessels en ongeslagen koploper Sjoerd Kelder tegen een net van vakantie teruggekeerde Peter van Waert, maar ook Fred Avis-Gerrit Roos en Sernin van de Krol tegen een in vorm zijnde Ton van Dijk beloofde veel.

Heel lang zag het er naar uit dat Sjoerd op weg was naar een overwinning, maar het moment suprême was het slaan van de pion e6 op de 26e zet met de loper in plaats van met het paard. Vanaf dat moment ging Peter alles of niets spelend counterend op zoek naar zwaktes in de witte koningsstelling. Met een hoop medewerking en uiteraard tijdnood van Sjoerd werd zijn koning na 33.Th4+ pardoes midden op het bord matgezet.

Ook tussen Nick en Ton ontspon zich een tactisch boeiend gevecht. Beide spelers laveerden uiterst behoedzaam om niet verrast te worden. Nick behaalde geen voordeel vanuit de opening en Ton begon zich steeds prettiger te voelen en na de dameruil op b4 leek het er op dat Ton aan het langste eind ging trekken.Met de remise waartoe beide spelers besloten,mag vooral Nick tevreden zijn want er had voor Ton toch meer ingezeten.

Ton had een week eerder ten koste van Ger Roos de halve finale van het bekertoernooi bereikt. Hieronder een curieuze stelling uit die partij.

Wit had vier pionnen meer, maar moest toch in remise berusten. In de verlenging (snelschaken in een 10-minutenpartij) sloeg hij alsnog toe.

De strijd tussen man in excellente vorm Ton van Dijk en wedstrijdleider Sernin van de Krol was de moeite van het bekijken meer dan waard, maar toch wel jammer dat een teleurgestelde Sernin niet kon worden overgehaald om zijn partij te laten publiceren, nadat hij het toreneindspel had verloren.

Fred Avis was duidelijk op zoek naar een goed resultaat, want een aantal nederlagen in het WFK, bij de lenteveteranen en extern hakt er aardig in. In zijn partij tegen Ger Roos kwam weer een ouderwetse aanvalspartij op het bord, welke met overtuiging tot winst werd gebracht.

Het wordt dringen aan de top met zoveel kanshebbers, maar let op Gijs Leene ( in bloedvorm), die veel jonger bleek te zijn dan ik ooit had gedacht en met zijn instelling en vechtlust maling heeft aan reputaties. Dat hij het bekerteam als kopman naar een duidelijke 4-0 zege tegen mijn voormalige club Het Witte Paard leidde, is geen toeval.